Panos Alexiadis – Katabasis

10:41 10/3/2014 - Πηγή: Mixtape

Αυτό είναι το παρθενικό LP του Πάνου Αλεξιάδη υπό το πραγματικό του όνομα, δεδομένου ότι προηγουμένως κινήθηκε καλλιτεχνικά τόσο με το προσωνύμιο Red Needled Sea (2006-2009), όσο και με το Lunar Miasma (2009-2012).

Η δραστηριότητα του Πάνου Αλεξιάδη αποτελεί μια από τις πλέον εξέχουσες στην –ας μου επιτραπεί η έκφραση– αθέατη πλευρά των ηχητικών πεπραγμένων στη χώρα μας. Γεγονός, το οποίο μπορεί κανείς να διαπιστώσει εάν αποπειραθεί

να εντρυφήσει στο σύνολο των έργων που έχει υπογράψει μέχρι και σήμερα ο εν λόγω δημιουργός. Μια «σοδειά», η οποία δεν διακρίνεται μονάχα για την πληθωρικότητά της, αλλά και για την καλλιτεχνική της ουσία και συνέπεια.

Πιάνω από κάπου το νήμα της παρουσίασης του Αλεξιάδη, λέγοντας πως πρωτοήρθα σε επαφή με το «σύμπαν» του (Αλεξιάδη) μέσω τού πρότζεκτ αυτού ονόματι Red Needled Sea. Το συγκεκριμένο, στάθηκε ως αρωγός στην προσπάθεια του προκείμενου καλλιτέχνη να δημοσιοποιήσει ακροάματα που αποσκοπούσαν στην επίτευξη της λύτρωσης μέσα από μουσικά θέματα καθ’ ολοκληρία οργανικά. Μουσικά θέματα, τα οποία έδειχναν την προσήλωσή τους στην παράθεση βραδυφλεγών ηχητικών στιγμιοτύπων, των οποίων η θαμπάδα τα έκανε να προσιδιάζουν σε «νεφελώματα» συχνοτήτων. Η έκβαση των τελευταίων, επαφιόταν τόσο στην κλασική παιδεία και την περιβαλλοντική αντίληψη της μουσικότητας, όσο και στην εξερευνητική στάση –κυρίως απέναντι στα ηλεκτρονικά κελεύσματα των ‘90s και ‘00s– του εμπνευστή τους. Έτσι για κάθε νύξη στις παρακαταθήκες του Erik Satie και του Brian Eno υπήρχε μια δόση από την drone αισθητική του Philip Jeck και του Matthew Florianz.

Την τριετία 2006-2009 έμεινε ενεργός με το παραπάνω εκφραστικό «όχημα», με έναν απολογισμό καταθέσεων που ανέρχεται σε τρία πλήρους διάρκειας άλμπουμ και καμιά δεκαριά μικρότερης (EPs, singles, κλπ). Εντούτοις, το τέλος αυτής της περιόδου, θα αποτελέσει την αφετηρία για μια άλλη, συναρπαστικότερη και περισσότερο ιδιοσυγκρασιακή. Σε αυτήν, ο Αλεξιάδης θα υιοθετήσει το προσωνύμιο Lunar Miasma και θα φτάσει σε μια εντυπωσιακή –σε ποσότητα και σε ποιότητα– συγκομιδή καλλιτεχνημάτων, ευθυγραμμίζοντας τις (συχνά συγκεχυμένες) έννοιες της παραγωγικότητας και της δημιουργικότητας. Στα αυτιά μου, η electronica του που προέρχεται ως επί το πλείστον από αναλογικά συνθεσάιζερ, ακούγεται διαγαλιαξιακή και καταρτίζεται από επίμονα υπνωτικές και παραισθησιογόνες αρμονίες, οι οποίες συγκροτούν μια ισορροπημένη εναλλαγή μεταξύ μελωδίας και θορύβου.

Καθώς απολαμβάνω αυτήν την ηλεκτρονική αντίληψη, ανακαλώ τον Βαγγέλη Παπαθανασίου και τα πλουμιστά θέματα ηλεκτρονικής μουσικής που συνέθεσε για τα σόλο LPs του και τον κινηματογράφο, καθώς και την Berlin School Electronica και ορισμένους από τους πρωταγωνιστές της που έδωσαν σχήμα στις συλλήψεις τους χρησιμοποιώντας πληκτροφόρα όργανα πρίζας, όπως οι Manuel Göttsching, Michael Hoenig, Klaus Schulze, Edgar Froese… Κατά το 2012 θα αφήσει πίσω του κι αυτό το εγχείρημα. Έκτοτε, συνεχίζει τόσο συμπορευόμενος με τον Γιώργο Αξιώτη ως Holefold (πρώην Holefold Diver), όσο και κατά μόνας υπογράφοντας με το πραγματικό του όνομα. Με το οποίο, ο εν λόγω 29χρονος μας γνωστοποιεί το πρώτο του ηχογράφημα που κυκλοφορεί σε βινύλιο, μιας κι οτιδήποτε εξέδωσε μέχρι το 2014 «απλώθηκε» στα φορμά της κασέτας και του cd. Ένα LP που φέρει –διόλου τυχαία– τον τίτλο Katabasis και προβιβάζει στο πλαίσιο δύο συνθέσεων την αφαιρετικότητα του Αλεξιάδη, εκτοπίζοντας τη μελωδικότητα που αυτός επέδειξε μέχρι και σήμερα.

Σε 34 περίπου λεπτά, ο Αλεξιάδης κατανέμει τα προϊόντα της φαντασίας του αφήνοντας πολλές εκφάνσεις αυτών να αιωρούνται, δίνοντας το έναυσμα στα αντανακλαστικά του ακροατή να υπερλειτουργήσουν. Υψηλές, μεσαίες και χαμηλές συχνότητες «συστέλλονται» και «διαστέλλονται», βόμβοι αποδομούνται και ανασυντίθενται, παράσιτα συμπλέουν με ήχους (τυχαίους και μη) από εξωτερικούς και περιβάλλοντες χώρους, drones και bleeps πηγαινοέρχονται με τη βοήθεια delay και reverb εφέ. Η νοοτροπία του δίσκου, με κάνει αφενός να αναφωνήσω ξανά “Παπαθανασίου”, αναφερόμενος αυτή τη φορά σε άλμπουμ του Βολιώτη συνθέτη αμιγώς αυτοσχεδιαστικά και πειραματικά, όπως το Beaubourg, και αφετέρου να ανατρέξω στις πηγές της πρώιμης electronica και της musique concrète · ο Μιχάλης Αδάμης και ο ηλεκτροακουστικός του οίστρος, η αλησμόνητη Delia Derbyshire και οι απόπειρες του BBC Radiophonic Workshop, οι αδερφοί Barrons με το πρώτο εξ ολοκλήρου ηλεκτρονικό σάουντρακ ταινίας (Forbidden Planet, 1956) και οι δοκιμές τους με τις ηλεκτρονικές συσκευές της τότε εποχής, οι επίσης σκαπανείς των «απόκοσμων» ηχητικών διαδρομών Vladimir Ussachevsky και Gil Mellé…

Ό,τι ξεπροβάλλει από τα δύο κομμάτια του πονήματος αυτού, δηλαδή τόσο από το “Katabasis Pt.1”, όσο και από το “15:21”, δεν μοιάζει προγραμματισμένο και προκαθορισμένο. Αντιθέτως, είναι απόρροια ενός αυτοσχεδιαστικού ειρμού, ο οποίος μετέρχεται ηλεκτρονικά μέσα (αναλογικά synths, pcs, samplers) και μετατρέπει το παρόν άλμπουμ σε ψυχοακουστική εμπειρία. Μια εμπειρία καθόλα θεραπευτική, θα έλεγα, μέσα από μια υποβόσκουσα ένταση που μένει ως τέτοια ακόμα και μετά το πέρας των ακροάσεων. Μια κατάβαση στο υποσυνείδητο…

Label: Rekem
Track(s) For Your Mixtape: Όλα