Θανάσης Ευθυμιάδης: Στην κρίση έπρεπε να αποφασίσουμε αν θ’ αφήσουμε στα παιδιά μας τσιμέντα και τούβλα ή ωραίες στιγμές

17:15 7/3/2024 - Πηγή: TheCaller

Ο Θανάσης Ευθυμιάδης έδωσε συνέντευξη στο «Πάμε Δανάη» και μίλησε για την πορεία της ζωής του, την οικογένειά του, αλλά και την υποκριτική.

Όπως ανέφερε αρχικά:

«Είχα πολύ καλές σχέσεις με τους ανθρώπους που συνεργάστηκα. Έχω πολύ όμορφες εμπειρίες.

Κατάλαβα ότι τα μεγάλα μαθήματα ζωής είναι οι απλές στιγμές. Είναι σημαντικό να απολαμβάνουμε τις μικρές χαρές της ζωής. Πάντα υπήρχε η φύση στη ζωή μου», είπε χαρακτηριστικά.

Εν συνεχεία, αναφέρθηκε στα παιδικά του χρόνια. «Υπήρχε μέσα μου αυτή η σχέση με το χωριό κι η ελευθερία που έχει ένα παιδί, να

περπατάει ξυπόλυτο, να βουτάει στα ποτάμια.

Να είμαι κοντά στη φύση με τους ανθρώπους μου. Οι ήρωες των παιδικών μου χρόνων δεν ήταν ο “Κοντορεβυθούλης” και τα παραμύθια, αλλά οι ιστορίες των προγόνων μου. Ήταν ένα εφόδιο αυτό κι ίσως μου δίδαξε ότι ο σκοπός της ζωής μου είναι να λέω ιστορίες όπως οι γιαγιάδες μου», εξήγησε.

Για την οικογένειά του και τις κόρες του, είπε:

«Όταν ήρθαν οι κόρες μου στη ζωή, ήταν μια προσευχή μου που έγινε πραγματικότητα.

Ήθελα να δω πώς γεννιέται μια γυναίκα και το έζησα και στα δύο παιδιά μου. Οι κόρες μου είναι στην εφηβεία. Σταμάτησα την τηλεόραση κι έκανα μόνο θέατρο.

Περνούσα πολύ καιρό με τα παιδιά μου, κάναμε πράγματα μαζί. Με έχουν κάνει “ταξιτζή” οι κόρες μου, φοράνε κι αυτά τα ακουστικά και δεν μπορείς να μιλήσεις».

Για τη σύζυγό του, ανέφερε: «Στην Άννα δεν λείπει καθόλου η υποκριτική. Δεν της λείπει εδώ και πολλά χρόνια. Δεν ήταν και ηθοποιός του θεάτρου.

Είναι πιο εύκολο να κοπεί η σχέση μεταξύ του ηθοποιού και της τηλεόρασης. Είναι διαφορετική η σχέση μας με το θέατρο, γιατί στην Ελλάδα γεννήθηκε το θέατρο».

Για τις δυσκολίες που έζησε, ο Θανάσης Ευθυμιάδης είπε: «Όταν ήρθε η οικονομική κρίση το 2010, ήταν δύσκολη στιγμή στη ζωή μας.

Έκανα και τα παιδιά μου τότε και μια μέρα, ξαφνικά κόπηκαν όλα. Υπήρχαν πολλά θέματα. Δεν είναι ίδιο το σκηνικό πλέον.

Έπρεπε τότε, να πάρουμε μια γενναία απόφαση στη ζωή μας, αν πρέπει να αφήσουμε στα παιδιά μας τσιμέντα και τούβλα ή να τους αφήσουμε κληρονομιά ωραίες στιγμές.

Και αποφασίσαμε το δεύτερο. Βέβαια, σώσαμε και το σπίτι μας, αλλα ήταν εκείνη η στιγμή η σημαντική, που ήταν κι η πιο κρίσιμη. Τίποτα δεν ήταν εύκολο για μένα ποτέ, πρέπει να δώσεις για να πάρεις».