Κύριε Μεϊμαράκη, είναι ο παλιός αλλιώς;

07:16 11/8/2015 - Πηγή: Taxalia

Αιώνια θα ευγνωμονώ την ευκαιρία της Ολυμπιάδας, γιατί μου σύστησε τους συμπολίτες μου «εθελοντές». Εκείνο, το συγκινητικά χρήσιμο κομμάτι της κοινωνίας μας, που την επομένη του θριάμβου χώθηκε στα λαγούμια της προσωπικής, μοναχικής του διαδρομής. Αχρείαστοι ήταν, εδώ που τα λέμε, τόσοι χρήσιμοι, τόσοι αδιάφοροι για την «κονόμα», που προσέφεραν υπηρεσίες αφιλοκερδώς, για να βγει ασπροπρόσωπη η χώρα. Αιώνια θα ευγνωμονώ και την ατιμία του ΣΥΡΙΖΑ με το δημοψήφισμα.

Το θλιβερό παπατζιλίκι «Εδώ το όχι, εκεί το όχι. Πού 'ναι το όχι;». Γιατί μου γνώρισε μια μερίδα ανθρώπων που ψήφισαν το «ναι». Που κατέβηκαν στο Σύνταγμα χωρίς αρχηγό, χωρίς συνθήματα, που πίστευαν στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, στην ελεύθερη οικονομία, στην συγκεκριμενοποίηση στόχου (για να είναι στόχος), στους «ξένους» ως συνεργάτες διαχρονικά, στην ψήφιση κόμματος και Πρωθυπουργού για να κυβερνήσει και όχι να συγκυβερνήσει με πολίτες. 39% των πολιτών είπε ναι. Μετρηθήκαμε. Και διαβάζω σε συνέντευξη του Βαγγέλη Μεϊμαράκη «Θέλουμε στη ΝΔ όσους ψήφισαν Ναι». Άραγε πώς «διαβάζει» ο Μεϊμαράκης τους οπαδούς του Ναι; Έχει αντιληφθεί ότι έχει να κάνει με νοήμονες και ΜΗ παραδόπιστους;

Οι του «Ναι», αγαπητέ Βαγγέλη, συντάσσονταν με την αστική ευγένεια και την μετριοπάθεια που υπαινισσότανε, ας πούμε, το «Δεν θέλω Ουυυυυυ» του Γ. Ράλλη για τον αντίπαλο του ενώ δονούνταν η γη για «Αλλαγή». Μια αλλαγή που στην ουσία έφερε την ισοπέδωση των πάντων «σάλα-τραπεζαρία, ένα». Και την μετατόπιση της ευθύνης διακυβέρνησης από τους πολιτικούς (ώστε να δρουν απερίσπαστοι για το δικό τους συμφέρον) στους πολίτες. Κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα και συγχρόνως όλοι επαρκείς αφού «Μαζί θα κυβερνήσουμε». Και «σωθήκαμε»! Ήταν όμως τόση η βροχή χρήματος, που το μόνο που μπορούσαν να κάνουν -οι του ΝΑΙ- ήταν να κοιτάζουν τη δουλειά τους. Όχι την πάρτη τους. Πρόσεξε τη διαφορά! Σημαντικό είναι, γιατί από τη δική τους κυρίως δουλειά πληρώνονταν οι «θα κάθεσαι!» και οι κάθε λογής «συνδικαλιστές» του κώλου. Δυστυχώς όμως -και παραλλήλως- είχαν μια βλακώδη φοβική στάση για την πολιτική τους ταυτότητα, λες και η ιστορία δεν δικαίωσε τον δικό τους προσανατολισμό αλλά της αριστεράς. Στην οποία επέτρεψαν ακόμα και «κατήχηση» μιας άλλα ντ’ άλλων ιστορίας. Ενώ στα δικά τους κομματικά εσωτερικά ήταν σκληρά καρύδια. Για παράδειγμα, μπορεί ν' αναγνώριζαν στα λόγια του Μητσοτάκη την διορατικότητα, την εμπειρία, την πρακτική αλλά δεν καθησύχασε ποτέ το ένστικτό τους για την ακεραιότητα του ανθρώπου που τα έλεγε. Κάποια στιγμή εμπιστεύτηκαν τον Κώστα Καραμανλή…. Εντάξει! Έχουν και τα χοντρά κολλήματά τους. «Επανίδρυση του κράτους» διατυμπάνισε. Όλοι το αντελήφθησαν εκτός των συνεργατών του.

Σ' αυτό δώσε βάση Μεϊμαράκη. Από συνεργάτες την πατάνε όλοι. Θεώρησαν ότι δήθεν το σκάνδαλο του Βατοπεδίου έφαγε στελέχη. Να σου πω μια αλήθεια; Οι ψωνισμένες φθηνές ενέργειες του κάθε Βουλγαράκη και κάθε Ρουσόπουλου ενόχλησαν τους του ΝΑΙ. Και η αφασία του Καραμανλή στο φαινόμενο. Η παρα-κυβέρνηση των χορτάτων-πεινασμένων. Δεν προσδοκούσαν οι του ΝΑΙ ένα ΠΑΣΟΚ από δεξιούς... Ατολμία, καταφυγή -μια ζωή- στην ίδια πηγή είσπραξης... Το «ευκολάκι» να απομυζούν οι κυβερνήσεις τους χρήσιμους για να προστατεύουν τους άχρηστους. Οι του ΝΑΙ ήθελαν την εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας και στελέχη αποτελεσματικά, όχι θλιβερούς κληρονόμους που τους τακτοποιούσαν οι γονείς τους στις θέσεις τις δικές τους, λες και ήταν χωράφι τους το κόμμα. Οι του «ναι» είχαν την ανοιχτομυαλιά, καθοδηγούμενη από εξαιρετικό αισθητήριο να παραδέχονται πολιτικούς από όλα τα κόμματα. Οι πιο κομματικοποιημένοι ακομμάτιστοι. Με τους ΝΔ όμως ήταν πάντα αυστηροί και ενεργούσαν με συνοπτικές διαδικασίες. Έφτασαν δε και σε υπερβάσεις απίστευτες. Ψήφισαν τον «Προδότη» της παράταξης αρκεί να μην παραδίδονταν στην Ντόρα το κόμμα. Η ίδια διαδρομή ενστίκτου όπως για τον Μητσοτάκη. Και ας θύμωσαν μετέπειτα με τον Σαμαρά όταν ξέπεσε σε ένα θλιβερό λαϊκισμό. ‘Όταν, αντί να ενημερώνει για το έργο του, αυτός και οι συνεργάτες του, θριαμβολογούσαν σαν για να ξεγελάσουν ανήλικο. Θα μου πεις, αν δεν συνέβαιναν όλα αυτά, πώς θα κυβερνούσε η αριστερά; Πώς θα ξεμπροστιάζονταν ο ύπουλος αιώνιος ρόλος της στην ελληνική πολιτική ιστορία; Η αριστερά που κατ' ουσίαν κυβερνούσε χωρίς να κυβερνά. Και που κράτησε για λόγου της, σελίδες και σελίδες θριαμβευτικής ιστορίας! Χωρίς ποτέ ίχνος αυτοκριτικής.

Και κάπως έτσι Βαγγέλη, να 'μαστε τώρα εδώ. Στο γκρέμι. «Θέλουμε στην ΝΔ όσους ψήφισαν ΝΑΙ». Ωραία τα λες! Μελετήστε τους πρώτα. Μελετήστε τους σοβαρά. Ακούστε τους προσεχτικά. Σεβαστείτε τους επιτέλους. Να το πω και απλά στην δική σου πεζοδρομιακή γλώσσα. Οι του «ναι» είναι η πιο δύσκολη γκόμενα. Δεν την ξεγελάς με χαριεντισμούς «Ο παλιός είναι αλλιώς». Το θέμα είναι να καταλάβετε ότι ο κόσμος του «ναι» είναι αλλιώς. Έχετε να μάθετε.

protagon.gr