Ποιος… GOATΜέσι; Βασιλιάς είναι!

11:42 19/12/2022 - Πηγή: TheCaller

Αυτός ο εξωπραγματικός τύπος με την… τριγωνομετρία επί χόρτου, Αϊνστάιν του ποδοσφαίρου, ξεπέρασε όλους τους θρύλους. Το ξέρουν και ο Πελέ –όπως θα το ήξεραν κι οι εκλιπόντες Μαραντόνα, Κρόιφ και Μπεστ- και ο Ζιντάν και ο Κριστιάνο.

Η ανάγκη του ανθρώπου για συγκρίσεις, τον οδήγησε πολλές φορές να ψάχνει τον καλύτερο, σαν να ήθελε να τον ντύσει με έναν μυθικό μανδύα που φορούσαν οι θεοί. Ή, σε μια διαφορετική προσέγγιση, να χαρεί για την ανάδειξη του δικού του εκλεκτού και την ακύρωση του «απέναντι» στο εκάστοτε δίπολο που δημιουργούνταν.

Έτσι, από πολύ παλιά κιόλας, όλοι αναζητούσαν

τον καλύτερο μουσικό, τον καλύτερο ζωγράφο, τον καλύτερο επιστήμονα, ακόμα και τον καλύτερο γιατρό!

Φευ, εκατομμύρια άνθρωποι αναζήτησαν επί δεκαετίες ολόκληρες, τον καλύτερο ποδοσφαιριστή.

Μάλιστα εφευρέθηκε και λέξη γι’ αυτό. G.O.A.T! Που σημαίνει

Greatest of all time. Ο καλύτερος όλων των εποχών!

Επομένως ένας ιδιοφυής που άλλαξε το ρου της ιστορίας, σφραγίζοντάς την με το δικό του τρόπο.

Τα τελευταία τουλάχιστον πενήντα χρόνια, στα οποία είχα τη δυνατότητα να δω από μακριά κι από κοντά τους μεγαλύτερους ήρωες της μπάλας που δεδομένα έγραψαν ιστορία, επτά ήταν αυτοί που θα μπορούσαν να είναι…GOAT. Κάποιοι ήταν αναντίρρητα.

Αυτή τη μεγαλόπρεπη σφραγίδα έβαλαν λοιπόν ο Πελέ αναμφισβήτητα κι ασφαλώς το «αντίπαλο δέος», ο Ντιέγκο Μαραντόνα.

Ο καθένας μια ολόκληρη ιστορία σε διαφορετική εποχή.

Ο Πελέ, το «Μαύρο Διαμάντι», έγινε ο πρώτος μέγας κυρίαρχος των Παγκοσμίων Κυπέλλων, αυτός που απογείωσε το άθλημα δίχως –στην εποχή του- να υπάρχει ταίρι.

Ο Τύπος της εποχής ανέφερε ότι με τον τρόπο που αγωνιζόταν, που δημιουργούσε, που σκόραρε κατά βούληση, κανείς δεν μπορούσε να τον κοιτάξει στα μάτια!

Ναι, έκανε αδιανόητα πράγματα ο άνθρωπος των τριών παγκοσμίων κυπέλλων. Ομόρφυνε το ποδόσφαιρο.

Μετά εμφανίστηκε η ιδιοφυΐα του Μαραντόνα που έκανε κάτι άλλο. Ανέτρεψε τα συστήματα κι ήταν αυτός –ο πρώτος- που εφάρμοσε την τακτική… «μόνος μου κι όλοι σας»!

Δεν το έκανε μόνο απέναντι στην Αγγλία μ’ εκείνο το γκολ όνειρο όπου πέρασε όλη την αντίπαλη ομάδα, το έκανε τόσες και τόσες φορές.

Και το έκανε και με τη Νάπολι, μια άσημη ομάδα τότε την οποία οδήγησε στην κορυφή, και ασφαλώς με την Αργεντινή, φτάνοντας την στην κορυφή του κόσμου.

Τότε άρχισε ο… πόλεμος! Πελέ ή Μαραντόνα, ακόμα κρατάει αυτή η κολόνια. Κρατούσε μάλλον και βάλτε έναν αστερίσκο σ’ αυτό.

Στην εποχή τους έκαναν αδιανόητα και ευφυή πράγματα ο Τζορτζ Μπεστ με τους συγκλονιστικούς ελιγμούς, ο Γιόχαν Κρόιφ με το totalfootball, ο Ζινεντίν Ζιντάν που γέμιζε το γήπεδο με την πληθωρικότητά του.

Όμως και οι τρεις, πραγματικά φανταστικοί, υστερούν και σε αριθμούς και σε τίτλους, ενδεχομένως και σε προσωπικά επιτεύγματα.

Κι ήρθαν αυτοδικαίως να προστεθούν σ’ αυτή τη λίστα οι δύο βασιλιάδες της σύγχρονης εποχής, ο Κριστιάνο Ρονάλντο και ο Λιονέλ Μέσι.

Αλλά από το ιστορικό βράδυ της Κυριακής, αυτός ο Αϊνστάιν του ποδοσφαίρου έσβησε μονοκοντυλιά τη μεγαλύτερη αδικία όλων των τελευταίων χρόνων.

Αυτό το περίφημο κλισέ που έλεγε ότι «καλός είναι, πολύ καλός, αλλά δεν πήρε παγκόσμιο κύπελλο όπως ο Μαραντόνα, άρα ούτε τον έφτασε ούτε τον ξεπέρασε»

Κοντεύει τα είκοσι χρόνια που είναι στην κορυφή, κάνοντας πράγματα που ξεπερνούν τον ανθρώπινο νου!

Τον ξεπερνούν γιατί άγγιξε το αδύνατο, το ανέφικτο, το εξωπραγματικό!

Δεν είναι τα βραβεία, τα κύπελλα, οι χρυσές μπάλες, οι τίτλοι.

Είναι το ίδιο το παιχνίδι, μια τέλεια συναυλία που αφήνει τους θεατές με το στόμα ανοιχτό.

Το έκανε από τα 18, αφήνοντας άναυδους συμπαίχτες, αντιπάλους, προπονητές, θεατές, το έκανε και στα 35, διαλύοντας κάθε σύγκριση και κάθε «ναι μεν αλλά».

Ο pechofrio που έλεγαν οι haters, δηλαδή ο λιγόψυχος,  παρέμεινε σταθερά στην κορυφή ντύνοντας τις μοναδικές παραστάσεις του με μια μουσικότητα που προκαλούσε δέος!

Βάλτε μουσική –όποια θέλει ο καθένας- στα γκολ του και θα καταλάβετε καλύτερα!

Απόλυτος, αξεπέραστος, άφθαρτος, ανυπέρβλητος, βιονικός!

Όχι ότι θα έπρεπε να περιμένουμε την παράστασή του στον τελικό του παγκοσμίου κυπέλλου. Θα ήταν άδικο για όσα έχει προσφέρει κοντά δυο δεκαετίες.

Ήθελε όμως κι ο ίδιος να σβήσει με ασβέστη κάθε «αλλά» και το έκανε κι αυτό!

Άντεξε τις διαρκείς συγκρίσεις, την κριτική, το αντιαθλητικό παιχνίδι πάνω του, την αφόρητη πίεση εντός και εκτός γηπέδων.

«Ναι αλλά παγκόσμιο κύπελλο δεν πήρε».

Πάει κι αυτό από το απόγευμα της Κυριακής.

Δείτε αυτό το ΔΙΚΟ του παγκόσμιο κύπελλο:

*7 γκολ, 3 ασίστ, 4 φορές MVP, 21 πάσες, 15 επιτυχημένες ντρίμπλες. Στην υπ’ αριθμόν 172 συμμετοχή του με τη φανέλα της Αργεντινής, έφτασε τα 98 γκολ και τις 55 ασίστ!

Ίσως και να ντρέπεται που τα υπενθυμίζουμε, αλλά είναι… αναγκαίο κακό κόντρα στις συγκρίσεις και τα «αλλά».

Ναι, τους κοιτάζει όλους στα μάτια. Κι ο καθένας από τους θρύλους που προαναφέραμε –με εξαίρεση τους εκλιπόντες Μαραντόνα, Κρόιφ και Μπεστ- ξέρει ποιος είναι ο αδιαφιλονίκητος βασιλιάς!

Η ανάδειξη της ιδιοφυΐας δεν χρειάζεται τους αριθμούς. Φτάνουν οι χοροί στο γρασίδι, αυτή η εξωπραγματική τριγωνομετρία επί χόρτου. Κανείς δεν την εφάρμοσε περισσότερο και καλύτερα απ’ αυτόν…