Ο Γυάλινος Κόσμος στο Θέατρο Δημήτρης Χορν
Ο Τομ, η Αμάντα, η Λώρα και ο Τζιμ, τέσσερις διακριτικά αυτοβιογραφικοί ήρωες του Τέννεσι Γουίλιαμς, ξεπακετάρονται από το ψυγείο της μνήμης όπου ζουν αιχμάλωτοι, κρυσταλλωμένοι για πάντα στην ίδια χρονική περίοδο.
Ξεπαγώνουν και ξανανιώνουν μέσα από μια πότε θόλη, πότε αβέβαια αναπαράσταση των γεγονότων της νεότητας του.
Παγιδευμένοι μόνιμα σε αιώνια λούπα στα “πρέπει” και τις υποχρεώσεις και τις αδυναμίες τους: o νεαρός με την αδιέξοδη δουλειά και τα όνειρα απόδρασης, η εκτός πραγματικότητας μάνα του ντυμένη με τις σκονισμένες
Ένας κόσμος από γυαλί και αντανακλάσεις, γεννημένος από τις ανακαλέσεις του ήρωα Τομ. Oι χαρακτήρες ζωντανοί, επί σκηνής, μέσω των ηθοποιών και ταυτόχρονα σαν προβολές στο πίσω επίπεδο σε παράλληλη, αλλά όχι πάντα ταυτισμένη ή αξιόπιστη δράση, όπως είναι και η ίδια η φύση των αναμνήσεων. Η προσέγγιση της Κατερίνας Ευαγγελάτου βασίζεται στην δήλωση/ επιθυμία του Ουίλλιαμς για ένα “πλαστικό θέατρο”, μακριά από το στεγνό καθημερινό ρεαλισμό, με τις εύπλαστες ιδιότητες του ονείρου ή της συναισθηματικά φορτισμένης ανάμνησης και την χρήση προβολών (πλέον σε πολύ πιο ευφάνταστα μεγάλο σε κλίμακα και αφαιρετικό σε αισθητική καμβά). Το αποτέλεσμα σκηνικά, και με τις προσεγμένες ερμηνείες των τεσσάρων έμψυχων απαραίτητων συστατικών, καταφέρνει αυτό ακριβώς, να κρυσταλλώσει την αίσθηση μιας αναπάντεχης, φευγαλέας μνήμης.
Η νεαρή πρωτοεμφανιζόμενη Αμαλία Νίνου είναι η αποκάλυψη της παράστασης. Ανατριχιαστικά αληθινή, στοιχειωτική, πραγματικά ιδιαίτερη αλλά όχι καρικατούρα. Απέναντι της η πολύ έμπειρη Ναταλία Τσαλίκη σε μια ερμηνεία καλοδουλεμένης μανιέρας, υπέροχα κωμική, εκτός ορίων, αλλά γνώριμη, κουβαλώντας συστατικά από κάθε τρελαμένη μάνα της συλλογικής παιδικής μας ηλικίας. Μαζί τους ο πρωταγωνιστής (τον οποίο βλέπουμε ήδη φέτος να κάνει το break out του σαν νέος “ζεν πρεμιέ”) Αντίνοος Αλμπάνης σε μια μετρημένη ερμηνεία συσσωρευμένης και καταπιεσμένης απόγνωσης. Και, τέλος, ο από το πουθενά μεταμορφωμένος, απίστευτα χαρισματικός αλλά και κατάλληλα ακαταμάχητος Λευτέρης Παυλόπουλος σαν ο (ουσιαστικά) too-good-to-be-true πρίγκηπας του παραμυθιού. Διαφορετικές ενέργειες και προσεγγίσεις που αλληλοσυμπληρώνονται άψογα, η καθεμιά όπως αρμόζει στο κάθε ρόλο.
Μετάφραση-Δραματουργική επεξεργασία-Σκηνοθεσία: Κατερίνα Ευαγγελάτου
Σκηνικά-Κοστούμια: Γιώργος Πάτσας
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Βίντεο: Μιχάλης Κλουκίνας
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελένη Βλάχου
Βοηθός Σκηνογράφος: Λουκία Μινέτου
Διανομή
ΑΜΑΝΤΑ: Ναταλία Τσαλίκη
ΤΟΜ: Αντίνοος Αλμπάνης
ΛΩΡΑ: Αμαλία Νίνου
ΤΖΙΜ: Κωνσταντίνος Γαβαλάς
Στην ηχογράφιση της Μουσι
- Δημοφιλέστερες Ειδήσεις Κατηγορίας Ψυχαγωγία
- Διάσημη παρουσιάστρια έκανε «άνω κάτω» τους κρεοπώλες στη Βαρβάκειο! (Φωτό)
- Κωλόπαιδα
- Eυγενία Μανωλίδου: Δεν μου έλειψε η τηλεόραση
- W.E.
- 8 Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
- Sleepin Pillow - Συνέντευξη/Podcast στο Progsphere. Ακούστε μόνο εδώ!
- Video: Keep Shelly In Athens – “Our Own Dream”
- Ο Γυάλινος Κόσμος στο Θέατρο Δημήτρης Χορν
- Sim City: Ένα από τα πιο αγαπημένα παιχνίδια όλων των εποχών επιστρέφει!
- Τα γιαουρτώματα στη Ρόδο, το «κατηγορώ» ενός Έλληνα και ο Billy Zane
- Δημοφιλέστερες Ειδήσεις Mixtape
- Τελευταία Νέα Mixtape
- Ο Γυάλινος Κόσμος στο Θέατρο Δημήτρης Χορν
- Video: Keep Shelly In Athens – “Our Own Dream”
- Επιστρέφουν οι Night On Earth
- Listen Up: The Brian Jonestown Massacre – “I Wanna Hold Your Other Hand”
- Ποιοί θα ανοίξουν τις συναυλίες των dEUS στην Ελλάδα;
- Oι Crippled Black Phoenix σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη
- Λίγο πιο κοντά στην άνοιξη με τους This Many Boyfriends
- Χαίρε Νύμφη στο Θέατρο Τέχνης
- Τελευταία Νέα Κατηγορίας Ψυχαγωγία
- Sim City: Ένα από τα πιο αγαπημένα παιχνίδια όλων των εποχών επιστρέφει!
- 8 Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
- Sleepin Pillow - Συνέντευξη/Podcast στο Progsphere. Ακούστε μόνο εδώ!
- H Πηγή των Γυναικών
- Ασπρος, Ασπρος Κόσμος - Η Οπερα του Μεταλλωρύχου
- H Ειρήνη Νικολοπούλου στο «Για μια καλύτερη ζωή»
- W.E.
- To «Attenberg» πάει Αμερική...
- Eυγενία Μανωλίδου: Δεν μου έλειψε η τηλεόραση
- Τα γιαουρτώματα στη Ρόδο, το «κατηγορώ» ενός Έλληνα και ο Billy Zane