Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΗΡΟΔΟΤΟΣ το νέο βιβλίο Νικολάου Θεοδ. Μήτση, «Η Ακαρνανία στην παλιγγενεσία»

14:36 21/2/2025 - Πηγή: TheCaller

Η περίοδος της Παλιγγενεσίας δεν έχει σταματήσει να μας εκπλήσσει με τα αποδεικτικά στοιχεία που προκύπτουν μέσα από μελέτες ανοιχτών αρχείων και ιδιαίτερα των ΓΑΚ (Γενικά Αρχεία του Κράτους), αλλά και νέων θεωρήσεων που εδράζονται στις ιστορικές πηγές των πρωτογενών ιστορικών εγγράφων.

Η παρούσα εργασία καταπιάνεται κατά κύριο λόγο σε πέντε ιστορικά γεγονότα της περιόδου 1823-1829 που διαδραματίστηκαν στην Ακαρνανία και πιο συγκεκριμένα στο Ξηρόμερο, στη Βόνιτσα και στον Βάλτο.

Καταδεικνύει μέσα από πρωτογενείς ιστορικές πηγές τη συμβολή του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη στην πρώτη

πολιορκία του Μεσολογγίου (Δεκέμβριος 1822) , καθώς και την ίδρυση στρατοπέδου εκ μέρους του στο Δραγαμέστο (Αστακός) Ξηρομέρου και στο Λιγοβίτσι Ξηρομέρου (αρχές του 1823), αποτελούμενο κυρίως από Δυτικοελλαδίτες και Μανιάτες οπλαρχηγούς.

Εξιστορεί τον κατατρεγμό στα 1824 των: Ανδρέα Ζαΐμη, Ανδρέα Λόντου, Μιχάλη Σισίνη και του Νικηταρά από την κυβέρνηση του Γεωργίου Κουντουριώτη, την επιτήρηση και φύλαξή τους στο Δραγαμέστο, αλλά και τη φυγάδευσή τους από τον Γεώργιο Τσόγκα στο νησάκι Κάλαμος έναντι των Ακαρνανικών ακτών.

Εξετάζει την αδήριτο ανάγκη δημιουργίας στρατοπέδου το 1825 από τον Γεώργιο Καραϊσκάκη στο Δραγαμέστο Ξηρομέρου και τους λαμπρούς θριάμβους του με τις μάχες στον Μαχαλά, Καρβασαρά, Μάνινα , Ρίβιο , Ρίγανη και Λικοδόντι , περιοχές της Ακαρνανίας.

Την απ΄ τον αρχιστράτηγο Ρίχαρντ Τσωρτς, ίδρυση στρατοπέδου στο Δραγαμέστο Ξηρομέρου το 1828, το οποίο είχε ως κεντρικό ορμητήριο των επιχειρήσεών του, απ’ όπου απελευθερώνει το Ξηρόμερο, τη Βόνιτσα , το Μακρυνόρος και τον Καρβασαρά (Αμφιλοχία).

Και τέλος, τη συμβολή του ουσιαστικά απελευθερωτή της Ακαρνανίας και του Μεσολογγίου στα 1828-1829, στρατηγού Γεωργίου Βαρνακιώτη, ο οποίος υπέγραψε – κατ᾽ εξουσιοδότηση και για λογαριασμό του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια – τις συνθήκες παράδοσης των πόλεων Βόνιτσας, Καρβασαρά (Αμφιλοχία), Αιτωλικού και Μεσο­λογγίου, διετέλεσε παράλληλα επί Ιωάννη Καποδίστρια και πρόεδρος του Στρατοδικείου της Δυτικής Ελ­λάδος (1830), ενώ επί βασιλέως Όθωνος έφερε τον ανώτερο -τότε- βαθμό, αυτόν του συνταγματάρχη στη βασιλική Φάλαγγα (ΦΕΚ 26/1836), ο οποίος και άφησε την τελευταία του πνοή στις 30 Ιανουαρίου 1842 και τα αμνημόνευτα κόκκαλά του στον αύλειο χώρο του Αγίου Αθανασίου στο Μεσολόγγι, κηδευθείς με όλας τας εις τον οποίον έχαιρε βαθμόν απαιτουμένας επικηδείους τιμάς.

Αυτές οι άγνωστες ιστορικές θεματογραφίες εξετάζονται στο παρόν πόνημα μέσα από πρωτογενείς ιστορικές πηγές των ΓΑΚ και της εθνικής Παλιγγενεσίας , καθώς και από μελέτες επιφανών ιστορικών. Αυτά τα ανέκδοτα ιστορικά στοιχεία συλλέχθηκαν μετά από πολυετή και κοπιώδη έρευνα, καταγράφηκαν και παρουσιάζονται από τον εξ Αρχοντοχωρίου Ξηρομέρου Ακαρνανίας, ιστορικό ερευνητή, Νικόλαο Θεοδ. Μήτση και του οποίου το πόνημα αυτό είναι το 13ο στη σειρά ιστορικό βιβλίο που έχει γράψει και κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής.