Η καλή πράξη της ημέρας

Σήμερα το πρωί πήγα με την φίλη μου την Εύα για έναν γρήγορο καφέ επί της Αλεξάνδρου Σβώλου. Δεν καθίσαμε πάνω από μια ώρα, αλλά πρόλαβε να περάσει ένα κοριτσάκι που πουλούσε χαρτομάντιλα, ένας τύπος τελειωμένος από ουσίες -που μάλιστα προσπάθησε να κλέψει το κινητό της κοπέλας του διπλανού τραπεζιού-, μια κυρία μεγάλης ηλικίας και μια νεαρή κοπέλα με το μωρό της αγκαλιά. Φιγούρες πλέον αναγνωρίσιμες που τείνουν να γίνουν τύποι χαρακτήρων στο μικρό μας αστικό δράμα. Άφησα για λίγο τον καφέ μου και πετάχτηκα να πάρω κάτι από το σαντουιτσάδικο
της γωνίας για την κυρία με το μωρό, συν ένα γάλα σκέφτηκα... (μην πούμε τα "έπρεπε-δεν έπρεπε", "γιατί", "μπράβο", "ήταν λάθος", κλπ). Δεν ήθελα να ακούσω ευχαριστώ, αλλά σίγουρα το περίμενα. Αντ' αυτού η πραγματικότητα: «θέλω και πάνα για το μωρό». Όχι κορίτσι μου, δεν είσαι εσύ κάτι διαφορετικό, κρυμμένη πίσω από την αυτονόητη πολυτέλεια του freddo capuccino σου. Ένας Μ που το έπαιξε σήμερα φιλάνθρωπος είσαι, και ο κόσμος έχει
Keywords
Τυχαία Θέματα