45 Χρόνια Silver Apples

15:32 18/10/2013 - Πηγή: Mixtape

Βυθισμένοι μονίμως σε μια ψυχεδελική δίνη, οι Silver Apples έσπειραν παραισθητικές συχνότητες και θέρισαν τους καρπούς των εμπνεύσεών τους στην ηχητική έκβαση ενός άλμπουμ, που αποτελεί θεμέλιο electro-rock λίθο μέχρι και σήμερα.

Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του ‘60 και ένα παραληρηματικό ντουέτο από το «Μεγάλο Μήλο» βάλθηκε να επεκτείνει τις αρετές του ηλεκτρονικού ήχου. Οι Simeon Oliver Coxe III (ή απλά Simeon) και Danny Taylor

πάτησαν γκάζι από τη γραμμή εκκίνησης του 1967, για να εκθέσουν ανεμπόδιστα φουριόζοι το πρώτο τους ολοκληρωμένο όραμα με τον ομώνυμο τους δίσκο την αμέσως επόμενη χρονιά, υιοθετώντας το προσωνύμιο Silver Apples κατευθείαν από το ποίημα “The Song Of The Wandering Aengus” του William Butler Yeats. Κι αν εκείνη την περίοδο δεν στάθηκε δυνατό να διακριθεί το επιδραστικό αποτύπωμά τους στη μουσική ιστορία, οι δεκαετίες που θα κατέφθαναν θα το αναδείκνυαν εμφατικά.

Για καλή μας τύχη, στα έτη που ακολούθησαν εκδηλώθηκαν μουσικές τάσεις που εμπλέκονταν με τη δραστηριότητα του εν λόγω νεοϋορκέζικου σχήματος. Βλέπετε, ο χειμαρρώδης συγκερασμός εκστατικού ροκ και ηλεκτρονικών πειραματισμών στον οποίο επιδιδόταν αυτό, διοχετεύτηκε σε ποικίλα ιδιώματα και δικαιώθηκε για το ουσιαστικό του βάθος και το λειτουργικό εύρος του. Επόμενο ήταν, το ντεμπούτο τούτων των Αμερικανών (μετεξέλιξη του οποίου αποτέλεσε το δεύτερο LP τους Contact, ένα χρόνο μετά) να χαρακτηριστεί προπομπός του krautrock και την ίδια στιγμή να φιγουράρει σε λίστες με τα αξιοπρόσεκτα proto-punk άλμπουμ. Η παρακαταθήκη τους εντοπίζεται στο έργο πολλών και ετερόκλητων καλλιτεχνών και συνόλων, με τα ονόματα των Suicide, Flaming Lips, Animal Collective, Merzbow, Stereolab, όπως και των εγχώριων Baby Guru, να έρχονται στο νου.

Σε μια ανατρεπτική μορφή αυτοσχεδιασμού που καρποφορεί στη σύνθεση τραγουδιών, το δίδυμο προτάσσει μια σειρά από ηλεκτρονικούς ταλαντωτές και όργανα χειρισμού αυτών, ούτως ώστε να παράγει ηχητικές συχνότητες και εφέ με μηχανική, βιομηχανική χροιά που εκκινούσε από αρμονικούς παλμούς για να προσεγγίσει τα όρια του απόκοσμου, εξωγήινου. Κι η ακρόαση των κατορθωμάτων τους, λαμβάνει το βάπτισμα του πυρός υπό τις διεισδυτικές συνθετικές αρμονίες του “Oscillations”. Έπονται, εν μέσω «κοσμικού» νέφους από bleeps το “Seagreen Serenades”, σαν ένα mantra το οποίο διατρέχουν μια θαυμάσια μελωδία με ινδιάνικες ρίζες και η θρησκευτικότητα της από μικροφώνου ερμηνείας του Simeon, καθώς και το “Lovefingers” με την εμμονική οξύτητα των στρωμάτων ήχου. Σε παράλληλο χρόνο, ο έτερος ιθύνων νους Danny Taylor, τοποθετεί πολλά κρουστά μέλη που θα σχηματίσουν έναν τρομακτικά στιβαρό drumming εξοπλισμό.

Μπορεί οι ίδιοι να ισχυρίζονται πως δεν επηρεάστηκαν από avant garde συνθέτες με ηλεκτρονική κατεύθυνση όπως οι Raymond Scott, Morton Subotnick και Karlheinz Stockhausen, εντούτοις, ο προσανατολισμός των Silver Apples παραπέμπει σε μια συνέχεια και εμπλουτισμό της προσφοράς αυτών. Με τη διαφορά, ότι καταλήγουν σε ένα ψυχεδελικό μόρφωμα που ακούγεται τόσο εύστοχα ακαδημαϊκό όσο και σχετικά εύληπτα απολαυστικό, αποσπώντας την προσοχή ακροατών που επιζητούσαν κάτι το ιντριγκαδόρικα ευκολομνημόνευτο. Οι πλημμυρισμένες από εθιστικές φανκ μπασογραμμές, αλαλάζοντες ρυθμούς και βόμβους, και ενίοτε samples (προερχόμενα ακόμη κι από Vivalvi) αναπτύξεις των “Program”, “Whirly-Bird” και “Misty Mountain”, συνιστούν τέτοια δείγματα. Στα σήματα κατατεθέντα τους, συγκαταλέγεται η λιτή επαναληπτικότητα στο τέμπο, η οποία δίνει όμως μια αίσθηση συνεχούς ρυθμικής εξέλιξης, που (ω ναι!) προσιδιάζει στην αντίστοιχη της motorik τεχνοτροπίας του krautrock (στήστε αυτί και στο “Velvet Cave”). Όσο για τα συστατικά των φωνητικών και της εν γένει ατμόσφαιρας, στο μεγαλύτερό μέρος του δίσκου παρατηρούνται ενταγμένα σε ένα mantra περίγραμμα (θα σας καθοδηγήσουν και τα “Dust”, “Dancing Goods”).

Πασχίζω να συγκεντρώσω περιπτώσεις καλλιτεχνών που έδρασαν στο περιθώριο των μουσικών τεκταινομένων πατεντάροντας έναν ιδιάζοντα ήχο, και οι Silver Apples βρίσκονται στις πρώτες μου επιλογές. Σαρανταπέντε χρόνια μετά το παρθενικό τους αποτύπωμα, αντιλαμβάνομαι απόλυτα τους λόγους…