Το 2012 ως τώρα… (Part ΙΙ)

10:05 16/7/2012 - Πηγή: Mixtape

Οι συντάκτες και οι συντάκτριες του mixtape.gr επιλέγουν τα 20 “καλύτερα” άλμπουμ για το πρώτο εξάμηνο του 2012. μέρος δεύτερον. Για τις θέσεις 20-11 εδώ.

10
Julia Holter – Ekstasis (RVNG Intl)

Η Julia Holter αν και ανακάλυψε μια πόρτα για ένα φωτεινό δωμάτιο με περιέργους ήχους και γλυκιά ψυχεδελική ατμόσφαιρα, προσπάθησε να μη χαθεί εκεί μέσα. Δούλεψε με σοφία το υλικό της και έδωσε στα πιο ονειρεμένα synth-ια του πρώτου μισού του 12 δομή και pop ταυτότητα.

Και όταν σπάνια, τα λεπτά κυλούν και τα τραγούδια ξεπερνούν τα 8 λεπτά, εύχεσαι να είχε χαθεί λίγο παραπάνω. [Κ. Πατσαρός]

09
Grimes – Visions (4AD, Arbutus Records)

Η Grimes, ή κατά κόσμον Claire Boucher αν θέλετε, έχει το τρομερό χάρισμα να συνδυάζει μία αιθέρια, σχεδόν τσιριχτή φωνή με ένα είδος που φλερτάρει την ψηφιακή pop και το αποτέλεσμα που βγαίνει όχι μόνο να μην κουράζει αλλά να μένει κολλημένο στο μυαλό πιο επίμονα και από τσίχλα σε μαλλί. Το Visions είτε το ακούς στο δρόμο, είτε στο σπίτι έχει τις στιγμές του, σε ανεβάζει, σε μελαγχολεί και σε φάσεις σε δυναμιτίζει – όλα κι όλα, εγώ τα album τα αγαπώ μόνο αν έχουν τουλάχιστον ένα τραγούδι που με μεταμορφώνει σε…caged animal. Στα υπερ ότι η εν λόγω κυρία παραμένει πολύ ξεχωριστή χωρίς να καταπίνεται από την ίδια της την περσόνα (σαν κάτι άλλες, ονόματα δε λέμε). Η Claire είναι εδώ για να μείνει και να φτιάχνει καλή ηλεκτρονική μουσική. [Ε. Πανταζοπούλου]

08
Actress – R.I.P (Honest Jon’s)

Κάτι παραπάνω από απεικόνιση της σημερινής εικόνας της ηλεκτρονικής μουσικής στη Βρετανία, το R.I.P του Darren Cunningham συνδέει σε μια νοητή techno ευθεία το Σέφιλντ με το Ντιτρόιτ, και κατορθώνει να συνοδεύσει ό,τι νεωτεριστικό έφεραν τα δύο προηγούμενα άλμπουμ του Hazyville και Splazsh με τα ιδιόρρυθμα ηχοτοπία του Oneohtrix Point Never, την ambient του Eno, ακόμα και τον μινιμαλισμό. [Η. Κορέλης]

07
Frankie Rose – Interstellar (Memphis Industries/Slumberland Records)

Ωραία και μοδάτη η lo-fi αναβίωση των girl groups, αλλά η Frankie Rose με το Interstellar φαίνεται πώς την ξεπέρασε πανηγυρικά μια και καλή: πάτησε το κουμπί των 80s στη χρονομηχανή της και από εκεί πήρε τα synths και ό,τι άλλο της γυάλισε στην παραγωγή. Προσγειώθηκε στο 2012 με έναν δίσκο που φαίνεται η αρχή της καλλιτεχνικής της ωρίμανσης, με δέκα όμορφα και μελωδικά κομμάτια και παρά τα προφανή highlights για τον καθένα (πχ “Know Me”, “Pair of Wings”) δεν έχει χώρο για fillers. [Β.Στρατάκη]

06
Shearwater – Animal Joy (Sub Pop)

Σαμπάνιες πρέπει να ανοίγουν στην Sub Pop που κατάφεραν να έχουν στο δυναμικό της τους Shearwater και μάλιστα με ένα τόσο άμεσο, δυναμικό, ευδιάθετο αλλά και συναισθηματικό δίσκο. Σαμπάνιες και εμείς που η μουσική χρονιά ξεκίνησε τόσο καλά. Όσοι τους είδαν live φέτος τον Απρίλιο μπορούν εύκολα να αντιληφθούν τον ενθουσιασμό μου (ίσως η συναυλία της χρόνιας), όσοι δεν ήταν εκεί αρκεί να ακούσουν το εναρκτήριο ‘Αnimal Life’. Η θε