Νίκος Γκάλης: Τι την έκανε τη μπάλα ο Θεός!

Στο δικό μου... εικονοστάσι με τους «Αγίους του ελληνικού αθλητισμού», ο Νίκος Γκάλης (σ.σ μαζί με τον Πύρρο Δήμα) κατέχει μια περίοπτη θέση.

Είναι ο άνθρωπος που έβγαλε πρώτος όλη την Ελλάδα στους δρόμους και στις πλατείες για να πανηγυρίσει, είναι ο άνθρωπος που άλλαξε το άθλημα, που άλλαξε τον αθλητισμό, που ενέπνευσε πολλά παιδιά να φτιάξουν τη ζωή τους είτε ακολουθώντας τον δρόμο του μπάσκετ ή οποιουδήποτε άλλου σπορ.

Αυτός ο Γκάλης ο «Θεός», γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 23 Ιουλίου του 1957

και μαζί με τον ίδιο… γιορτάζει και ο αθλητισμός γενικότερα. Μια παρουσία που έλαμψε για δεκαετίες τα ελληνικά γήπεδα και που έφυγε από αυτά (για να λέμε την αλήθεια) όχι όπως του άξιζε. Αλλά όπως ο ίδιος ήθελε.

Με τον εγωισμό του πάνω από όλους και όλα, εκείνο το χειμωνιάτικο απόγευμα στο Παγκράτι σε ένα… ανυποψίαστο ματς του Παναθηναϊκού (την πράσινη φανέλα φορούσε τότε ο Νικ) με τους Αμπελόκηπους. Ο Γκάλης, όσο λαμπερός κι αν ήταν, όσο μεγάλος σταρ κι αν υπήρξε μέσα στα γήπεδα, έξω από αυτά δεν είχε… μαγνήτη σε κάμερες και μικρόφωνα.

Για την ακρίβεια τα απέφευγε όπως «ο διάολος το λιβάνι». Δεν μίλαγε πολύ, δεν έβγαινε πολύ, δεν… δείχνονταν πολύ. Είχε λίγους φίλους στο μπάσκετ. Μετρημένους στα δάκτυλα του ενός χεριού. Λατρεύτηκε όμως από εκατομμύρια «πιστούς» φίλους του Άρη, φίλους του Παναθηναϊκού, φίλους του ελληνικού μπάσκετ γενικότερα.

Εξάλλου ο Νικ άνηκε και ανήκει σε όλους τους Έλληνες όλου του κόσμου. Μια Οικουμενική προσωπικότητα που ακόμη και σήμερα σχεδόν 28 χρόνια αφότου κρέμασε τα παπούτσια του συνεχίζει να χαίρει τον σεβασμό όλων, αλλά φυσικά και την απεριόριστη αγάπη εντός κι εκτός συνόρων. Φυσικά αυτοί που… πίνουν νερό στο όνομα του Νίκου Γκάλη είναι όλοι όσοι πρωταγωνίστησαν στο ελληνικό μπάσκετ όλα τα επόμενα χρόνια της «βασιλείας του», αλλά πρωταγωνιστούν ακόμη και σήμερα.

Τα «παιδιά του Γκάλη» όπως συνηθίζουμε να λέμε όλους εκείνους τους μεγάλους αθλητές που μετά το έπος του ’87 πάτησαν στα βήματά του εμπνευσμένοι από τον ίδιο. Αλβέρτης, Οικονόμου, Σιγάλας, Παπαλουκάς, Ζήσης, Σπανούλης, Διαμαντίδης, Σλούκας είναι μόνο μερικά από τα σούπερ ονόματα που εκείνο το ευλογημένο βράδυ του τελικού με την Σοβιετική Ένωση… κόλλησαν «Γκαλίτιδα».

Και φυσικά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και τον τεράστιο Γιάννη Αντετοκούνμπο που χωρίς ίχνος υπερβολής τόνισε φωτογραφιζόμενος δίπλα στον «γκάνγκεστερ» πως «αν δεν υπήρχε Γκάλης δεν θα υπήρχε και Γιάννης»! Το «Γκαλόσημο» που μεταξύ σοβαρού κι αστείου είχε ειπωθεί κάποτε, μπορεί να μην το πληρώσαμε ποτέ όμως ο φόρος τιμής προς τον Νίκο Γκάλη είναι καθημερινός και μεγάλος και αντικατοπτρίζεται μέσα στα παρκέ της Ελλάδας, της Ευρώπης και του ΝΒΑ! Χρόνια Πολλά μεγάλε ΝΙΚ!

Keywords
Τυχαία Θέματα