…Να ζωγραφίζει σκηνές από την αυριανή ευτυχία του κόσμου…

16:36 15/6/2022 - Πηγή: TheCaller

Η γενικότερη επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού ανά τον κόσμο, πλην προφανώς εξαιρέσεων, έθρεψε μέσω μιας συνεχούς προπαγάνδας, πως οτιδήποτε αντιδεξιό, είναι και επικίνδυνα λαϊκίστικο και κάτι ως μη εφαρμόσιμο.

Νεοφιλελευθερισμός ή βαρβαρότητα έχει πλασαριστεί ως το επικρατέστερο επικοινωνιακό δίπολο, κατόπιν επιλογής της Δεξιάς, που για βασικό της όπλο έχει την πολιτική δημαγωγία, διακατεχόμενη ταυτόχρονα από αλαζονεία και υπεροψία.

-Για την ηγεμονία της Δεξιάς όμως φταίει μόνο η Δεξιά; Ήταν η φυσική συνέχεια μετά από μια σειρά διακυβέρνησης σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων ή ένας συνδυασμός

παρακμής και μη έμπνευσης της σοσιαλδημοκρατίας;

Από τα μέσα της δεκαετίας του 80 και μετά, εμφανίστηκε μια προγραμματική σύγκλιση μεταξύ των δύο πολιτικών οικογενειών, της σοσιαλδημοκρατίας και του δεξιού συντηρητισμού. Και όλα αυτά στο βωμό, ενός λεγόμενου πολιτικού ρεαλισμού, γιατί η ευρωπαϊκή αριστερά ,γενικά, φοβόταν να παράξει αντιδεξιό πολιτικό λόγο, μήπως και την ταυτίσουν με την ουτοπία. Αφέθηκε και κατέστησε τον νεοφιλελευθερισμό ως τη μόνη λύση εφαρμοσμένης πολιτικής, πιστεύοντας ταυτόχρονα, πως για να διεκδικήσει την εξουσία, θα έπρεπε να φορέσει πιο δεξιό προσωπείο από αυτό που η ίδια άντεχε.

Φυσικό επακόλουθο ήταν να υποχωρήσει η Αριστερά και η κεντροαριστερά φλερτάροντας και με την εξαφάνιση τους. Η Δεξιά «μυρίστηκε» πολιτικό αίμα, και όρμησε να εκμεταλλευτεί αυτή την οπισθοχώρηση και κατάφερε να καθιερωθεί, ξεχνώντας πως αυτό το πέτυχε μη έχοντας ουσιαστικό ιδεολογικό αντίπαλο.

Ο ιδεολογικός της αντίπαλος είναι ένας αντίπαλος με ποικιλομορφία, καθώς συνδυάζει αμερικανικό νεοφιλελευθερισμό και σύγχρονη ευρωπαϊκή ακροδεξιά. Συνδυασμός αρκετά δυνατός, επικίνδυνος, που βασικό του όπλο είναι η νάρκωση και ο σκοταδισμός.

-Η κεντροαριστερά, λοιπόν, πρέπει να ασπαστεί τη θεωρία του ώριμου φρούτου και να περιμένει την πτώση του νεοφιλελευθερισμού ή να παράξει έναν σύγχρονο αντιδεξιό και ταυτόχρονα βαθύτατα ιδεολογικό μεταρρυθμιστικό και συγκρουσιακό λόγο;

Η κεντροαριστερά οφείλει να συνομιλήσει με τον εαυτό της, για αρχή και να τα βρει μαζί του.

Να πειστεί πως η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη περισσότερο ίσως από ποτέ την κεντροαριστερά να βγει μπροστά απαγκιστρωμένη από τα ψυχολογικά της και την εσωστρέφεια της.

Να προσδιορίσει τον ιδεολογικό και ιστορικό αντίπαλο της, τη Δεξιά. Να απαντήσει στον δεξιό λαϊκισμό και νεοφιλελευθερισμό, όχι με λαϊκισμό και ιστορικές ιδεοληψίες, αλλά να αποκτήσει έναν αντιδεξιό σύγχρονο λόγο με αρχή, μέση και τέλος. Με όραμα για μια κοινωνία, που θα κυνηγάει την ουτοπία μέχρι τέλους, με ανθρωπιά, λεβεντιά και κόντρα στο νεοφιλελεύθερο ρεύμα. Της το οφείλει.

Για αυτό λοιπόν, η ανασύνταξη του προοδευτικού χώρου πρέπει να διέπεται από προοδευτικό ιδεολογικό και πολιτικό πρόσημο, συγκροτημένο πολιτικό λόγο και κυβερνητική πρόταση. Οι μάχες θα είναι πολλές και είναι ευλογία, που ο αντίπαλος καθιστά τον αγώνα καθαρά ιδεολογικό. Όλα όσα βιώνουμε σήμερα, από την καταστροφική διακυβέρνηση της ΝΔ είναι απόρροια πολιτικών επιλογών.

Είναι απόρροια μιας ιδεολογίας, που βρίσκει εφαρμογή στην καθημερινότητα, ξεζουμίζοντας τους πολλούς και τους μη προνομιούχους. Η κραυγή αγωνίας των πολλών, είναι η έμπνευση των αγώνων μας.

Αυτούς πρέπει να υπερασπιστεί γιατί η κεντροαριστερά πρέπει να οραματίζεται έναν κόσμο όπου «ο ψαράς θα γράφει ποιήματα και ο ποιητής θα ψαρεύει». Οφείλει να παλέψει για να ζωγραφίζει σκηνές από την αυριανή ευτυχία του κόσμου.

*Ο Θανάσης Μυλιόρδος είναι υποψήφιος διδάκτωρ στο Πάντειον Πανεπιστήμιο