La Strada. Γράφει στο "m" η Κάτια Γέρου

Ίσως λίγα χρόνια πριν, την εποχή των "παχέων αγελάδων" και της "κανονικότητας", να μην είχαμε αντιληφθεί την αιχμηρότητα και το επείγον του κειμένου της Στράντα.
Λίγα χρόνια πριν, ως θεατές και ως καλλιτέχνες ήμασταν χαλαροί και εφησυχασμένοι. Τώρα όχι πια. Έτσι τα μοτίβα της Στράντα ηχούν αλλιώς μέσα μας. Μας είναι οικεία. Την αναίτια βία την καταλαβαίνουμε: βγαίνει από ανθρώπους ζορισμένους και διαλυμένους ψυχικά.
Το αίτημα της αγάπης και την ανάγκη νάμαστε χρήσιμοι, τα καταλαβαίνουμε: είναι το μόνο αντίβαρο στην ζοφερή εποχή μας.
Την ανάγκη να ξαναβρούμε την ανθρωπιά μας την καταλαβαίνουμε: είναι η μόνη περιουσία τώρα που η φτώχια μας ζώνει από παντού.

Keywords
Τυχαία Θέματα