Το μέγα ατόπημα του κύριου καθηγητή

11:03 13/7/2022 - Πηγή: TheCaller

Η απαράδεκτη επίθεση του Χρ. Βερναρδάκη στην υπουργό παιδείας, η αναδίπλωση του από την κατακραυγή και το ερώτημα: η Σορβόννη δεν διδάσκει συμπεριφορές;

Πώς να ξύπνησε στο κελί της η… Ρούλα Πισπιρίγκου; Εκνευρισμένη επειδή την συγκρίνουν με την Υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως  –θεωρώντας ότι είναι μοναδική και δεν έχει ταίρι- ή μήπως χαρούμενη γιατί… ανέβηκε ο πήχης της;

Ακραίο βέβαια αυτό το τελευταίο. Αλλά σάμπως δεν ήταν ακραία, αδιανόητα ακραία, η στάση, η συμπεριφορά και τα λεγόμενα του Χριστόφορου Βερναρδάκη,

που αναρωτήθηκε αν η Νίκη Κεραμέως είναι η… Πισπιρίγκου της Δημόσιας Παιδείας;

ΑΚΡΙΒΩΣ έτσι! Με εισαγωγικά!

«Είναι η Νίκη Κεραμέως η Ρούλα Πισπιρίγκου της Δημόσιας Παιδείας;»

Έβαλε μάλιστα και έξι λόγους για να δικαιολογήσει το… μέγιστο ερώτημά του, αυτό με την Πισπιρίγκου!

Προσοχή. Δεν πέταξε μια παρόλα πάνω σε μια δήλωση. Προετοίμασε ολόκληρο βίντεο –στο τικ τοκ!- και μάλιστα έβαλε και μουσική υπόκρουση! Και είπε το… ποίημά του έχοντας από πίσω τη φωτογραφία της υπουργού.

Για να το κάνει, θεώρησε ότι αυτό που λέει είναι τόσο… καλό και δυνατό, ώστε θα τον αποθεώσει ο πλανήτης!

Η άποψή του ξεκάθαρη: ότι η Κεραμέως δολοφόνησε την παιδεία. Δεν διευκρίνισε τον τρόπο: κεταμίνη ή άλλη ουσία;

Προσοχή (ξανά). Δεν το είπε κάποιος στο καφενείο του χωριού του αλλά ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ο οποίος είχε υπηρετήσει ως λέκτορας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης από το 2004 ως το 2009.

Ο κάτοχος του μεταπτυχιακού διπλώματος Πολιτικών Επιστημών από το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Paris II), υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης του ΣΥΡΙΖΑ, έκανε ένα τεράστιο λάθος. Τα διδακτορικά του δεν στάθηκαν ικανά να τον σταματήσουν. Γιατί με τη φράση του αυτή ξεπέρασε ΚΑΘΕ κόκκινη γραμμή.

Αυτά δεν λέγονται ΟΥΤΕ στα καφενεία ενός απομακρυσμένου χωριού, αποκλεισμένου από χιονοθύελλα διαρκείας. Αλλά τα είπε ο κύριος με τα διδακτορικά!

Καλά, δεν σκέφτηκε ποτέ ότι η οποιαδήποτε πολιτική αντιπαράθεση έχει ΚΑΙ όρια;

Δεν έμαθε ο κύριος καθηγητής ότι υπάρχουν τρόποι ακόμα και για τις πιο σκληρές επιθέσεις;

Όταν δέχτηκε σκληρή επίθεση για το σφοδρό του ατόπημα, υποχρεώθηκε –από τα χιλιάδες σχόλια- να αναδιπλωθεί και να αφαιρέσει το επίμαχο βίντεο, το οποίο όμως είχαν δει οι πάντες.

Και τι είπε;

«Το σχόλιό μου για το αντιεκπαιδευτικό έκτρωμα της καςΚεραμέως ήταν ξεκάθαρα άστοχο. Για αυτό το λόγο και αναγνωρίζοντάς το, το έχω αποσύρει από χθες το βράδυ. Ζητώ συγγνώμη από την κα Κεραμέως για το απαράδεκτο σχόλιο, η πολιτική κριτική μου ωστόσο στο αίσχος που έφερε προς ψήφιση στη βουλή παραμένει στο ακέραιο»

Άστοχο και απαράδεκτο ε; Πετάξαμε το γιαούρτι στη μούρη και μετά ζητάμε συγγνώμη, θεωρώντας όμως ότι αυτός που το «έφαγε» κάνει πράξεις αίσχους. Ε κύριε καθηγητά με δίπλωμα από τη Σορβόννη;

Η κάθε Κεραμέως θα πάθαινε σοκ με μια τέτοια τοποθέτηση, τόσο ακραία.

«Χυδαιότητα, τοξική πόλωση και διχασμός, απόπειρα δολοφονίας χαρακτήρα, μισογυνισμός…» χαρακτήρισε η ίδια το βίντεο.

Και μετά σάλος. Σάλος που οδήγησε τον κύριο καθηγητή σε αναδίπλωση, η οποία βέβαια εμπεριείχε το «ναι μεν αλλά…»

Μπορεί λοιπόν ο καθένας –όπου κι αν ανήκει έτσι;- να πετάει μια πέτρα και μετά, βλέποντας τις συνέπειες, να ζητάει συγγνώμη;

Ότι «ναι μεν έχει κάνει αίσχη αλλά δεν έπρεπε να πετάξω πέτρα». Ή «δεν έπρεπε να πετάξω πέτρα αλλά έχει κάνει αίσχη».

Ε κύριε καθηγητά;

«Ο σκληρός του Αλέξη Τσίπρα», έγραφε ένα άρθρο στις 17 Ιουλίου 2015 για τον Βερναρδάκη, τον κύριο καθηγητή.

Αλλά ακόμα κι ένας απαίδευτος θα του έλεγε ότι σε ΟΛΑ υπάρχουν όρια. ΟΡΙΑ.

Καλές οι σπουδές, αλλά το πρώτιστο σε όλα είναι οι κοινωνικές –και πολιτικές βέβαια- συμπεριφορές.

Κάποιοι –στο ποδόσφαιρο, στην πολιτική, στα πανεπιστήμια, στους χώρους εργασίας, παντού- θέλουν να γίνουν αρεστοί στους οπαδούς τους. Αλλά όλα έχουν όρια. ΟΡΙΑ.

Ο κύριος καθηγητής αντέδρασε όπως κάποιοι στα παλιά ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, εκεί που δεν υπήρχαν όρια. Εκείνοι που δεν είχαν πάει Σορβόννη.

Αλλά πάντα υπήρχε –και υπάρχει- το προφανές. Ότι ο καθένας είναι υπεύθυνος των πράξεων και των παραλείψεών του. Και των λόγων του βεβαίως.