Ημερολόγιο #tiff52 – Μέρα 4

13:37 9/11/2011 - Πηγή: Mixtape

Τρέχω και δεν προλαβαίνω αγαπητοί γκουλτουριάριδες, δυο γρήγορα λόγια για τις χτεσινοβραδινές ταινίες, 4η μέρα του 52ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, (#tiff52 για τους φίλους):

FAUST

Αυτή, ως και την ψυχή σου θα σε κάνει να πουλήσεις.

Σε αυτή την παραλλαγή του γνωστού μύθου από τον Sokurov (ελεύθερα βασισμένη στο έργο του Goethe), ο αποκομμένος συναισθηματικά και καταθλιπτικός γιατρός Φάουστ ξεκινάει με τη συνοδεία του τσουτσουνόουρου τερατόμορφου

τοκογλύφου Μεφιστοφέλη μια κάθοδο στις άπειρες δυνατότητες της ανθρώπινης βαναυσότητας. Θα επιθυμήσει την γλυκιά και αμόλυντη Μάργκερετ και θα επιλέξει τον πιο βίαιο λάθος τρόπο να την προσεγγίσει. Δολοφονει τον αδελφό της και της εμφανίζεται σαν συμπαραστάτης, κρυμμένος εξομολογητής, ορφανευτής και τελικά βιαστής με μια υπογραφή αίματος για να σφραγίσει την παράδοση της ψυχής του στο διάβολο, ο οποίος φανερώνεται όχι σαν διαφθορέας όπως θέλει να νομίζει ο Φάουστ αλλά απλά υποκινητής, διευκολυντής και δικαιολογητής, και τελικά αποδιοπομπαίος τράγος και τραγικό θύμα.

Φίσκα το μαγαζάκι χτες βράδυ με την βαριά γκουλτούρα της πόλης να κάνει ουρές για να δει το γερμανόφωνο ρωσικό αριστούργημα που βραβεύτηκε από τον Αρρονόφσκυ στις φετινές Κάννες  με το Χρυσό Λιοντάρι. Όσο βέβαια περνούσε η ώρα, αυξάνονταν και οι γενναίες αποχωρήσεις και τα ροχαλητά από της δειλές παραμονές. Ή μάλλον το αντίθετο.

Αργή ταινία, ναι, απαιτητική, ουυυυ, δυσνόητη όμως όχι αν δώσεις βάση. Επίσης αριστοτεχνική, μαστουρωμένα αυθάδης και αλληγορική σαν εφιάλτης. Παραμορφωμένα πλάνα, ονειρική λογική στην δομή και αλληλουχία της πλοκής, μουντοί ξεθωριασμένοι χρωματισμοί, υποψιασμένες ερμηνείες και πλαϊνά ύπουλα βλέμματα που τριβελίζουν την ψυχή. Σαν να μαζεύτηκε ένας θίασος ενάμιση αιώνα πριν να αναπαραστήσει τον μύθο για να παίξει με το μυαλό σου στο σήμερα. Σε πάει στον άλλο κόσμο και σε γυρνά αλλά μένεις πιο πολύ κουρασμένος και ζαλισμένος παρά συγκινημένος ή αλλαγμένος.

3/5

PRESUME COUPABLE / ΕΝΟΧΟΣ / GUILTY

Να παίξουμε το “βρείτε το παράταιρο” στους τρεις παραπάνω τίτλους; Η ελληνική μετάφραση (όπως και η αμερικάνικη) χάνει πανηγυρικά την πρόθεση του δημιουργού με τον τίτλο και καταδικάζει από την αρχή τον πρωταγωνιστή πιο αναίσχυντα και από το διεφθαρμένο γαλλικό δικαστικό σύστημα μέσα στην ταινία.

Ο Alain Marecaux και η γυναίκα του συλλαμβάνονται και φυλακίζονται με την αβάσιμη κατηγορία της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών και του ίδιου τους του γιου. Η κάμερα θα ακολουθήσει το μαρτύριο του Marecaux τα επόμενα χρόνια, καθώς μπαινοβγαίνει σε φυλακές και ψυχιατρικές κλινικές, μέσα από την οικονομική και οικογενειακή του καταστροφή, την διάλυση της ψυχικής και σωματικής του υγείας, τις απόπειρες αυτοκτονίας και τις απελπιστικές του προσπάθειες να αντικρούσει έναν ταγμένο δικαστή και τις κλιμακούμενης παράνοιας κατηγορίες των παιδιών και των γονιών τους.

Ο Philippe Torreton μεταμορφώνεται και καταρρακώνεται σε μια ερμην