Στέφανος Κασσελάκης στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ: «Άλλη η κουλτούρα της Δημοκρατίας και άλλη της αυτοκτονίας» – «Κάποιοι θέλουν να τελειώσουν τον ΣΥΡΙΖΑ πριν φύγουν»

14:20 11/11/2023 - Πηγή: TheCaller

Με συνεχείς διακοπές ξεκίνησε η ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ - «Παιδιά δεν πειράζει» τους απάντησε

Με φόντο τις πολυσυζητημένες διαγραφές, τις πρόσφατες αποχωρήσεις κορυφαίων στελεχών, καθώς και τη ρελάνς της πλευράς Αχτσιόγλου για το δημοψήφισμα, ο Στέφανος Κασσελάκης μιλά αυτή την ώρα στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ,

εν μέσω ενός κλίματος ολικής ρήξης στην Κουμουνδούρου.

Ξεκινώντας την ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, ο Στέφανος Κασσελάκης δήλωσε: «άλλη η κουλτούρα της Δημοκρατίας και άλλο της αυτοκτονίας», με τον κόσμο από κάτω να τον αποδοκιμάζει έντονα.

«Ο ελληνικός λαός δε ζει καλά εκεί έξω. Το 41% δεν είναι επειδή οι πολίτες είναι ικανοποιημένοι με τη ΝΔ. Είναι επειδή εμείς χάσαμε 600.000 συμπολίτες μας προς την αποχή. Επειδή δεν δώσαμε αξιόπιστη κυβερνητική πρόταση ότι μπορούσαμε να βελτιώσουμε τη ζωή τους. Και πώς να τη δώσουμε, μεταξύ τοπικών νομισμάτων και δηλώσεων Κατρούγκαλου; Η πολυφωνία είναι στην κουλτούρα της Αριστεράς», ήταν πάντα η εύκολη απάντηση. Συντρόφισσες και σύντροφοι, άλλο πράγμα η κουλτούρα δημοκρατίας, και άλλο η κουλτούρα αυτοκτονίας», τόνισε ο κ. Κασσελάκης.

Και συνέχισε: «Να λοιπόν που το θέμα που θα συζητήσουμε σήμερα δεν είναι καινούργιο. Έχει κοστίσει στον ΣΥΡΙΖΑ εκλογικά. Και στον Αλέξη Τσίπρα προσωπικά. Αλλά, αλήθεια, αυτό το θέμα που περιμένετε να ακούσετε από μένα, είναι αυτό το οποίο θα έπρεπε να συζητάμε σήμερα; Η Κεντρική Επιτροπή είναι το ανώτερο όργανο του κόμματος. Σήμερα θα έπρεπε να συνεδριάζουμε για τα θέματα που απασχολούν την κοινωνία».

«Από την ελληνική φέτα που είναι 34% πιο ακριβή στην Ελλάδα από ό,τι στο Βέλγιο, την πανάκριβη ενέργεια, τα κόκκινα δάνεια, μέχρι τους νέους μεγάλους εθνικούς στόχους που πρέπει εμείς να θέσουμε. Σήμερα θα έπρεπε να συνεδριάζουμε για να επεξεργαστούμε πολιτικές προτάσεις που θα δίνουν μήνυμα ελπίδας στην κοινωνία και τους πολίτες» είπε.

«Σήμερα θα έπρεπε να συνεδριάζουμε για να επεξεργαστούμε πολιτικές προτάσεις που θα δίνουν μήνυμα ελπίδας στην κοινωνία και τους πολίτες. Προτάσεις, θέσεις για το πώς θα λύσουμε το θέμα της στέγασης για τα επόμενα 50 χρόνια, πώς θα αντιστρέψουμε τη δημογραφική μας καταδίκη».

«Πώς θα ανασυγκροτήσουμε την Πολιτική Προστασία, πώς θα μειώσουμε τη φτώχεια που ζουν 1 στους 4 συμπολίτες μας. Πώς θα ξαναχτίσουμε ένα μεγάλο, αποδοτικό Κοινωνικό Κράτος Πρόνοιας. Με δημόσια και ποιοτική Υγεία και Παιδεία για όλους.

Και επιτέλους για το πώς θα ξαναγίνουμε Δημοκρατία – με Κράτος Δικαίου, με Ανεξάρτητες Αρχές, χωρίς ασυλίες, απληστίες και προνόμια».

«Απέχουμε μόλις 8 χρόνια από το 2032, όταν θα τελειώσει η περίοδος χάριτος για την εξυπηρέτηση του χρέους μας, περίοδος που εξασφαλίστηκε από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και τις θυσίες του λαού μας. Μας δόθηκε τότε ένα διάλειμμα, μια ευκαιρία για να ξαναστήσουμε την οικονομία στα πόδια της σε νέες βάσεις, να την κάνουμε ανθεκτική στις πολλαπλές κρίσεις, να την κάνουμε εξωστρεφή, παραγωγική, καινοτόμα. Να μεγεθύνουμε το ΑΕΠ μας για να μικρύνει το βάρος του χρέους».

«Να φτιάξουμε μια οικονομία υψηλού ποσοστού απασχόλησης με καλύτερους μισθούς και δικαιώματα που θα κρατάει τους νέους μας στην πατρίδα τους. Με πολλές, καλές θέσεις εργασίας, με πολλές κερδοφόρες, βιώσιμες επιχειρήσεις, που θα μπορούν να χρηματοδοτήσουν το ασφαλιστικό σύστημα και το
κοινωνικό κράτος.

Οι πολλοί εργαζόμενοι και οι καλοί μισθοί είναι που κάνουν βιώσιμη την κοινωνική ασφάλιση. Πρέπει να τα πετύχουμε αυτά. Για να μη βρεθούμε πάλι στο χείλος του γκρεμού και να είμαστε ξανά ευάλωτοι στους εκβιασμούς μιας μελλοντικής τρόικας.

Γιατί οι εκβιασμοί και οι καταναγκασμοί της προηγούμενης δεκαετίας θα επανέλθουν, αν είμαστε όπως τότε. Αυτός είναι ο ορίζοντας που έχουμε μπροστά μας, για αυτά πρέπει να μιλήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα».

«Ποια θα είναι η Ελλάδα του 2030; Με ποιο παραγωγικό μοντέλο θα πάμε στο επόμενο ορόσημο; Πρέπει να πάμε με μια κοινωνία δημιουργίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης. Γιατί το παραγωγικό μοντέλο, για μας, είναι αξεχώριστο από το κοινωνικό μοντέλο. Δεν ξεχωρίζει από το μοντέλο εργασίας και ανάπτυξης, από τους κοινωνικούς δεσμούς, το αίσθημα δικαιοσύνης, τη συλλογική έμπνευση και δημιουργία, την αναδιανομή της γνώσης, της καινοτομίας, τη μείωση της ανισότητας, το μοίρασμα των ευκαιριών. Τις δεύτερες και τις τρίτες ευκαιρίες σε όλους. Στους χρεοκοπημένους, στους επαγγελματίες που βιώνουν καθημερινά ανασφάλεια, στα νοικοκυριά που συντρίβονται από τα χρέη. Σε εκείνους που βρίσκονται στο έλεος των servicers. Στις νέες και τους νέους και τους όχι και τόσο νέους που ρίχτηκαν στο περιθώριο της εργασίας και στην επισφάλεια και συχνά στο περιθώριο της κοινωνίας, στις εξαρτήσεις, στην απόλυτη φτώχεια, στην παραβατικότητα. Χρειαζόμαστε την ανθεκτική, τη δίκαιη, την απαιτητική και όχι τη φτηνή ανάπτυξη.