Ανάπτυξη για όλους ή για μερικούς;

Η ελληνική οικονομία παρουσίασε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης το πρώτο εξάμηνο του έτους.

Όμως, την ίδια ώρα, το 30% του πληθυσμού της χώρας έχει διαθέσιμο εισόδημα κάτω από το όριο της φτώχειας. Ο δείκτης κινδύνου εργασιακής φτώχειας κυρίως για τους νέους και για τους εργαζόμενους μερικής απασχόλησης έχει αυξηθεί σημαντικά.

Παράλληλα, σύμφωνα με το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, η ανισότητα εισοδήματος μεταξύ του πλουσιότερου και του φτωχότερου 20% του πληθυσμού στη χώρα μας διευρύνθηκε. Ο πραγματικός μέσος μισθός των εργαζομένων μειώθηκε κατά

12% και τα νοικοκυριά με μηνιαίο εισόδημα χαμηλότερο των 750 ευρώ έχουν υποστεί μείωση της αγοραστικής τους δύναμης έως 40%.

Μια ανάπτυξη λοιπόν που υποβαθμίζει την εργασία, διευρύνει τις ανισότητες, μειώνει το βιοτικό επίπεδο και οδηγεί σε φτωχοποίηση τα χαμηλά και μεσαία στρώματα του ελληνικού λαού μπορεί να είναι βιώσιμη;

Καμία ανάπτυξη δεν μπορεί να είναι βιώσιμη αν δεν είναι συνεκτική και κοινωνικά δίκαιη. Αν δεν οδηγεί σεευημερία το σύνολο της κοινωνίας και όχι μόνο ένα μικρό κομμάτι αυτής.

Για να είναι λοιπόν η ανάπτυξη ισόρροπη, δίκαιη και βιώσιμη απαιτείται ένα διαφορετικό παραγωγικό και κοινωνικό σχέδιο ανοικοδόμησης της οικονομίας, με επίκεντρο την σημαντική αύξηση του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών και την ενίσχυσητης πλήρους, παραγωγικής, ποιοτικής και αξιοπρεπούς εργασίας.

Αυτό προϋποθέτει, κατ’ αρχήν, μια άμεση και γενναία αύξηση του κατώτατου μισθού, η οποία όμως πρέπει να φτάσει σε όλους τους εργαζόμενους. Για αυτό το λόγο χρειάζεται, παράλληλα, η ενίσχυση του θεσμού των συλλογικών συμβάσεων. Σήμερα, οι συλλογικές συμβάσεις καλύπτουν μόνο το 24% των εργαζομένων. Στόχος πρέπει να είναι η κάλυψη τουλάχιστον του 80% των εργαζομένων της χώρας. Αυτός είναι άλλωστε και ο στόχος που έθεσε πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή γιατις χώρες της Ε.Ε.

Προϋποθέτει, επίσης, την φορολογική ελάφρυνση της μισθωτής εργασίας, των συνταξιούχων και των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, μέσω της μείωσης της άμεσης και της άδικης έμμεσης φορολόγησης. Δεν γίνεται η Κυβέρνηση να μειώνει τον φόρο επί των εταιρικών κερδών καθώς και επί των μερισμάτων και να αρνείται να ελαφρύνει τη μικρή και μεσαία τάξη.

Επιπρόσθετα είναι αναγκαίο, η ενίσχυση του διαθέσιμου εισοδήματος να επιτευχθεί, ταυτόχρονα, μέσα από την αύξηση της πλήρους απασχόλησης και όχι της επισφαλούς εργασίας δηλ. των εργαζόμενων – λάστιχο, των «ενοικιαζόμενων», των εργαζομένων με μπλοκάκι, με μερική απασχόληση κλπ.

Η βιώσιμη και αξιοπρεπής εργασία πρέπει να αποτελέσει τον κεντρικό στόχο της οικονομικής και της κοινωνικής πολιτικής της χώρας.

Αν πραγματοποιηθούν τα παραπάνω, η αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών που θα προκύψει, θα μπορέσει να αποτελέσει μοχλό ενεργοποίησης των απαραίτητων για τη χώρα ιδιωτικών παραγωγικών επενδύσεων. Παράλληλα με στοχευμένες διαρθρωτικές παρεμβάσεις, θα βοηθούσε να αντιμετωπιστούν τα δυο βασικά μειονεκτήματα της οικονομίας, η χαμηλή ροπή για επένδυση και η αδύναμη παραγωγική διάρθρωσή της.

Μια συνολική, λοιπόν, πολιτική προσανατολισμένη στην εργασία και στην ενίσχυση των εισοδημάτων είναι η βασική προτεραιότητα του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, η οποία θα συμβάλει ταυτόχρονα στην επίτευξη των στόχων της Ατζέντας 2030 του ΟΗΕ για μια βιώσιμη, συμπεριληπτική και ανθρωποκεντρική ανάπτυξη.

Έτσι, θα διασφαλίσουμε μια ισορροπημένη, δίκαιη μετάβαση στη νέα εποχή και θα μπορέσουμε να χτίσουμε ένα καλύτερο αύριο για όλους τους πολίτες της χώρας μας.

Άλλωστε το να ευημερούν οι αριθμοί μικρή αξία έχει, εάν δεν ευημερούν και οι άνθρωποι.

Γιάννης Πούπκος είναι οικονομολόγος, Γενικός Σύμβουλος της ΓΣΕΕ και μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ

Keywords
Τυχαία Θέματα
Γιάννης Πούπκος, Ανάπτυξη,giannis poupkos, anaptyxi