Marianne Faithfull @ Θέατρο Λυκαβηττού, 07/06/11

20:55 8/6/2011 - Πηγή: Mixtape

Σε αντίθεση με την “άρνηση” του κοινού της Cesaria Evora να πλησιάσει στη σκηνή το προηγούμενο βράδυ, χρειάστηκε απλά και μόνο η είσοδος της Marianne Faithfull στη σκηνή του Θεάτρου Λυκαβηττού για να αφήσουμε τις αναπαυτικές μας θέσεις και να έρθουμε σε απόσταση αναπνοής από την καλλιτέχνιδα και την μπάντα της. Λιγότεροι από 2000 κόσμος συγκεντρωθήκαμε το βράδυ της Δευτέρας στον καλύτερο ίσως συναυλιακό χώρο της Αθήνας και η Marianne μας αντάμειψε

με μια εμφάνιση μιάμιση σχεδόν ώρας και μερικά πολύ σημαντικά τραγούδια.Ξεκινώντας από τα τελευταία της άλμπουμ Horses in High Hills και Before the Poison και φτάνοντας στα all time classics κομμάτια  As tears go by, Broken English και Sister Morphine, το οποίο έγραψε με κάποιον… Mick Jagger όπως μας είπε, η Faithfull εξέθεσε τους λόγους που την έχουν αναγάγει σε τόσο σημαντική περσόνα της σύγχρονης μουσικής ιστορίας: τη φωνή της, που αν και σαφώς “σπασμένη” φανερώνει σε κάθε τραγούδι την μοναδικότητα της, την αύρα της, που είναι ικανή να καθηλώσει και τους πιο δύσπιστους και φυσικά τα τραγούδια της στα οποία έχει συνεργαστεί με μερικούς από τους σημαντικότερους δημιουργούς των τελευταίων 50 χρόνων.Η μπάντα που τη συνόδευε κατάφερε να κρατήσει σε αξιοπρεπώς χαμηλά όρια την συνηθισμένη και αχρείαστη σε τέτοιες περιπτώσεις φλυαρία αφήνοντας τα κομμάτια να αναδείξουν τα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά. Κι ενώ οι μουσικοί αποχώρησαν μετά το πρώτο encore αφήνοντας μόνους τους τον κιθαρίστα και την Faithfull, η απαίτηση και μόνο ενός θεατή για το Working Class Hero, ήταν ικανή να ξαναφέρει τη μπάντα πίσω στη σκηνή για να ακούσουμε το “αφιερωμένο ειδικά στην Ελλάδα και ειδικά τώρα” τραγούδι του John Lennon, κλείνοντας το live και κατά πάσα πιθανότητα και τις εμφανίσεις της στη χώρα μας.Στο τέλος φύγαμε χαμογελαστοί και σαφώς ευχαριστημένοι από αυτό που είδαμε, ένα live που κάλυψε στο έπακρο τις απαιτήσεις που είχαμε για αυτό. Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στην άψογη εξυπηρέτηση και την ευγένεια του προσωπικού της διοργανώτριας εταιρίας που σε έκανε από το πρώτο κιόλας λεπτό να αισθανθείς οικεία και όμορφα.Είναι κάποιες συναυλίες οι οποίες έχουν πλέον συλλεκτικό χαρακτήρα. Σε αυτή την κατηγορία βάζω την προ διετίας εμφάνιση του Leonard Cohen, την περσινή του Bob Dylan και φυσικά την χθεσινή της Marianne Faithfull στο Θέατρο Λυκαβηττού. Η συλλεκτικότητα του πράγματος έγκειται στο γεγονός ότι η ηλικία αλλά και η ψυχοσωματική τους κατάσταση σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν θα τους ξαναδείς ζωντανά ή όχι. Όταν όμως από ανθρώπους γερασμένους, που έχουν ζήσει κυριολεκτικά τα πάντα, εισπράττεις χαμόγελα, θετική ενέργεια και αγάπη, τότε η ικανοποίηση που παίρνεις συγκρίνεται με πολύ λίγα πράγματα.Το βράδυ της Δευτέρας στο Λυκαβηττό, το καλοκαίρι ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο… So Long Marianne!(Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού)