Συγκλονιστική μαρτυρία ηθοποιού: Το μεγάλωμα σε ορφανοτροφείο, το ξύλο από τον πατέρα του και το σπίτι με τα ποντίκια

09:37 25/1/2012 - Πηγή: Gossip TV

Έζησε φρικτά παιδικά χρόνια μέσα σε ένα ορφανοτροφείο, γεμάτα δυσκολίες χωρίς την πατρική αγκαλιά. Γνωστός ηθοποιός αποκαλύπτει πως η μητέρα του τον έστειλε σε ορφανοτροφείο, γιατί δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να τον ζήσει.

 

«Μου κόστισε που μεγάλωσα χωρίς πατέρα», εξομολογείται στην εφημερίδα espresso o Χρήστος Κάλοου, ενώ οι περιγραφές από την παιδική του ηλικία είναι συγκλονιστικές. Ο ίδιος περιγράφει την πρώτη στιγμή που συνάντησε τον πατέρα του, στα είκοσι του χρόνια. «Κάποια παιδιά που σπούδαζαν

στο Λονδίνο βρήκαν τη διεύθυνσή του πατέρα μου. Είχε κάνει άλλη οικογένεια. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια πολύ κακή στιγμή. Του είπα: «Δεν είχες καμία υποχρέωση απέναντί μου όλα αυτά τα χρόνια;». Η απάντησή του ήταν να μου ρίξει μια γροθιά. Με χτύπησε! Ήταν από τις πιο τραγικές στιγμές στη ζωή μου», περιγράφει ο ηθοποιός, ενώ αποκαλύπτει πως ακόμη δεν τον έχει συγχωρέσει: «Όχι. Φανταστείτε πόσο γελοίος ήταν που για πρώτη φορά στη ζωή του κάποια Χριστούγεννα του 2004 έστειλε ένα γράμμα, όπου είχε είκοσι λίρες για τον ένα γιο μου και είκοσι για τον άλλον. Δηλαδή, ο θλιβερός αυτός τύπος σκέφτηκε ότι με σαράντα λίρες θα έχει εξαγοράσει πενήντα χρόνια ζωής. Του απάντησα λοιπόν: «Ευχαριστώ, μην ξοδεύεσαι τόσο πολύ. Παρ' τα να ζήσεις εσύ καλύτερα», λέει ο ηθοποιός. Ο Χρήστος Κάλοου παράλληλα μιλώντας στην εφημερίδα espresso εξομολογείται τα δύσκολα παιδικά χρόνια στο ορφανοτροφείο. «Θυμάμαι ακόμα αυτά τα διπλά κρεβάτια, το ένα πάνω στο άλλο. Ήταν δύσκολες συνθήκες. Θυμάμαι τον υπεύθυνο του ορφανοτροφείου ο οποίος προκειμένου να μας συνετίσει χρησιμοποιούσε τη βίτσα. Τρώγαμε ξύλο, είχε τιμωρία. Η συνθήκη τού να υπηρετείς σαν φαντάρος από την ηλικία των πέντε έως και τα οκτώ χρόνια σου δεν είναι εύκολη», περιγράφει ενώ συγκλονίσουν οι στιγμές που περιγράφει στο σπίτι με τα ποντίκια. «Μας είχε παραχωρήσει ένα σπίτι ο δήμος Αθηναίων, όπου το ταβάνι ήταν από ξύλο. Έβρεχε έξω και όλο το νερό έμπαινε στο σπίτι. Τα ποντίκια έκαναν βόλτα γύρω-γύρω. Μείναμε εκεί περίπου έξι μήνες και μετά με μέσον πήγα στο ορφανοτροφείο. Η συγχωρεμένη η μάνα μου όμως κατόρθωσε να είναι και μάνα και πατέρας μαζί. Θυμάμαι δούλευε στα συσσίτια. Υπήρχαν πολλά παιδιά που ήταν άσχημα, απλώς θεωρώ ότι εγώ ήμουν σε λίγο χειρότερη μοίρα», καταλήγει.