I Like Trains @ Κύτταρο

15:21 17/12/2012 - Πηγή: Mixtape

To 2008, στην πρώτη εμφάνιση των I Like Trains στην Αθήνα, όσοι είχαμε παρευρεθεί δεν ξέραμε ακριβώς τι να περιμένουμε…

Σκόρπια τραγούδια που μπορούσε κάποιος να ακούσει από την μπάντα φανέρωναν ένα επικού τύπου post-rock με έντονα νεοκυματικά φωνητικά. Μιάμιση ώρα αργότερα είχαμε παρακολουθήσει μια από τις καλύτερες συναυλίες εκείνης της χρονιάς ( και οποιασδήποτε άλλης χρονιάς). Παθιασμένα τραγούδια για καταδικασμένες

επιστημονικές εξορμήσεις στην Ανταρκτική, επιδημίες πανώλης στην Ευρώπη και γκραν μάστερ του σκακιού αποδόθηκαν με περίσσευμα ενέργειας.

Το Σάββατο στο Κύτταρο οι I Like Trains ήταν μια άλλη μπάντα. Όπως είχε φανεί και από τις τελευταίες τους κυκλοφορίες το ηλεκρονικό στοιχείο στην μουσική τους πλέον κατέχει σημαντικό ρόλο. Οι συνθέσεις έχουν γίνει πιο επίπεδες, ενώ τα μακροσκελή κιθαριστικά μέρη έχουν περιοριστεί σημαντικά. η αρχή έγινε με το “Beacons”, κομμάτι μέσα από το τελευταίο EP του γκρουπ. Ο κόσμος το υποδέχθηκε μουδιασμένα, κάτι που αποτέλεσε την νόρμα για σχεδόν όλες τις νέες συνθέσεις τους. Το “Sirens” που ακολούθησε ερμηνεύθηκε όμορφα από τον μπροστάρη της μπάντας Dave Martin. Με τις πρώτες νότες του “A Rook house for Bobby” ο παλμός του κοινού ανέβηκε αισθητά και η εκτέλεση του τραγουδιού ήταν αρκούντως ηλεκτρική.

Το “Voice of Reason” δυστυχώς ήταν και το μοναδικό κομμάτι που παίχθηκε από το “Elegies for Lessons Learned”, θυμίζοντας παλαιότερες εποχές για την μπάντα. “Progress is a snake” για μια σκοτεινότερη πινελιά, αλλά ήταν το “Terra Nova” που αποτέλεσε το ένα από τα δυο highlight της βραδιάς, κατά την διάρκεια του οποίου οι I Like Trains κάνανε μια βουτιά στο παρελθόν τους, με τον τρόπο παιξίματος της κιθάρας να παραπέμπει στον Johnny Greenwood των Radiohead. H έκπληξη της συναυλίας ήταν η εκτέλεση ενός καινούργιου κομματιού σχετικά με την “Ελληνίδα θεά της μνήμης“, χωρίς όμως ο τραγουδιστής να τολμήσει να προφέρει το όνομα της. Η επιθυμία μας για ένα ακόμα τραγούδι έφερε τους I Like Trains πάλι στην σκηνή για το “Sea of Regrets”, το δεύτερο καλύτερο κομμάτι του live και ένα πολύ ωραίο κλείσιμο μετά από ογδόντα περίπου λεπτά μουσικής απόλαυσης.

Οι Έλληνες Wonky Doll and the Echo κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό να ζεστάνουν την ατμόσφαιρα. Kινούμενοι σε new wave μονοπάτια που θύμισαν έντονα Cure της περιόδου “Charlotte Sometimes”, με τα “Pleasant Thoughts” και “When You Sleep” να ξεχωρίζουν.

Φωτογραφίες: Βαγγέλης Πατσιαλός