Επίσημη πρεμιέρα για τον «Πελεκάνο»

03:56 25/3/2014 - Πηγή: Gossip TV

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η επίσημη πρεμιέρα της παράστασης «Ο Πελεκάνος» του August Strindberg, σε σκηνοθεσία Φένιας Αποστόλου με την ομάδα Lydia Lithos Dance.

theatre. Στην επίσημη πρεμιέρα παραβρέθηκαν πολλοί εκπρόσωποι από τον καλλιτεχνικό και δημοσιογραφικό χώρο, οι οποίοι χειροκρότησαν θερμά όλους τους συντελεστές. Η βραδιά συνεχίστηκε σε γειτονικό καλλιτεχνικό στέκι με όλους τους συντελεστές της παράστασης και τους καλεσμένους.
Λίγα

λόγια για την παράσταση :
Στην σκηνοθετική προσέγγιση της Φένιας Αποστόλου επικρατούν έντονα το εξπρεσιονιστικό στοιχείο, η ανάδειξη της ψυχοσύνθεσης των χαρακτήρων μέσα από την κίνηση καθώς και εικαστικά στοιχεία του σύγχρονου Νορβηγού ζωγράφου Edvard Munch που ενέπνευσε και τον ίδιο τον συγγραφέα.
Ο Strindberg γράφει τον Πελεκάνο το 1907. Το έργο αφορά την αλληλουχία συγκρούσεων που προκαλεί ο γάμος της κόρης και ο θάνατος του πατέρα μιας οικογένειας. Η μητέρα, έχει υπάρξει ιδιαίτερα αυταρχική, στερώντας από τα παιδιά της όχι μόνο το μητρικό γάλα, αλλά και την αξιοπρεπή διατροφή και θέρμανση. Η κόρη της παντρεύεται έναν άνδρα, ο οποίος έχοντας σαν μοναδικό στόχο να κερδίσει την οικογενειακή περιουσία αποπλανεί την μητέρα και την απομακρύνει από τον πατέρα, ο οποίος πεθαίνει μέσα σε πλήρη απόγνωση και μοναξιά. Μετά τον θάνατό του η κόρη και ο σύζυγός της επιστρέφουν βιαστικά από το ταξίδι του μέλιτος για να συγκατοικήσουν στο σπίτι με την χήρα μητέρα και τον γιο της οικογένειας. Μια αλυσιδωτή αντίδραση γεγονότων θα οδηγήσει τα δύο παιδιά να εναντιωθούν στη μητέρα και να απαιτήσουν δικαιοσύνη και ελευθερία.
Η παράσταση διερευνά τους λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι εγκλωβίζονται σε εμμονές, φοβίες και ενοχές. Η πραγματικότητα που βιώνουμε στην παιδική μας ηλικία είναι γνωστό ότι παίζει καταλυτικό ρόλο στην ψυχοσύνθεση και στην εξέλιξη μας. Οι ήρωες του έργου, αιχμάλωτοι μιας μοίρας που τους παρουσιάστηκε ως μοναδική, μολονότι καταραμένη, παλεύουν στα τυφλά για να ανακαλύψουν την αλήθεια που δεν ειπώθηκε ποτέ, ώστε να μπορέσουν να διακρίνουν εναλλακτικές επιλογές και να ενηλικιωθούν σωστά.
Η σκηνοθέτις επιχειρεί να εισάγει τον θεατή σε μία εφιαλτική wonderland, στην οποία οι ήρωες, δέσμιοι των παθών και των φόβων τους, είναι αναγκασμένοι να παρατηρούν την ίδια μέρα να επαναλαμβάνεται αδιάκοπα, μέχρι να βρουν το θάρρος να αντιμετωπίσουν την αλήθεια.