Introducing… Χρήστος Χριστοδούλου

12:17 20/1/2014 - Πηγή: Mixtape

Κινείται με άνεση μεταξύ μουσικών ιδιωμάτων και κάθε φορά που ξεπροβάλλει έχει και κάτι καινούργιο να μας εκμυστηρευτεί. Είναι ο Χρήστος Χριστοδούλου και συνηθίζει να μας στέλνει ηχητικά μηνύματα από τον κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών, του κινηματογράφου και του θεάτρου.

Οι εμπνεύσεις του Χρήστου Χριστοδούλου (ως Chris Christodoulou θα τον αναζητήσετε στα πέριξ) μοιάζουν ενίοτε με τα σημεία των καιρών, που τις περισσότερες φορές αδυνατούμε να ερμηνεύσουμε σε πρώτο χρόνο. Σε μια πορεία που ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2007 και όπως θα μου εκμυστηρευτεί “χωρίς air condition

και με ένα PC που όταν δεν «κράσαρε» ανέβαζε τη θερμοκρασία του δωματίου, με το συνθέτη και φίλο Τάσο Κυραναστάση γράψαμε μουσική για ένα CD συνοδευτικό ενός βιβλίου για παιδικό θέατρο”. Στη διάρκεια αυτής, o Χριστοδούλου φρόντισε να καταθέσει ηχητικά έργα που αντλούν και μεταπλάθουν επιτυχώς αναφορές από ποικίλες μορφές τέχνης, αφήνοντας ανοικτό το “παράθυρο” των επεξηγήσεων για το δέκτη.

Μέχρι και σήμερα, ο προκείμενος Σπαρτιάτης συνθέτης έχει διοχετεύσει την δημιουργικότητά του σε πλαισιώσεις ταινιών (μικρού και μεσαίου μήκους), ντοκιμαντέρ, ηλεκτρονικών παιχνιδιών για υπολογιστή και κινητά τηλέφωνα, θεατρικών παραστάσεων, καθώς και συναυλιακών γεγονότων. Εμπιστευόμενος μια πολυπρισματική οπτική, η οποία αφενός δηλώνει τις καταβολές του από το χώρο της εν γένει κλασικής μουσικής και αφετέρου καταδεικνύει την ικανότητα αυτού να αφομοιώνει επαρκώς τις επιρροές του από τάσεις της ηλεκτρονικής σύνθεσης (χορευτικής και μη, ambient), του ροκ, της τζαζ… Στο μυαλό μου, οι απόπειρές του παριστάνουν ένα αδιάκοπο αλισβερίσι ανάμεσα σε (κινούμενες) εικόνες και ήχους, με αποτέλεσμα να μην μπορεί συχνά ο δέκτης να απομονώσει το ακουστικό από το οπτικό μέρος, και τούμπαλιν.

Μέσα από τις μουσικές του ασχολίες, ο κινηματογράφος –με κλασικίζουσες επενδύσεις όπως αυτή του δραματικού Vast– και τα βιντεοπαιχνίδια τοποθετούνται στο επίκεντρο των δραστηριοτήτων του. Θα μου πει σχετικά: “Tο να γράψω για video games ήταν όνειρό μου από όταν πρωτο-σφύριξα τη μουσική του Monkey Island και εμμονή από όταν έζησα τον κόσμο του Grim Fandango. Στην κινηματογραφική μουσική, τώρα, με ελκύει ο άρρηκτος δεσμός της με την εικόνα, που είναι και ο μεγαλύτερος περιορισμός της. Οι περιορισμοί είναι απαραίτητοι για μια καλή σύνθεση, είτε ψάχνοντας τρόπους να στριμωχτείς μέσα τους, είτε να τους παραβείς”. Κι η εστίαση του Χριστοδούλου στη συγγραφή μουσικής για βιντεοπαιχνίδια «συνάντησε» ένα ακόμη έναυσμα, στο κοινωνικοπολιτικά αλληγορικό The Sea Will Claim Everything (2012) που σχεδίασε ο Jonas Kyratzes, πράγμα για το οποίο ο ίδιος εκφράζει την ικανοποίησή του: “Είμαι χαρούμενος που το πρώτο παιχνίδι που δούλεψα το αγάπησα και ως παίκτης. Το σάουντράκ του, αποτελείται από συνθέσεις για μικρά σύνολα και ορχήστρα και είναι ό,τι πιο κοντινό στις σπουδές μου”.

Η συνέχεια σηματοδοτήθηκε κατάλληλα το αμέσως επόμενο έτος, από το score για το real-time puzzle game Droidscape Basilica σε iOS λογισμικό, το οποίο επιμελήθηκε ο Χριστοδούλου εξ ολοκλήρου στο περιβάλλον ενός tracker, οικοδομώντας μια αλληλουχία από υποβλητικές ηλεκτρονικές συνθέσεις που εσώκλεισε στο άλμπουμ Hexadecimal. Παρ’ όλη τη γόνιμη και συνεπή παραγωγικότητά του, το εγχείρημα του εν λόγω δημιουργού που θαρρώ πως απέσπασε την μεγαλύτερη προσοχή του κοινού, είναι εκείνο που αφορά το επίσης περσινό action/adventure game –της Hopoo Games– Risk Of Rain. Μια καθηλωτική και βρίθουσα λυρισμού ηχητική υπόκρουση των όσων διαδραματίζονται σε ένα δισδιάστατο φουτουριστικό «κόσμο». Επεξηγώντας, μου λέει πως: “είναι ένα άλμπουμ με υβριδικές συνθέσεις πλούσιες σε αναφορές στις μουσικές επιρροές μου: από τους Pink Floyd, στους Daft Punk, στον Bach, κ.α.”

Τον ρώτησα για ποια ταινία ή για ποιο βιντεοπαιχνίδι θα ήθελε να έχει ο ίδιος υπογράψει το OST και απάντησε ως εξής: “Τα αγαπημένα μου παιχνίδια/ταινίες είναι αγαπημένα και λόγω της μουσικής τους, οπότε θα ήταν ασέβεια να την αντικαταστήσω με δική μου. Ζήλεψα τη δουλειά του Marianelli στο Atonement. Η μουσική είναι τόσο αλληλένδετη με τη δράση που σπάει το λεγόμενο 4th wall”… Όταν η κουβέντα «έφτασε» στα μέσα που χρησιμοποιεί και την οδό που ακολουθεί ώστε να υλοποιεί τις ιδέες του, φάνηκε να λατρεύει την όλη δημιουργική διαδικασία: “Η ψυχή του studio είναι η Christine, ένα PC που έχω συναρμολογήσει μόνος μου. Την ονόμασα έτσι γιατί με θέλει αποκλειστικά δικό της και με διεκδικεί με πάθος από όποιο θηλυκό αποπειράται να με απομακρύνει από αυτήν. Πιο συγκεκριμένα, γράφω στο Cubase και μιξάρω σε ένα ζευγάρι Genelec 8030 που είναι σίγουρα η καλύτερη επένδυση που έχω κάνει στη ζωή μου. Όσο για τον τρόπο που γράφω για κάθε μέσο, θα έλεγα ότι είναι κοινός. Σε κάθε περίπτωση, η σύνθεση είναι μια εγκεφαλική διαδικασία. Δεν πιστεύω στην «έμπνευση» ως κάτι μεταφυσικό. Έμπνευση παίρνεις από μια βόλτα στην πόλη, το διάβασμα ενός βιβλίου… Είναι το σύνολο των βιωμάτων σου, όχι κάτι θεόπνευστο”.

Προσφάτως εγκατέλειψε το Άμστερνταμ, όπου δούλευε και σπούδαζε (σε ωδείο), για να επιστρέψει στην Αθήνα, διότι, όπως μου είπε, ένιωσε την υποχρέωση να συνεισφέρει από κοντά τη στιγμή που η τέχνη στη χώρα μας χτυπιέται τόσο σκληρά. Και συμπλήρωσε πως: “Tο γεγονός ότι στην Ελλάδα βρίσκει κανείς και το καλύτερο φαγητό του πλανήτη, είναι απλά ένα μπόνους”…

Εν αναμονή της νέας του δουλειάς –που θα εκδοθεί εκτός απροόπτου το τρέχον έτος– για λογαριασμό του pc game Ithaka In The Clouds, στην οποία συμπράττει και πάλι με τον Jonas Kyratzes, ας (ξανά) ακούσουμε τα έως τώρα έργα του κλικάροντας παρακάτω.

Links:

Website
Bandcamp
Soundcloud