Νότια Κορέα: Άδεια γραφεία και δάκρυα για τις πέντε συναδέλφους και φίλες που σκοτώθηκαν στο αεροπορικό δυστύχημα

18:22 31/12/2024 - Πηγή: TheCaller

Άδεια γραφεία και ένα ημερολόγιο με μαρκαρισμένες τις ημέρες μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων σε ένα γραφείο της Νότιας Κορέας όπου πέντε συνάδελφοι σχεδίασαν κάποτε τις διακοπές τους στην Ταϊλάνδη με την τραγική κατάληξη την περασμένη Κυριακή όταν συνετρίβη το αεροσκάφος της Jeju Air.

Οι πέντε γυναίκες συνάδελφοι, που είχαν ταξιδέψει στην Μπανγκόκ για να γιορτάσουν την προαγωγή τους, συγκαταλέγονται στους 179 επιβάτες της πτήσης 7C2216 που σκοτώθηκαν

όλοι όταν το αεροσκάφος τους συνετρίβη στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Μουάν, στο πιο πολύνεκρο αεροπορικό δυστύχημα που έχει σημειωθεί σε νοτιοκορεατικό έδαφος.

Σε αυτό το γραφείο δημόσιας εκπαίδευσης, σοκαρισμένοι από το δυστύχημα και τον χαμό των συναδέλφων και των φίλων τους, οι εργαζόμενοι φορώντας τη μαύρη κορδέλα του πένθους στο μανίκι τους, έκλαιγαν καθισμένοι στα γραφεία τους βλέποντας άδεια εκείνα των συναδέλφων τους που σκοτώθηκαν.

Πάνω τους είχαν αποθέσει λευκά χρυσάνθεμα, ενώ σε ένα γραφείο υπήρχαν ακόμη οι κούτες με βιβλία και γραφική ύλη που ανήκαν σε ένα άλλο θύμα το οποίο επρόκειτο να αλλάξει γραφείο μετά την Πρωτοχρονιά.

“Μοιάζει με ψέμα”, λέει ο Λι Ντάε-κουν, ένας αξιωματούχος στην Υπηρεσία Εκπαίδευσης του Τζεολανάμντο, ο οποίος εργαζόταν στην ίδια υπηρεσία με ένα από τα θύματα. «Σαν να την βλέπω μπροστά μου. Όποτε βλέπω τα λουλουδια στο άδειο γραφείο με κατακλύζει η θλίψη».

Το Reuters δεν κατονομάζει τα θύματα κατ’απαίτηση των συναδέλφων τους που έχουν ζητήσει σεβασμό της ιδιωτικότητάς τους. Οι υπάλληλοι ήταν μια παρέα συναδέλφων και φίλων που ανυπομονούσαν να πάνε σε αυτό το ταξίδι, όπως περιγράφουν οι συνάδελφοί τους. «Σαν συνάδελφος ήταν πολύ εργατική και καλή, ευγενική με τους υπόλοιπους. Πάντα μου έλεγε να παραμένω χαρούμενος και θετικός», λέει αναστενάζοντας ο Λι.

Προσθέτει μάλιστα ότι πήγε στο αεροδρόμιο με άλλους συναδέλφους για να δώσει τρόφιμα και φορτιστή για τα κινητά τους στους συγγενείς που είχαν εγκατασταθεί εκεί. Στο γραφείο, η διεύθυνση παραχώρησε ένα χώρο όπου μπορούν να πηγαίνουν οι συνάδελφοι και οι γείτονες να τιμούν τη μνήμη των θυμάτων.

Εκεί βρίσκεται η Λι Κουί-σαν, μια σχολική μαγείρισσα που ολοφύρεται καθώς θυμάται σαν να’ταν σήμερα την τελευταία φορά που έπιασε το χέρι μιας άλλης συναδέλφου που σκοτώθηκε. «Τα ονόματά μας μοιάζουν. Ήμαστε σαν αδέλφια που είχαν χωριστεί και μόλις ξανασυναντήθηκαν. Κι έτσι είπαμε να ξανασυναντηθούμε, δώσαμε τα χέρια μας, γελάσαμε και οι δρόμοι μας χώρισαν. Της μιλούσα πολύ για τα προσωπικά αλλά και τα επαγγελματικά μου κι αυτό μου ραγίζει την καρδιά» θυμάται.