Get Well Soon + Log Out @ Passport

22:13 28/4/2012 - Πηγή: Mixtape

Παρασκευή βράδυ στον Πειραιά και ο Konstantin Gropper θέλησε να συνεχίσει να καλλιεργεί την σχέση του με το ελληνικό κοινό…

Νωρίτερα, είχα και την πρώτη μου επαφή με τη μουσική του LogOut (σημ. αρχισυντάκτη:  καθυστέρησες Γιάννη) . Και παρότι η πρώτη σκέψη που μου πέρασε από το μυαλό όταν είδα ένα τύπο με μια ακουστική κιθάρα στη σκηνή να αρχίζει να ψιλοκλαψουρίζει ήταν ότι θα πρέπει να βάλω οδοντογλυφίδες στα μάτια μου για να μείνω ξύπνιος, χαίρομαι που με διέψευσε περίτρανα. Τα κομμάτια του έχουν δυναμική και

ενδιαφέρον. Μπορεί να μην έχει τελειοποιήσει τις live-looping τεχνικές του, αλλά τις χειρίζεται επαρκώς.

Η folktronika (αν ισχύει ακόμα ο όρος) του LogOut, όπως αυτή αναπαράγεται στη σκηνή θυμίζει ελαφρώς εκείνη των Tunng στον πρώτο τους δίσκο, αλλά μάλλον με τελείως σβησμένα τα φώτα. Το Song of the selfless είναι αυτό που τα δικά μου αυτιά ξεχώρισαν περισσότερο. Φυσικά το πρόβλημα που θα αντιμετωπίζουν πάντα αυτοί οι καλλιτέχνες είναι ένα απαίδευτο κοινό που δύσκολα θα στρέψει την προσοχή του σε ένα τέτοιο χαμηλών τόνων και άγνωστο γι’ αυτό support.

Τους Get Well Soon δεν τους είχα δει στο Synch Festival του ’10 και δεν έχω μέτρο σύγκρισης. Από αυτό που είδα όμως στο Passport έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος. Ένα πολύ καλά διαλεγμένο σετ από ένα πολύ δουλεμένο γκρουπ που στις περισσότερες περιπτώσεις ξεπερνούσε τη στουντιακή του απόδοση.

Δίκαια μοιρασμένο με έμφαση στο δεύτερο άλμπουμ τους σετ, συν δύο καινούργια κομμάτια Courage tiger και Roland I feel you, εκ των οποίων το πρώτο μου άρεσε περισσότερο. Ο γενικότερος ήχος τους στη ζωντανή του εκδοχή Beirut-ιζε επικίνδυνα (στο Seneca’s silence π.χ.) ενώ άλλες φορές πρόδιδε τις Radiohead-ικές τους καταβολές. Το I sold my hands for food so please feed me που έκλεισε το πρώτο μέρος της εμφάνισης τους ήταν η καλύτερη και πιο φασαριόζικη στιγμή τους.

Ο ίδιος ο Konstantin Gropper (που έμοιαζε να έμεινε έξω από το casting της Λευκής Κορδέλας), παρόλο που αρχικά μάλλον δυσανασχέτησε με τους φωτογράφους (ο Βαγγέλης μας ήταν διακριτικότατος… στις μύτες των ποδιών πατούσε) στην πορεία χαλάρωσε και μας είπε ότι αυτός και η μπάντα του έφαγαν σαν τα ζώα στην Αθήνα, ότι δεν μπορεί να τραγουδήσει με τα αταίριαστα άσπρα παπούτσια του γι’ αυτό και ήταν ξυπόλυτος και ότι στο τέλος τη βραδιάς θα σέρβιρε ποτά γιατί ήταν ντημένος σαν σερβιτόρος (πράγμα που δεν έγινε ποτέ).

Όπως τον συμβούλεψε κάποιος φίλος του Δημήτρης, στο encore έπαιξαν το If this hat is missing I have gone hunting (ευτυχώς στο 2ο άλμπουμ τους την κόψανε αυτή την αηδία με τους σιδηροδρομικούς τίτλους) γιατί “αυτό είναι το χιτάκι σας στα μέρη μας” και νομίζω το διαπίστωσε και ίδιος (αφού όπως παραδέχτηκε διαμέλησε τους στίχους του κομματιού).

Θα τολμήσω να πω ότι αν φανούν συνεπείς δισκογραφικά και ποιοτικά εννοείται, τότε μάλλον είναι σε καλό δρόμο να δημιουργήσουν ένα δικό τους κοινό στην Ελλάδα. Αν και μάλλον ποσώς τους ενδιαφέρει, μιας και οι φήμες λένε ότι όλη η ευρωπαϊκή τους περιοδεία ήταν sold