Resonent – “Installations”

10:01 12/4/2013 - Πηγή: Mixtape

Με χαρακτηριστική ευκολία αποδίδονται σε ακούσματα όροι όπως «βραδινό» και «μεταμεσονύχτιο». Προς αποκατάσταση των ψύχραιμων συμπερασμάτων, το παρθενικό πλήρης διάρκειας έργο του Resonent αξιώνει σε κάθε του ακρόαση περισσότερο εμπεριστατωμένες κρίσεις και κατατάξεις από τις προαναφερθείσες.

Ας προχωρήσουμε, λοιπόν, στις αρχικές συστάσεις λέγοντας πως το συγκεκριμένο καλλιτεχνικό παρωνύμιο ανήκει στον Στράτο Χούσο. Ο προκείμενος δημιουργός έδωσε πνοή στο όραμά του από την πόλη των Μεγάρων,

πίσω στο 2009. Επωμιζόμενος την καθολική σύλληψη και τον αποκλειστικό έλεγχο του υλικού του, ο Χούσος συγκροτεί έκτοτε το ηχητικό του πλέγμα παίζοντας όλα τα όργανα, προγραμματίζοντας, ηχογραφώντας κι αναλαμβάνοντας την παραγωγή. Κι από το ντεμπούτο του που σηματοδοτήθηκε από την διαδικτυακή κυκλοφορία του ομώνυμου EP του τον περασμένο Δεκέμβρη, παρέστησαν οι απαραίτητοι λόγοι ώστε να ασχοληθεί κανείς με τις δουλειές αυτού. Αναφέρομαι σε εκείνα τα βραδυφλεγή downtempo θέματα, που δίχως τη συνοδεία λέξεων ανατινάζονται σαν βουβές ακολουθίες συναισθημάτων. Μοναδική εξαίρεση το “Oblivion”, που περιέχει στιχουργικές ανησυχίες και αντίθετα με τις άλλες δυο συνθέσεις του EP, δε βρήκε φέτος θέση στο instrumental LP Installations.

Το Installations, το οποίο εκδόθηκε από τη νεοσύστατη και ιδιαιτέρως υποσχόμενη εντόπια ετικέτα της Noteale Records, αναρτήθηκε επίσης δωρεάν στον παγκόσμιο ιστό. Με την πάροδο των πρώτων κιόλας στιγμιοτύπων του άλμπουμ, διαισθάνεσαι πως δεν υφίσταται ίχνος αναβλητικότητας σε ό,τι επιδιώκει να εξωτερικεύσει ο Resonent. Κι εξηγούμαι, σημειώνοντας πως σε κάθε μοτίβο του άλμπουμ παρατηρεί κανείς μια ευθεία αντανάκλαση των προθέσεών του, χωρίς περιστροφές και δήθεν καλλωπισμούς. Εκθέτει σχεδόν χύμα την άποψή του επί του «ήχου», παρατάσσοντας κυρίως φειδωλή trip hop ρυθμολογία από ψηφιακά beats και τύμπανα, φολκίζουσες ακουστικές και ενίοτε ambient-rock ηλεκτρικές κιθάρες, dub μπασογραμμές, μελωδίες πότε με μια «στοιχειωμένη» επίστρωση από συνθεσάιζερ, pc και τσέλο και πότε καμπανιστά γλυκόπικρες από μεταλλόφωνο.

Οι βάσεις τούτου του ψηφιακού δίσκου τίθενται σχεδόν άμεσα, από το “Clear Sky” που ακολουθεί το εναρκτήριο “Intro”. Ο μελαγχολικός λυρισμός που ξεπροβάλλει στο εν λόγω κομμάτι θα διασχίσει και τα υπόλοιπα, ως την αργόσυρτη drone «αποφώνηση» του “Alone”. Το γνώρισμα αυτό, γίνεται ακόμη πιο θελκτικό τόσο στο “My Old Neighbourhood” που κλιμακώνει θαυμάσια την εσωτερική ένταση με τις αρμονίες του τσέλου και τις παύσεις του τέμπο για να δράσουν τα αισθαντικά πλήκτρα, όσο και στο δυστοπικό “Near The End”, το οποίο απλώνει σκοτεινιά με τις «βαθειές» νότες των συνθετητών. Στο “Moonstar Smile” η διάθεση θα μετατραπεί σε ράθυμη, με αύρα που καταφθάνει από τη γαλήνια φύση του Neil Young, ενώ στο “Waiting For The Day To Come” συγκατοικούν μια synth pop χροιά και μια μελιστάλαχτη οργανική ανάπτυξη.

Αναζητώντας παραπομπές από τη δημιουργική φαντασία του Resonent, στους συλλογισμούς μου προκύπτουν διαδοχικά τα ονόματα του εικονοπλάστη 2econd Class Citizen και του Κωνσταντίνου Βήτα από την ακουστική, ωστόσο, πτυχή αυτού στην Άγρια Χλόη, η οποία κι εμφανίστηκε διάσπαρτα σε επόμενα σόλο βήματα του τελευταίου.

Οι εμπνεύσεις του Resonent ακούγονται σαν τους απόηχους μιας early 90s μπαρότσαρκας στο Μπρίστολ, σφηνώνουν στο νου τις βόλτες σε μια σχετικά άδεια Αθήνα όταν το Σάββατο παραχωρεί τη θέση του στην Κυριακή, μα περισσότερο απ’ όλα σε «στέλνουν» νοσταλγικά σε παραλιακά αγναντέματα στα Μέγαρα…

Label: Noteale Records
Track(s) For Your Mixtape: “Clear Sky”, “My Old Neighbourhood”, “Near The End”