Dirty Beaches & A Victim of Society @Bios

10:06 13/10/2011 - Πηγή: Mixtape

“Don’t believe the hype”. Για άλλη μια φορά οι Public Enemy αποδείχθηκαν σωστoί αφού ο Dirty Beaches εχθές στο Bios νομίζω ότι πραγματοποίησε μια εμφάνιση σαφώς κατώτερη των προσδοκιών, τουλάχιστον των δικών μου, ή τελοσπάντων δεν δικαιολόγησε νομίζω τον υπερβολικό θόρυβο γύρω από το όνομά του.Aυτό βέβαια δεν αναιρεί το γεγονός ότι το Badlads είναι μια από τις

πιο ενδιαφέρουσες και ιδιοσυγκρασιακές κυκλοφορίες του 2011.

Σίγουρα είναι θετικό να θέλει το συναυλιακό κοινό να δει ένα live αλλά όταν οι περισσότερες συναυλίες μαζεύουν ποια λίγο κόσμο, είναι να αναρωτιέται κανείς αν η κοσμοσυρροή έξω από το Βios οφείλεται στις μουσικές αρετές του κυρίου Alex Ηungtai ή στα hipster αντανακλαστικά της μπανανίας μας. Όπως και να χει πολύς κόσμος καθυστέρησε να μπει και έχασε το support. Πράγμα απαράδεκτο κατά τη γνώμη μου όταν δεν οφείλεται σε αργοπορία αλλά σε κακή διαχείρηση του ζητήματος από τους διοργανωτές που αφενός έβαζαν τον κόσμο μέσα με εξαιρετικά αργό ρυθμό και αφετέρου θα έπρεπε να κόβουν σε κάποιο άλλο σημείο τα εναπομείναντα εισιτήρια για την αποφυγή συνωστισμού.

Εν πάση περιπτώση ο μέσα ισόγειος χώρος του Bios γέμισε, σχεδόν ασφυκτικά στο μεγαλύτερο μέρος του, και υποδεχθήκαμε το εγχώριο σχήμα των A Victim of Society (απ’ ότι κατάλαβα άρχισαν σαν σόλο project του Βαγγέλη αλλά τώρα είναι δύο) που μας φιλοδώρησαν με ένα πολύ ενδιαφέρον μισάωρο-σαραντάλεπτο σετ. Δεν θα τους αποκαλέσουμε Έλληνες Dirty Beaches αφού επί σκηνής δεν έχουν τόση σχέση τελικά και σε τελική ανάλυση είναι λίγο φαιδρό να γίνεται μέσα σε κάτι μήνες ο Dirty Beaches σημείο αναφοράς μουσικά. Τα κομμάτια τους, των οποίων τα φωνητικά ακούσαμε απόμακρα και παραμορφωμένα μέσα από το παλιό ακουστικό τηλεφώνου που χρησιμοποίησαν αντί μικροφώνου φωνάζουν από μακριά τη Velvet Underground καταγωγή τους και τη surf και garage ανατροφή τους, χαρίζοντας μας και μια διασκευή του “Too Drunk To Fuck” των Dead Kennedys. Θα ακούσουμε μετά προσοχής την κασέτα τους (όσοι έχουμε ακόμη κασετόφωνο) για να εντρυφήσουμε περαιτέρω σε ένα ακόμη από τα πολλά νέα ενδιαφέροντα ονόματα της πόλης μας. Συνιστούμε ανεπιφύλακτα να τους παρακολουθήσετε σε επόμενα live, που σίγουρα θα ακολουθήσουν μετά το χθεσινό με λιγότερο άγχος και αμηχανία υποθέτω, αφού νομίζω πως αυτή ήταν ουσιαστικά η πρώτη τους εμφάνιση.

Λίγη ώρα αργότερα γύρω στις δώδεκα παρά κάτι ανέβηκε στη σκηνή ο Dirty Beaches, που στην περιοδεία του αυτή συνοδεύεται από ένα σαξοφωνίστα στα περισσότερα κομμάτια του. Χωρίς να έχω μεγάλες προσδοκίες σε επίπεδο ποιότητας ήχου από ένα lo-fi μουσικό θα έλεγα ότι επί σκηνής μου φάνηκε πολύ “λίγος” σε σχέση με το δίσκο. Χωρίς την έστω υποτυπώδη ενορχήστρωση και παραγωγή, το drum machine και τα samples ακούστηκαν πολύ γυμνά και το ηχητικό αποτέλεσμα δεν παρουσίασε καμιά ιδιαίτερη ποικιλλία και διαφοροποίηση.

Οι Dirty Beaches live δεν κουβαλούν μαζί τους το ρετρό αέρα του δίσκου σε τόσο μεγάλο βαθμό, αλλά ακολουθούν πιο noise έως και drone ηχητικά μονοπάτια, θυμίζοντας τον μινιμαλισ