Ημερολόγιο #tiff52 – Μέρες 0 & 1

15:26 6/11/2011 - Πηγή: Mixtape

Φωτίζουν τον Λευκό Πύργο ροζέ τα βράδια; Καλέ, δεν χρειαζόταν. Για μένα; Ένιωθα ήδη, έτσι κι αλλιώς, σούπερ ευπρόσδεκτος!

Δεν πρόλαβα, δυστυχώς, να δω και τίποτα άλλο από την πόλη την πρώτη μέρα μου εδώ. Άφιξη ξημερώματα με το τρένο, γρήγορο power nap, ντουγρού για διαπίστευση και χάσιμο (καλό χάσιμο) στην άρτια σχεδιασμένη και στημένη διοργάνωση του 52ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

 (#tiff52 για τους δικούς μου, τους τουιτεράδες).

Πρώτες εντυπώσεις: σαγόνι στο πάτωμα. Δεν θα πιάσω να μιλάω για το λιμάνι και τα φώτα και την πόλη και τα πλακόστρωτα και τις designιές του Φεστιβάλ, και τον φιλόξενο κόσμο και ΤΑ ΦΑΓΗΤΑ (μαλάκα μου, τα φαγητά) γιατί δεν θα μας μείνει χώρος για τις ταινίες.

Έχασα την Παρασκευή την ταινία έναρξης “Οι Απόγονοι” με τον Τζώρτζ Κλούνεϋ σαν μεσήλικα Χαβανέζο γαιοκτήμονα που πασχίζει να ξεπουλήσει την κληρονομιά γης του και να τιθασεύσει τις κόρες του μετά από ένα δυστύχημα με σκάφος που αφήνει τη γυναίκα του σε κώμα. Οι συζητήσεις και οι εντυπώσεις, όμως, από την ταινία του Αλεξάντερ Πέην συνεχίζονταν ακόμα και το πρωί του Σαββάτου με φήμες για μπουκωμένες μυτούλες και κόκκινα ματάκια από τη συγκίνηση και δυνατά χειροκροτήματα στο τέλος, αλλά και με τη θερμή υποδοχή του ελληνοαμερικάνου σκηνοθέτη στην συνέντευξη τύπου για την ταινία που έχει συμμετάσχει ήδη στα φεστιβάλ της Βενετίας και του Τορόντο ενώ έκλεισε και το φεστιβάλ της Νέας Υόρκης.

Το Σάββατο, στην πρώτη κανονική μέρα προγραμματισμού του Φεστιβάλ, ξεχώρισαν και αναμενόμενα αστεράκια που δεν απογοήτευσαν και άλλες πολυαναμενόμενες τρασιές που αποδείχθηκαν παραπάνω σκουπίδια απ’ότι ήμασταν έτοιμοι να επεξεργαστούμε. Αναλυτικά:

MABUL/ΠΛΗΜΜΥΡΑ

Ισραηλινό οικογενειακό δράμα βιβλικών προθέσεων που τα κάνει λίγο μαντάρα και δεν φέρνει τον κατακλυσμό συναισθημάτων για τον οποίο προϊδεάζει θεματικά.

Μητέρα πηδιόλα (θου κύριε), πατέρας άχρηστος χασικλής, ένας γιος αυτιστικός, άρτι αφιχθείς από το ίδρυμα σε ένα σπιτικό όχι ακριβώς έτοιμο να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις που φέρνει μαζί του, και ο πρωταγωνιστής, ο μικρότερος αδελφος, ο 13χρονος Γιόνι, που κάνει ό,τι μπορεί για να ενηλικιωθεί πριν την ώρα του και να προσπεράσει αυτή την άβολη εφηβεία.

Θεματικός κεντρικός άξονας η τελετή Bar Mitzvah ενηλικίωσης των ισραηλινών αγοριών, συναισθηματικό κέντρο της ταινίας η σχέση του αγοριού με τον αδελφό του. Ένα παιδί ώριμο πέρα από τα χρόνια του και ένας μεγάλος παγιδευμένος στη πνευματική κατάσταση παιδιού ανήμπορος να φροντίσει τον εαυτό του. Όλα τα στοιχεία για ένα πολύ δυνατό μελόδραμα είναι εδώ, αλλά χαρακτήρες και προθέσεις πνίγονται μέσα σε μια θάλασσα αδράνειας. Οι δύο γονεις παντελώς ανίκανοι να αντεπεξέλθουν στις αυξημένες πλέον υποχρεώσεις τους σαν ενήλικες, δεν κερδίζουν ποτέ η συμπάθεια του κοινού και ο μικρός μένει μόνος του να τραβάει τα κουπιά μιας ταινίας που μπάζει από παντού. Η πλοκή και οι δραματικές εξελίξεις έρχονται μηχανικά και βεβιασμένα με μόνο μια δυο σκηνές να συγκινούν με την αγνή δύν