Η γραμμή ΣΥΡΙΖΑ «ή εμείς ή αυτοί» έγινε γραμμή και του λεγόμενου ακραίου Κέντρου

17:18 26/8/2022 - Πηγή: TheCaller

Η απειλή κατά του Κράτους Δικαίου γέννησε το αντισύριζα μπλοκ. Κακά τα ψέματα αλλά οι αντιλήψεις και οι πρακτικές του ΣΥΡΙΖΑ με τη σκευωρία Novartis, η προσπάθεια του να αλώσει δικαιοσύνη και τύπο, η θεωρία τού «πήραμε την κυβέρνηση όχι την εξουσία», η τυχοδιωκτική πολιτική του απέναντι στο ζήτημα της παραμονής στο ευρώ με κορυφαίο το δημοψήφισμα

απείλησαν αυτό το κράτος.

Μάλιστα η στάση του στη σκευωρία Novartis δεν επέτρεψε να αποκαλυφτούν οι τρόποι με τους οποίους μια Μεγάλη Εταιρεία διαφθείρει τους «υπηρέτες» της υγείας. Πολλοί που θεώρησαν τον ΣΥΡΙΖΑ απειλή για τη Δημοκρατία,  στράφηκαν στη ΝΔ του κ. Μητσοτάκη και  έγιναν οι πιο φανατικοί υποστηρικτές του.

Η διάκριση Αριστερά-Δεξιά θεωρήθηκε  ξεπερασμένη. Στην απαξίωση αυτής της διάκρισης συνέβαλαν  τα μάλλα οι πρακτικές ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το Κίνημα Αλλαγής που παλινδρομούσε ανάμεσα στην αποδοχή της και στην απόρριψή της.

Ο βατήρας όμως αυτής της άποψης δεν είναι ελληνικός. Στηρίζεται στη σύγκλιση των δυο πόλων, της Σοσιαλδημοκρατίας και της Κεντροδεξιάς, μετά τη δεκαετία του 1980 και 1990 και την επικράτηση της λεγόμενης Συναίνεσης της Ουάσιγκτον.

Έτσι φτάσαμε στη θέση πως υπάρχει το Κέντρο ενώ  αριστερά και δεξιά του μόνο ακραίοι. Στις αναλύσεις ο λαϊκισμός θεωρήθηκε ο μοναδικός κίνδυνος για τις δημοκρατίες. Μπήκαν στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας» οι ταξικές διαφορές και ανισότητες, οι πραγματικές δηλαδή απειλές κατά της Δημοκρατίας.

Μεγάλο τμήμα αυτού του ρεύματος στρέφεται  σε ad hominem επιθέσεις κατά των «ζαίων» και των «πρασινοσυριζαίων», σε πολιτικές ηθικής εξόντωσης των αντιπάλων που πολλές φορές θυμίζουν Πλατεία Συντάγματος από την ανάποδη, σε ανοίκειες επιθέσεις κατά όλων όσοι τολμούν να υποστηρίξουν πως ο καλύτερος δρόμος για την υπεράσπιση των Δημοκρατιών δεν είναι ο ελιτισμός των «λογικών» κατά των «παράλογων», αλλά ό,τι  τονίζει τη σημασία της υποτίμησης των ανισοτήτων ως το μείζον γεγονός που δυναμώνει τα άκρα.

Στις απόψεις του συμπεριλαμβάνονται και η ταύτιση όχι μόνο των εγκλημάτων αλλά και των πηγών κομμουνισμού – φασισμού, η απαξίωση των οικολογικών ανησυχιών της Γκρέτα Τούνμπεργκ με ρατσιστικά επιχειρήματα για την ηλικία και την ασθένειά της, ο κοινωνικός αυτοματισμός με αποκορύφωμα το μίσος και τον φόβο έναντι των «λαθρομεταναστών».

Έτσι φτάσαμε στο σημείο, αυτό το Κέντρο να στήνει στον τοίχο όλους όσοι υποστήριζαν πως το πρωτείο της Δημοκρατίας ξεκινά από την προτεραιότητα της κοινωνικής ισότητας έναντι της ελευθερίας των αγορών.

Αυτό ακριβώς που υποστήριζε η ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία, την οποία κάποιοι «κεντρώοι» από Αριστερά μετέτρεψαν σε ασπόνδυλο Κέντρο.

Η γραμμή ΣΥΡΙΖΑ «ή εμείς ή αυτοί» έγινε γραμμή και του λεγόμενου ακραίου Κέντρου, κατά τη γνώμη μου αντιδραστικού «φιλελεύθερου» Κέντρου. Τώρα αυτό το ρεύμα, ολόκληρο και όχι τάσεις του, βρίσκεται στρυμωγμένο στα σκοινιά. Τα σύμβολά  του πιάστηκαν με τη γίδα της απαξίωσης του Κράτους Δικαίου στον ώμο, δεν υπάρχει όμως ακόμη συλλογικός «παλαιστής» να το αποτελειώσει.

Τελικά αυτό το «Κέντρο» πάσχει από δεξιό στραβισμό, αφού όταν ζητά κυβερνήσεις συνεργασίας, εννοεί το ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ να υποστηρίζει μόνο κυβερνήσεις της Δεξιάς. Και όταν μιλά για Δημοκρατία εννοεί καθεστώς που δεν θα υπάρχει καμία Αριστερά.

*Ο Γιώργος Σιακαντάρης είναι Δρ. Κοινωνιολογίας και συγγραφέας και το άρθρο του δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»