Έρως & Τέλος ή Τα Δάκρυα του Ψαριού Μέσα στη Θάλασσα

21:03 16/1/2012 - Πηγή: Mixtape

Ξεκαρδιστικές ή μελαγχολικές συνταγές για κλαμμένη κουτσομούρα του αλμυρού νερού με πράσινο πιπέρι και εσάνς εγκατάλειψης. Τέσσερις ηθοποιοί και δυο χορευτές προσπαθούν μέσα από το λόγο και την κίνηση να απαντήσουν στα αιώνια απάτητα ερωτήματα για τον έρωτα, την έλξη, το τέλος και το κλάμα κάτω από το βυθό. Φίλοι και εραστές, παρατημένοι και απατημένοι, παθιασμένοι και αφημένοι, στην αρχή και στο τέλος μιας ιστορίας.

Η Ελένη Τζάρου γράφει και σκηνοθετεί ένα σύγχρονο σπονδυλωτό έργο για τον έρωτα στην αρχή και το τέλος του μέσα από μια

σειρά ασύνδετων μικρών ιστοριών και πειραματισμών στο θεατρικό μονόλογο, την κωμωδία και τον χορό. Αξιόλογη στις προθέσεις της, με ένα προσεκτικά επιλεγμένο καστ ηθοποιών, άλλοτε εντυπωσιάζει με την φρεσκάδα της ματιάς, την εξυπνάδα του λόγου και τις στροφές των φράσεων της και άλλοτε προδίδεται από την απειρία της, αδύναμη να ενώσει τις (μια προς μια μεν προσεγμένες και ενδιαφέρουσες) επιμέρους ιστορίες της σε ένα μεστό θεατρικό έργο με αίσθηση ροής, ισορροπία ή συνοχή.

Ο Αυγουστίνος Ρεμούνδος με τον Μάνο Τριανταφυλλάκη λειτουργούν υπέροχα σαν κωμικό ζευγάρι, είτε δένουν τις αύρες τους σαν φίλοι είτε έρχονται ακόμα πιο ξεκαρδιστικά σε κόντρα σαν αντίζηλοι και αντίπαλα φιλοσοφικά δέη, αφόρτιστοι, φυσικοί και σπιντάτοι. Οι δυο δεσποινίδες του θίασου από την άλλη, η Καλλιρρόη Μυριαγκού και η Βάνα Παρθενιάδου, αν και δεν μοιράζονται ποτέ την σκηνή, αντικρούονται παραδίδοντας η κάθεμια μαθήματα καλού και κακού μονολόγου.

Η Καλλιρρόη Μυριάγκου αν και δουλεύει εξαιρετικά στις σκηνές που μοιράζεται με τους άλλους ηθοποιούς, στα κομμάτια του μονολόγου της αδυνατεί να βρει την νοστιμάδα του ρόλου της  εμμονικής με το πράσινο πιπέρι και μόνιμα στημμένης στο δείπνο νοικοκυράς της, σερβίροντας ένα κάπως ανάλατο και άγευστο αποτέλεσμα παρά το αστείο του κειμένου.

Αντίθετα η κλασσική αξία και υπεραγαπημένη Βάνα Παρθενιάδου αποδεικνύεται η έπρεπε-να-το-περιμένω αποκάλυψη της παράστασης.  Συγκινητική, ανθρώπινη, μελαγχολική και αξιοπρεπής, κάθεται παρέα με ένα κουτί από αναμνήσεις μιας ζωής μοιρασμένης και μιας αγάπης χαμένης, συνομιλώντας με το παρελθόν της, με τον Χαρίλαο της. Παρασύρει αβίαστα τον θεατή στο γέλιο αλλά και στο μοναχικό αυτό δακράκι της συγκίνησης όταν ξεκινά το χορό των αναμνήσεων της. Ένα πολύ σύντομο και απλό αλλά υπέροχα δυνατό τανγκό που συναρπάζει μέσα από τις μικρές του λεπτομέριες: μια ανάσα, μια ματιά, μια ανεπαίσθητη κίνηση. Και είναι ενδιαφέρον αφού αυτό το μικρό κομμάτι άφησε ακόμα και τώρα βδομάδες μετά μια υπέροχη αίσθηση που το υπόλοιπο (εντυπωσιακό και άρτιο τεχνικά αλλά κενό εκφραστικά και συναισθηματικά) χορευτικό κομμάτι με τους επαγγελματίες χορευτές δεν κατάφερε να φτάσει.

Όπως και ο μακροσκελής τίτλος του, το Έρως & Τέλος και Τα Δάκρυα μπλα μπλα μπλα θέλει να πει πολλά και ενδιαφέροντα και σημαντικά. Παρόλη όμως την νοστιμιά και επιτυχία των επιμέρους συστατικών του δεν δένει ποτέ σαν σύνολο και καταπίνεται από τον τεράστιο ανεκμεττάλευτο