«Το στόμα του λύκου» του Κώστα Σάμαιργλου

16:04 22/2/2016 - Πηγή: MAD

μια σαρκοβόρα κωμωδία της πόλης!

ΕΙΔΟΣ: Μάυρη κωμωδία

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 150 λεπτά

ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΡΙΤΗ / 20:30

ΠΡΕΜΙΕΡΑ: ΔΕΥΤΕΡΑ 1Η ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2016

RABBITHOLE – Γερμανικού 20, Μεταξουργείο

ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΚΡΑΤΗΣΕΩΝ: 210 – 52 49 903

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ: 12 / 8 [φοιτ.] / 5 [ανέργων, ατέλειες]

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιώργος Σίμωνας

ΣΚΗΝΙΚΑ: Τώνια Ράλλη

ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ:

Θάλεια Τσίγκου

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Μαρία Τούλτσα

ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Γιώργος Κορδέλλας, Γιώργος Σίμωνας

ΕΙΔΙΚΑ ΕΦΕ: Αλέξανδρος Λόγγος

ΗΧΗΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ: Στάθης Νταφαλιάς

ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Ε.Κ.Δ. ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ

ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Μιχάλης Ζαχαρίας, Γιώργος Μποτώνης, Λοϊζος Καμπούρης, Μαρία Τσώνη, Μαριάννα Λάζαρη,

Γιώργος Σίμωνας

ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ – 2Η ΕΚΔΟΧΗ / 2Η ΣΑΙΖΟΝ

Το Στόμα του λύκου, είναι το δεύτερο έργο ενός ανερχόμενου Έλληνα συγγραφέα, του Κώστα Σάμαιργλου.

Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το Φθνόπωρο του 2014 στο Rabbithole για έξι παραστάσεις και στην συνέχεια

ακολούθησε μια χειμερινή περιοδεία στην Κεντρική Ελλάδα και την Πελοπόννησο με μεγάλη επιτυχία

(Θεσσαλικό θέατρο/Λάρισα, Μαλλιαροπούλειο Θέατρο/ Τρίπολη, Βυρσοδεψείο/Πάτρα, «Αρτηρία»/Λευκάδα

κ.α.). Φέτος παρουσιάζεται σε μια δεύτερη εκδοχή, με καινούργια δραματουργική επεξεργασία από τον

συγγραφέα, με καινούργια διανομή και τοποθετημένο σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο Rabbithole.

ΥΠΟΘΕΣΗ: Ένας μικροκομπιναδόρος και ο βοηθός του συντηρούν μια παράνομη επιχείρηση απολύμανσης.

Μέχρι που κάποια στιγμή τους επισκέπτονται δύο παράξενοι ελεγκτές, ενώ παράλληλα παρουσιάζεται μια

περίπτωση εμφάνισης λύκου που τους ζητάται να αναλάβουν.

Δυο λόγια από το Στόμα του Λύκου

Το ιδιόμορφο αυτό έργο δεν συγκαταλέγεται στα ελληνικά έργα που «μιλάνε» για την ελληνική

πραγματικότητα μέσα από την ελληνική καθημερινότητα. Αυτό συμβαίνει διότι η υπόθεση του «Λύκου»

θυμίζει σε σημεία, φαινόμενα που έχουμε συναντήσει στην ζωή μας, αλλά αυτά που διαδραματίζονται επί

της ουσίας, είναι απίθανο να συμβούν. Το έργο μεταβαίνει γοργά από την φάρσα στην νουάρ ατμόσφαιρα

κινηματογραφικών ταινιών του ’60 και από την δραματουργία του Μάμετ, σε αυτήν του Κεχαϊδη. Το έργο

του Κώστα Σάμαιργλου ελάχιστα δείχνει την ελληνική του ταυτότητα: την κερδίζει γιατί θυμίζει περιπτώσεις

(ανθρώπων, καταστάσεων) που θα μπορούσαν να συμβούν (και) εδώ. Αλλά στην πραγματικότητα τα

μεταφέρει σε ένα γενικότερο, παγκόσμιο επίπεδο εκεί που ο άνθρωπος παλεύει με οποιονδήποτε τρόπο για

την επιβίωση του και εκεί που τα θέματα που θίγονται αποκτούν έναν πολυδιάστατο, οικουμενικό

χαρακτήρα. Γι’ αυτό και το έργο αυτό έχει έναν σκληρό κοινωνιολογικό συμβολισμό στο τέλος. Εκεί που, ζώα

και άνθρωποι πια έχουν εξισωθεί σε τέτοιο βαθμό, που δύσκολα διαχωρίζεις ποιος είναι τι. Εκεί που ο λύκος

μιλάει και ο άνθρωπος δαγκώνει.