Matisse

16:23 31/5/2012 - Πηγή: Mixtape

Οι Matisse επέστρεψαν με νέο  album , το οποίο παρουσιάζουν το Σάββατο στο Gagarin 205. O Άρης Σιαφάς επέστρεψε στο συγκρότημα και μας έλυσε όλες τις απορίες μας με αφοπλιστική ειλικρίνεια.

Εφτά χρόνια έχουν περάσει από το Cheap as Art, το album που γνωρίσαμε τους Matisse, οι

οποίοι βέβαια υπάρχουν σαν group από το 1999 και έχουν περάσει διάφορα σκαμπανεβάσματα, πήγαιν’έλα μελών και ατέρμονο φλερτ με το mainstream, κάτι που να πούμε πως, συνήθως, δεν συγχωρείται εύκολα από τους ορκισμένους “εχθρούς” του.

Παρ’όλα αυτά οι ίδιοι, προς τιμήν τους, επιλέγουν να επιστρέψουν στις “alternative” ρίζες τους, επανασυνδέονται με τον πρώτο τους τραγουδιστή, που ταιριάζει στο ύφος του group άψογα και φτιάχνουν το Paper Door, ένα πόνημα που θυμίζει παλιές καλές μέρες τους και τις rock αναφορές τους.

Τελικά, τα σαράντα μουσικά κύματα που πέρασαν  φαίνεται πως ωρίμασαν και ωφέλησαν το group, που μοιάζει έτοιμο και κεφάτο να οργώσει σκηνές σαν να είναι πρωτοεμφανιζόμενο και πάλι. Δε μένει παρά να το διαπιστώσουμε στην παρουσίαση του δίσκου τους αυτό το Σάββατο.

Έτσι, λίγο πριν το live τους στο Gagarin 205 αυτό το Σάββατο 2 Ιουνίου, μιλήσαμε  με τον Άρη Σιαφά:

Ένας τραγουδιστής φεύγει και ξαναέρχεται. Πως έχετε διαχειριστεί σαν group αυτήν την ασυνήθιστη εξέλιξη; Σας βοήθησε ή σας δυσκόλεψε;

Άρης Σιαφάς: Η πρώτη μετάβαση ήταν κάπως βεβιασμένη αφού είχα φύγει –  αν και είχα προειδοποιήσει έγκαίρως – λίγο μετά την κυκλοφορία του Toys Up . Η επιστροφή μου έγινε σε περίοδο που δεν έτρεχε νέο υλικό  και είχαμε αρκετό καιρό να την εξομαλύνουμε δουλεύοντας κάτι καινούριο. Ήμασταν όλοι πολύ πιο έτοιμοι να συνεργαστούμε και να περάσουμε πραγματικά ωραίες στιγμές στο στούντιο.

Υπάρχετε ως group από το 1999. Θεωρείτε πως το ηχητικό τοπίο στην ελληνική μουσική σκηνή εξελίσσεται;

Α.Σ.:  Όλα εξελίσσονται γύρω μας είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι. Τώρα ως προς την ευρύτερη ελληνική μουσική σκηνή οι αλλάγές είναι τόσο ανεπαίσθητες που εγώ προσωπικά δεν μπορώ να τις αφουγκραστώ. Πάντως σαν να έχει υποχωρήσει λίγο το τόσο προσφιλές στους συμπατριώτες μου αραβοσκυλάδικο και τα βαριά καψούρικα αρκουδιάρικα… Με κάθε επιφύλαξη…

Θα πειραματιζόσασταν με κάτι τελείως διαφορετικό από το ύφος σας;

Α.Σ.:  Ναι. Αυτό θα θέλαμε να είναι και το επόμενο βήμα μας όποτε κι’ αν γίνει. Το ύφος για μένα προσωπικά είναι πολύ συχνά μεγάλη παγίδα. Μπορεί να περάσεις μια ζωή με το ίδιο και κανείς να μην σου πει ότι δεν είναι δικό σου.

Ας μιλήσουμε για την εγχώρια σκηνή χωρίς φόβο και πάθος. Ποια συγκροτήματα αγαπάτε, ποια θαυμάζετε, με ποια θα θέλατε συνεργασία και ποια θεωρείτε υπερτιμημένα;

Α.Σ.:  Αν υποθέσω ότι η προηγούμενη ερώτηση αφορούσε το σύνολο της ελληνικής μουσικής παραγωγής και αυτή το υποσύνολο των ποπ –ροκ- νεανικών- νέων σχημάτων θα έλεγα ότι υπάρχει τέτοια ποικιλία που θα μπορούσε κανείς να βρει ό,τι θέλει αρκεί να ψάξει λίγο. Δεν μπορώ να πω ποια συγκροτήματα αγαπώ—θα αδικήσω πολλά που μου διαφεύγουν — αλλά υπερτι