Κάλαμος: Το καταπράσινο νησί του Ιονίου με τις «ανόθευτα» όμορφες παραλίες απέναντι από τον Μύτικα

Ο Κάλαμος (σπανιότερα η Κάλαμος), είναι ένα μικρό πανέμορφο και καταπράσινο νησάκι στο Ιόνιο Πέλαγος, σε πολύ κοντινή απόσταση από τη δυτική ακτή της Αιτωλοακαρνανίας και συγκεκριμένα τον Μύτικα Ξηρομέρου.

Παρά την κοντινή του απόσταση ανήκει διοικητικά στην περιφερειακή ενότητα Λευκάδας μαζί με άλλα μικρά νησιά της περιοχής.

Είναι κυρίως ορεινό, η κορυφή μάλιστα του βουνού που δεσπόζει στο νησί φτάνει τα 745 μ. Η επικοινωνία με την ηπειρωτική χώρα γίνεται με καΐκια που εκτελούν δρομολόγια από και προς τον Μύτικα στην ακτή της Αιτωλοακαρνανίας.

Το

νησί φημίζεται για τις όμορφες παραλίες του και αρκετοί το επισκέπτονται κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.

Τόπος προικισμένος και ευλογημένος από τον δημιουργό όπως υποστηρίζουν οι κάτοικοι με ήπιο κλίμα καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου και έντονη μυρωδιά πεύκου και αλμύρας διάχυτα στην ατμόσφαιρα.

Υπάρχουν δύο μικροί οικισμοί, ο Κάλαμος και η Επισκοπή, ενώ στο νότιο άκρο του νησιού, στο Κεφάλι, βρίσκεται ένας εγκαταλελειμμένος οικισμός με παλιά ελαιοτριβεία, πέτρινα αλώνια, ερειπωμένα σπίτια και  μισογκρεμισμένους ανεμόμυλους που στέκουν ακόμα εκεί μάρτυρες μιας άλλης εποχής.

Η ιστορία του Κάλαμου

Οι πρώτες ενδείξεις κατοίκησης του νησιού ανάγονται στη Νεολιθική εποχή, ενώ είναι βέβαιο ότι κατοικούνταν επίσης στη Μυκηναϊκή και στην Κλασική περίοδο.

Μεγάλη είναι όμως η συμβολή του κατά την Ελληνική Επανάσταση, αποτελώντας καταφύγιο οικογενειών από την Ήπειρο, τη Στερεά Ελλάδα αλλά και από την Πελοπόννησο.

Πολλοί από τους αγωνιστές της Επανάστασης, όπως ο Καραϊσκάκης, οι Τζαβελλαίοι, ο Λεπενιώτης, ο Βαρνακιώτης, είχαν εγκαταστήσει τις οικογένειές τους για μεγαλύτερη ασφάλεια στο νησί που τότε τελούσε υπό αγγλική διοίκηση.

Καταδιωκόμενοι Σουλιώτες βρίσκουν τόπο να σταθούν σε δύσβατες τοποθεσίες του νησιού καθώς και πολλοί από τους πολιορκημένους Μεσολογγίτες με τα γυναικόπαιδα τους.

Ωστόσο, δεν ήταν πάντοτε εύκολα τα πράγματα, καθώς οι Άγγλοι ήθελαν να έχουν τον έλεγχο της κατάστασης και απέτρεπαν την εγκατάσταση πολλών οικογενειών, ιδιαίτερα των φτωχών και εξαθλιωμένων.

Σε αυτό το γεγονός αναφέρονται οι στίχοι του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη:

«…διωγμένοι από τον Κάλαμο, με την ψυχή στο στόμα χιλιάδες γυναικόπαιδα δεν βρίσκουν φούχτα χώμα να μείνουν ακυνήγητα… Κι ο Χάρος δεκατίζει…»

Keywords
Τυχαία Θέματα