New Adventures In Hi-Fi vol.23

20:51 15/5/2013 - Πηγή: Mixtape

Για να δει κανείς την καινούργια ταινία του Danny Boyle και να μην θέλει να φύγει στα πρώτα 20 λεπτά, πρέπει να έχει πάρει όσα ναρκωτικά είχαν πάρει όλοι μαζί οι χαρακτήρες του Trainspotting.

Άχρηστη Κυκλοφορία: Iggy & The Stooges – Ready To Die! Την ίδια κατάληξη με τον τίτλο του άλμπουμ θα έχουν και όσοι καταφέρουν να το ακούσουν ολόκληρο. Όσο κι αν εκτιμώ το έργο τους και με όση ευχαρίστηση θα έβλεπα και πάλι τον Iggy να κουνάει τα κρεμασμένα κρέατα του στη σκηνή, ειλικρινά δεν χρειάζεται να βγάζουν άλλους δίσκους.

Vampire Weekend

– Modern Vampires Of The City (XL Recordings)

ΠΡΟΣΟΧΗ! Ακολουθεί καταιγίδα από κλισέ:

Το τρίτο τους άλμπουμ ξεπερνά ακόμα και το φανταστικό ντεμπούτο τους.

Οι Vampire Weekend είναι τα χρυσά παιδιά της εποχής μας. Είναι οι Fab Four της γενιάς μας.

Το Modern Vampires Of The City σηματοδοτεί την ωρίμανση μιας μπάντας που έχει πολλά ακόμη να δώσει.

Δεν χάνουν καθόλου τον αυθορμητισμό και τον ενθουσιασμό τους, καθώς εξελίσσουν τον ήχο τους.

Σε ένα δίκαιο κόσμο αυτό το άλμπουμ θα ήταν διδακτική ύλη στα ωδεία.

Σώζουν την τιμή των ’00 όπως καμία άλλη μπάντα μέχρι σήμερα.

Αν ο όρος αναγέννηση δεν είχε ξαναχρησιμοποιηθεί, θα τον καθιερώναμε τώρα.

Τα 60’s είχαν τους Beatles, τα 70’s τους Pink Floyd, τα 80’s τους Duran Duran, τα 90’s τους Take That, τα 00’s την τύφλα τους και τα 10’s έχουν τους Vampire Weekend.

(Αν ισχύουν έστω και τα μισά σε 5 χρόνια από το τώρα, τότε θα μιλάμε για αληθινό κατόρθωμα!)

Tracks For Your Mixtape: “Unbelievers”, “Step”, “Diane Young”, “Hanna hunt”, “Finger back”, “Worship you”, “Ya hey”, “Hudson”
Video: “Step”

Click here to view the embedded video.

The Haxan Cloak – Excavation (Tri Angle)

Ακόμα ένα από τα πολύ ενδιαφέροντα ονόματα που θα δούμε στο φετινό Plissken Festival. Θα είναι από αυτά που μετά από κάνα τέταρτο έως και μισάωρο παίρνεις χαμπάρι τι παρακολουθείς και γιατί, έχοντας μπροστά σου ένα φουκαρά μονάχο του να ταλαιπωρείται καμπουριασμένο πάνω από ένα mac. Dubstep και drone είναι οι δεδομένοι χαρακτηρισμοί που συνοδεύουν τον Bobby Krlic, αλλά η ιδιαιτερότητα του είναι ότι ηχογραφεί φυσικά όργανα (τύμπανα, τσέλο, βιολί, κιθάρα) που παίζει ο ίδιος και έπειτα επεξεργάζεται για να φτιάξει τα κομμάτια. Το Excavation είναι εξίσου κινηματογραφικό, αλλά πιο μαλακό από το πρώτο του και πιο τραχύ άλμπουμ και σίγουρα ακούγεται περισσότερο ηλεκτρονικό παρά αναλογικό. Ένας συνδυασμός ήχων που ακούμε τα τελευταία χρόνια στην σκοτεινή μεριά της ηλεκτρονικής μουσικής. Σαν να παίζουν οι King Midas Sound (δες εδώ το καινούργιο τους κομμάτι) μαζί με τους Demdike Stare και τις τρομερές dolby surround μπασογραμμές, αυτές που όταν τις ακούς νομίζεις ότι σκάει ο Iron Man κωλοφτιαγμένος, ή κάποιο τεράστιο διαστημόπλοιο προσγειώνεται ανώμαλα στο έδαφος.

Άχρηστη Πληροφορία 1: Στο ομώνυμο πρώτο του δίσκο τραγουδάει σε δύο κομμάτια ο ελληνικής καταγωγής Mikhail Karikis.

Άχρηστη Πληροφορία 2: Haxan είναι μια παλιά γερμανική λέξη που σημαίνει μάγισσα. Συνεπώς η μετάφραση του ονόματός του είναι Το πέπλο της Μάγισσας. Ταιριαστό όπως η φέτα με το καρπούζι.

Tracks For Your Mixtape: “Excavation (part 2)”, “Dieu”, “Mara”
Video: “Excavation (part1)”

Click here to view the embedded video.

Hollis Brown – Ride On The Train (Alive Records)

Δεν είναι ούτε new ούτε adventure in hifi. Παρελθοντολάγνοι και καθόλου περιπετειώδης. Αυτοί και οι όμοιοι τους πάνε τη μουσική πίσω αντί για μπροστά. Νοσταλγοί του rock’n’roll που δεν πρόλαβαν ποτέ να ζήσουν. Μέχρι και το όνομα τους είναι κλεμμένο, από το “Ballad of Hollis Brown” του Dylan. Έχουν σίγουρα προβάρει σχεδόν όλη τη δισκογραφία των Credence Clearwater Revival, πιθανόν με μεγάλη επιτυχία.

Το κάνουν σωστά όμως. Άρα καλά κάνουν. Λατρεύουν τα blues και θέλουν να σώσουν το rock’n’roll (για να εξηγούμαστε… δεν θα το καταφέρουν) και το επικοινωνούν με υγιής δόσεις pop – κι εκεί κάπου νομίζω ότι θαυμάζουν πολύ και τον Alex Chilton. Τις μελωδίες τις έχουν. Καλή φωνή έχουν. Να παίξουν καθώς φαίνεται μπορούν. Και να φτιάξουν καλά singles μπορούν (“Ride on the train”). Ας αφήσουμε το χρόνο να τους δικάσει (ή κατάδικάσει). Ίσως και να την πατήσω όπως με τους Moondoggies που αυτοκτόνησαν στη δεύτερη κυκλοφορία τους. Ε και;

Tracks For Your Mixtape: “Ride on the train”, “Hey baby”, “Nothing & the famous one”
Video: “Ride on the train”

Click here to view the embedded video.

Stephen Malkmus And Friends – Can’s Ege Bamyasi (Matador)

Η πρώτη αντίδραση είναι φυσικά WTF. O Stephen Malkmus θα παίξει ζωντανά όλο το Ege Bamyasi των Can; Για ποιο λόγο; Και σαν μην έφτανε αυτό, παρατάει για λίγο τους Jicks του και ηχογραφεί αυτό το tribute άλμπουμ με τους μετρίου αναστήματος γερμανούς Von Spar και το κυκλοφορεί για τη Record Store Day. Και τότε μου έρχεται η επιφοίτηση. Στο Crooked Rain, Crooked Rain των Pavement υπάρχει το “Stop breathing”, οι κιθάρες του οποίου πατάνε πάνω στο “Sing swan song”. Εννοείται ότι είναι άκρως περιττό (ή εδώ θα έμπαινε ή στις άχρηστες κυκλοφορίες) ένα τέτοιο tribute σε ένα τόσο οριακό δίσκο. Η επανεκτέλεση των κομματιών είναι πιστή κι ο Malkmus πρέπει να είναι ο Μητσικώστας του εναλλακτικού χώρου, αφού τα καταφέρνει τόσο καλά στη φωνή. Το “Pinch” και το “Soup” γίνονται ένα κομμάτι και το anthem “Vitamin C” δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει καλύτερο από την πρώτη του εκτέλεση. Μόνο για φανατικούς τόσο του Malkmus – ούτε καν των Can ίσως.

Tracks For Your Mixtape: “Spoon”, “Vitamin C”, “I’m so green”
Video: “One more night” (live)

Click here to view the embedded video.

Colin Stetson – History Warfare vol.3 (Constellation)

Να πω τα του βιογραφικού του για να ξεμπερδεύω μ’ αυτό. Έχει παίξει σαξόφωνο (μεταξύ άλλων) για τους: LCD Soundsystem, Tom Waits, The National, Arcade Fire, Laurie Anderson, TV On The Radio και φυσικά τους Godspeed You! Black Emperor αφού είναι και στην ίδια εταιρία. Το προπέρσινο ep του Those Who Didn’t Run ήταν αποκάλυψη, με το σαξόφωνο του να παίζει σχεδόν trance. Μπορεί να δεις δίπλα στο όνομα του χαρακτηρισμούς όπως αυτοσχεδιασμός ή πειραματισμός αλλά αυτή η τριλογία είναι αποτέλεσμα δουλειάς, μελέτης και σχεδιασμού. Η μοναδική τόσο καλή τριλογία που μου έρχεται στο μυαλό είναι ο Άρχοντας Των Δαχτυλιδιών. Σταδιακά αλλά πολύ μεθοδευμένα και σοφά δομημένα οδηγείται σε μια εντυπωσιακή κορύφωση, δηλαδή στο volume 3. Δεν μπορείς να πεις ότι παίζει ούτε jazz, ούτε rock και προς θεού ούτε fusion (το post μπορείς ελεύθερα να το βάλεις). Ο μόνος αντίστοιχα καινοτόμος πνευστός που μπορώ να σκεφτώ είναι ο Albert Ayler. Αυτό που κάνει όμως τον Stetson να ξεχωρίζει είναι οι φανταστικές του μίξεις, η αισθητική του και φυσικά η τεχνική του εξέλιξη με το όργανο.

Άχρηστη Πληροφορία: Ο Justin Vernon (Bon Iver) δίνει τη φωνή του, όπως δεν την έχεις ξανακούσει, σε 4 κομμάτια.

Tracks For Your Mixtape: “Hunted”, “What are they doing in heaven tonight”, “To see more light”
Video: “High above a grey green sea”

Click here to view the embedded video.