Non ministrari sed ministrare

Το δυστύχημα των Τεμπών αποκάλυψε με εντελώς ωμό τρόπο τις άπειρες πολιτικές παθογένειες ενός συστήματος, που έχει το ταλέντο να παράγει περισσότερους πολιτικούς, από όσους μπορεί να αντέξει.

Να παράγει περισσότερες προεκλογικές υποσχέσεις, από όσες μπορεί να υλοποιήσει. Να παράγει περισσότερα συγγνώμη, δάκρυα και ανούσιες πρόσκαιρες παραιτήσεις, από όσες μπορεί η ηθική μας να χωνέψει.

Τις προηγούμενες μέρες προηγήθηκαν δύο μεγάλες και ειρηνικές πάνδημες πορείες. Ειρηνικές, τουλάχιστον, από τους πραγματικούς πρωταγωνιστές των πορειών, όσο και αν προσπάθησαν κάποιοι να παράξουν ξανά

και ξανά βία. Πλημμύρισαν οι δρόμοι από νέους, κραυγές αγωνίας, όνειρα, απόγνωση, αμηχανία από το σοκ του τραγικού δυστυχήματος.

Πλημμύρισαν οι δρόμοι από νέους, που τους χώριζαν ιδεολογίες, αλλά τους ένωναν τα όνειρα και οι αγωνίες τους. Και ήταν ένα πολύ όμορφο χρώμα ανάμεσα στο γενικευμένο μαύρο των ημερών.

Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι με νέους, που δεν τους αφορούσαν οι δημοσκοπήσεις και τι έχασε το κυβερνών κόμμα και τι κέρδισαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, μην επιτρέποντας έτσι την προβοκάτσια μιας θρασύδειλης μικροπολιτικής.

Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι με νέους, που δεν θα επιτρέψουν την επάνοδο των ακροδεξιών φωνών και θα συμβάλλουν στην οχύρωση του πολιτικού συστήματος, που φλερτάρει έντονα με την ανάσταση νέων «Χρυσών Αυγών» και παρόμοιων φαντασμάτων.

Προσπαθεί πολύ, το πολιτικό προσωπικό για την επανεμφάνιση ναζιστικών μορφωμάτων, αλλά οι νέοι βροντοφωνάζουν παρόν και θα αποτυπωθεί και στις ερχόμενες εκλογές με την μη αποχή τους.

Δεν έχει σημασία, τι θα ψηφίσουν, αλλά να ψηφίσουν και να μην επιτρέψουν στην αποχή να γεννήσει καταστάσεις δύσκολες και σκοτεινές, καταστάσεις που απειλούν και την Ευρώπη.

Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι με νέους, που βγήκαν να εκτονωθούν, να διαμαρτυρηθούν να πάρουν μια ανάσα και να δηλώσουν, πως είναι εδώ για να αποφασίσουν για το μέλλον τους, να είναι ενεργοί πολίτες και να παλέψουν για τη δημιουργία μιας κοινωνίας πιο δίκαιης, πιο ασφαλής, πιο ανθρώπινης.

Μιας κοινωνίας, που το πολιτικό της σύστημα θα έχει ως φιλοσοφία άσκησης πολιτικής και εξουσίας  το “ non ministrari sed ministrare”.

Πολιτικούς δηλαδή, που θα γουστάρουν να υπηρετούν το λαό και όχι να υπηρετούνται από το λαό. Τον κόσμο, τον γνήσιο, του μεροκάματου, της αγωνίας, που είναι πάρα πολύ ωραίος. Πολιτικούς, που θα παράγουν πολιτικές, πάντα σεβόμενοι την ιδεολογία τους, αλλά πάντα θα έχουν ως επίκεντρο τον Άνθρωπο και τη βελτίωση της ζωής του, έστω στα βασικά, τα καθημερινά.

Το non ministrari sed ministrare να γίνει το κεντρικό σύνθημα του πολιτικού μας συστήματος και να δώσει ήχο, νόημα, παλμό και όραμα ξανά σε έναν λαό, που διψά για περισσότερη δημοκρατία, αξιοπρέπεια και ποιότητα ζωής

Δεν ξέρω αν θα ηττηθεί η ΝΔ δημοκρατικά. Ξέρω όμως πως έχει ηττηθεί ηθικά. Βαθύ σκοτάδι. Και ίσως, αυτό να είναι ό,τι πιο αισιόδοξο, καθώς έπεται το φως.

Και στους δρόμους είχε φως μπόλικο με έμμεση ή άμεση απαίτηση την εγκαθίδρυση του non ministrari sed ministrare.

*O Θανάσης Μυλιόρδος είναι μέλος τoυ Δικτύου Νεολαίας  του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής  της πολιτικής κίνησης Ανανεωτική Αριστερά

Keywords
Τυχαία Θέματα