Larry Gus + Margasv + Matina Sous Peau @ Lab Art, Βόλος

15:44 13/1/2014 - Πηγή: Mixtape

Επί βολιώτικου εδάφους, ο Παναγιώτης Μελίδης ντύθηκε ξανά με τη στολή και τις διαθέσεις του Larry Gus για να μας χαρίσει στιγμές ψυχεδελικής ευφορίας, που αξίζει να θυμόμαστε.

Στην ερώτηση «Τι είναι αυτό που προσμένει κανείς από την παρουσία του σε συναυλία καλλιτέχνη/σχήματος για τον/το οποίο τρέφει εκτίμηση;», οι απαντήσεις ποικίλουν ανάλογα με την οπτική του δέκτη. Κάποιος ενδέχεται να αποκριθεί σε αυτή λέγοντας ότι περιμένει από τον/το εμφανιζόμενο να επιβεβαιώσει και ζωντανά την δυναμική των ηχογραφημένων του πτυχών. Άλλος πάλι

μπορεί να απαντήσει επισημαίνοντας ότι επιζητά μια διαφορετική προσέγγιση από τον/τους καλλιτέχνες σε σχέση με το αποτέλεσμα που κατέθεσε/αν στο στούντιο (υπόγειο/δωμάτιο σπιτιού). Ένας ίσως λιγότερο απαιτητικός ή –πιο σωστά– περισσότερο «της στιγμής», θα πει πως του αρκεί να ευχαριστηθεί όσο το δυνατόν περισσότερο το διάστημα του live. Ένας ακόμη θα προσέθετε ότι θα ήθελε κι ορισμένες αξιομνημόνευτες παραστάσεις.

Στην περίπτωση του Παναγιώτη Μελίδη ή καταλληλότερα Larry Gus, και εν προκειμένω της ζωντανής εμφάνισης αυτού στο Lab Art του Βόλου το περασμένο Σάββατο, οι παραπάνω πιθανές αποκρίσεις (και αρκετές ακόμη) φαίνεται να ικανοποιούν τις διαθέσεις μεγάλης μερίδας του κοινού που παρευρέθηκε σε αυτή. Τούτη η εντύπωση, εδράζεται στο γεγονός πως ο Larry Gus για περίπου μιάμιση ώρα και όντας εκείνος ο υπερκινητικός και υπερδραστήριος performer, κατόρθωσε να κάνει και τον πιο στυλωμένο στο έδαφος παρατηρητή να χορέψει και να λάβει μέρος στα όσα συνέβαιναν επί σκηνής. Δίχως περιττές φιοριτούρες, με μια χύμα αμεσότητα και ευθύτητα έκφρασης, άπλωσε στην αίθουσα τα ψυχεδελικά στιγμιότυπα των ηχογραφημένων εμπνεύσεών του. Έχοντας ως συμπαραστάτες του, μια συστοιχία από samplers, ένα βαθύ τύμπανο και ένα μικρόφωνο, μα περισσότερο από όλα το κέφι και την όρεξη.

Οι εκστατικές αποδόσεις κομματιών τόσο από το καταπληκτικό περυσινό LP του Years Not Living (στην DFA, διάβασε εδώ), όσο και από τις παλαιότερες κυκλοφορίες του (λ.χ. Stiches ή το μοναδικό του 7” ), επικύρωσαν κατά εμφατικό τρόπο την σταθερά ανοδική πορεία του Λάρυγγα. Ο οποίος, σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια της παρουσίας του στο πάλκο, περιστρεφόταν γύρω από τον «άξονά» του με ή δίχως το μικρόφωνο, τραγουδώντας (πότε με μπάσα και πότε με ψιλή χροιά) και χορεύοντας, πατούσε λυσσαλέα τα πλήκτρα των samplers και έλεγχε τις συχνότητές τους, χτυπούσε μανιωδώς το τύμπανο, σηκωνόταν μπροστά από το τραπέζι που είχε στημένο τον εξοπλισμό του και ξαναέπεφτε. Στην ουσία, κραύγαζε με τη δική του φωνή, τα μέσα και τις δυνατότητες που διαθέτει ώστε αβίαστα να αλληλεπιδρά με τους παριστάμενους. Επιστρέφοντας δε στην πόλη που σπούδασε το αντικείμενο με το οποίο ασχολείται εκτός μουσικής και «διέσχισε» τα φοιτητικά του χρόνια, κι από την οποία ξεκίνησε την σταδιοδρομία του ως μουσικός δημιουργός, εξέπεμπε και μια όμορφη, γλυκιά νοσταλγία. Σαν να προσδοκούσε ενδόμυχα να πει ένα ευχαριστώ (πέρα από αυτό που εξέφρασε και λεκτικά) και να δώσει το κάτι παραπάνω. Είτε απευθυνόταν σε φίλους του, είτε απλώς σε λάτρεις της μουσικής του, είτε σε κανέναν από δαύτους, επεδίωξε να συνομιλήσει με τον καθένα από εμάς.

H μελωδική ευφορία, η πολυσυλλεκτικότητα κι η ευελιξία σε ρυθμούς και μοτίβα που εκλύουν ταυτόχρονα εξωτική και αστική αύρα, η γλυκιά και ενίοτε πικρή επίγευση των στίχων, δηλαδή τα κυρίαρχα συστατικά στις συνθέσεις του Λάρυγγα, αντανακλώνται στην ζωντανή επαφή μαζί του, η οποία δεν επισκιάζεται εξαιτίας των προηχογραφημένων δειγμάτων. Και πιστέψτε με, δεν είναι εύκολο να σταχυολογήσεις σημεία από το «διονυσιακό» 90λεπτο σετ του, αφού άπαντα άφησαν ένα υπέροχο στίγμα. Το “Hearing The Words You Said” ήχησε επουράνια ζαχαρένιο, το “Achilleas Kyriakidis” ανέμελα λυρικό, τα “The Night Patrols (A Man Asleep)” και “Sun Plagues” όμορφα παραισθησιογόνα, το “The Eternal and the Ephemeral” σπαραξικάρδια ονειρικό… Πριν μας αποχαιρετήσει, ο Λάρυγγας ερμήνευσε και το “Aggelos Kyriou” αφιερώνοντάς το μετά τιμών στον ομώνυμο κολλητό του (όπως μας δήλωσε).

Η βραδιά «πήρε μπροστά» με τις electronica, psych και εν γένει εύστοχες επιλογές (κάποια στιγμή ξεπρόβαλε και κάτι από τo LP Επανάληψη του Mr. Z) από το πλατό και τον μίκτη του Margasv, ιδρυτή του εκλεκτικού Paranoise Radio, το οποίο αγκαλιάζει τα καθ’ ημάς μουσικά δρώμενα που χρήζουν προσοχής. Ενώ, την εμφάνιση του Λάρυγγα ακολούθησε ένα άκρως χορευτικό rock ‘n’ roll παραλήρημα με μπόλικες δώσεις από ελληνικά shake (των 60s/70s), ενδιαφέροντα και ασυνήθιστα mashups από τα decks της Matina Sous Peau (Ματίνα Σουπώ), η οποία πέρα από δραστήρια dj, διατελεί και τραγουδίστρια των My Drunken Haze. Υπογράφοντας έτσι, ένα ταιριαστό φινάλε σε ένα αναμφίβολα όμορφο βράδυ.

Φωτογραφίες : Φώτης Γκέλης