«Ο Επιθεωρητής έρχεται» από το Γρηγόρη Βαλτινό!

17:18 6/10/2012 - Πηγή: Gossip TV

«Αν δεν έμεινε τίποτε άλλο να μοιραστούμε, τότε πρέπει να μοιραστούμε την ενοχή...»

Το κλασικό έργο του Τζων Πρίσλεϋ «Ο Επιθεωρητής έρχεται», θα ανεβάσει στις 12 Οκτωβρίου 2012 στο θέατρο «ΙΛΙΣΙΑ» ο Γρηγόρης Βαλτινός. Μαζί του θα είναι ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, στον ρόλο του Επιθεωρητή, αφού στο συγκεκριμένο

ανέβασμα θα επιχειρηθεί μια διαφορετική ανάγνωση του έργου, με ένα νεαρότερο πρωταγωνιστή στον ομώνυμο ρόλο. Επίσης πρωταγωνιστούν η Κερασία Σαμαρά, ο Μάνος Ζαχαράκος, ο Κώστας Βασαρδάνης, η Ευτυχία Γιακουμή και ο Στάθης Νικολαΐδης.

Η παράσταση θα ανέβει σε απόδοση-σκηνοθεσία-μουσική επιμέλεια του Γρηγόρη Βαλτινού, σκηνικά-κοστούμια του Γιάννη Μετζικώφ, φωτισμούς της Μελίνας Μάσχα και μουσική σύνθεση ήχων Κώστα Εμμανουηλίδη. Boηθός σκηνοθέτη Χαρά Μπαλτά. Βοηθός σκηνογράφου Δανάη Πετσάλνικου.

Λίγα λόγια για τo έργο

Τον χειμώνα του 1944, στον απόηχο των τελευταίων εχθροπραξιών του Πολέμου, ο Πρίσλεϋ γράφει το σημαντικότερο ίσως από τα έργα του «Ο Επιθεωρητής έρχεται», με σκοπό να μιλήσει σ' έναν κόσμο που υποφέρει από τα δεινά μιας παγκόσμιας και ολέθριας σύρραξης, για το θέμα που βασανιστικά απασχολεί τον ίδιο και το θεωρεί θεμελιώδες: την ατομική ευθύνη. Το μήνυμά του είναι απλό: Δεν ζούμε μόνοι. Είμαστε μέλη μιας κοινωνίας. Είμαστε υπεύθυνοι ο ένας για τον άλλον. Είναι τόσο απλό, που μόνο ένας μεγάλος συγγραφέας, θα είχε το θάρρος να το κάνει κεντρικό θέμα του έργου του, αναδεικνύοντάς το καθαρά και απειλητικά: «αν ο άνθρωπος δεν μάθει τώρα αυτό το μάθημα, σύντομα θα έρθει ο καιρός που θα το διδαχτεί μες τη φωτιά και το αίμα και την αγωνία». Ο συγγραφέας, τοποθετεί το έργο του στο 1912, δυο χρόνια πριν την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καθιστώντας την προφητεία του αυταπόδεικτη. Δυο μεγάλοι πόλεμοι θα ακολουθήσουν και θα επαληθεύσουν τα λεγόμενά του. Από το μέλλον, έρχεται και ο κεντρικός ήρωας του έργου, ο Επιθεωρητής, που οι μελετητές δεν διστάζουν να τον αποκαλέσουν «άγγελο από το μέλλον», αφού ο ερχομός του, η παρουσία του και η αποχώρησή του ακολουθούν την κυκλική, επαναλαμβανόμενη τροχιά του χρόνου, συνθήκη στην οποία πίστευε ο Πρίσλεϋ και ανέδειξε σχεδόν σε όλα τα έργα του: «Ο χρόνος δεν είναι γραμμικός. Αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα ταυτοχρόνως στο παρόν και το παρελθόν και υπό μια έννοια και στο μέλλον».

Ο Πρίσλεϋ, επιλέγει να μιλήσει για το θέμα της «ατομικής ευθύνης», στήνοντας σε πρώτο επίπεδο ένα αστυνομικό δράμα που ο θεατής το παρακολουθεί με ενδιαφέρον και αυξανόμενη αγωνία. Μια μεγαλοαστική οικογένεια, γιορτάζει τους αρραβώνες της κόρης και ο πατέρας Αρθουρ Μπέρλινγκ, βρίσκει την ευκαιρία να επιχειρηματολογήσει υπέρ της βεβαιότητάς του πως «κάθε άνθρωπος πρέπει να κοιτάζει τη δουλειά του και τον εαυτό του», αλλά ο ερχομός ενός επιθεωρητή της αστυνομίας που ερευνά για τον θάνατο μιας φτωχής κοπέλας, θα ανατρέψει κάθε βεβαιότητα, εκθέτοντας την ενοχή κάθε μέλους της οικογένειας απέναντι στην ίδια την κοινωνία. Η φράση του Επιθεωρητή: «Δεν ζούμε μόνοι, είμαστε μέλη ενός σώματος, είμαστε υπ