Η βία της λευκής σελίδας

Απλώνεται μπροστά σου λευκή και ολοκάθαρη, περιμένοντας αυτά τα μικρά μαύρα σημαδάκια, που θα της δώσουν ζωή, πνοή, που θα ταξιδέψουν αλλού, που θα τα ψελλίσουν άλλα χείλη..

Περιμένει να πατήσεις πάνω της και να αφήσεις τα χνάρια σου, μικρά μεγάλα, δεν έχει σημασία, αλλά που δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτά, που θα είναι απλώς ένα κομμάτι χαρτί χωρίς τίποτα πάνω του.Απλώνεται μπροστά σου και έχει ανοίξει σαν χοάνη έτοιμη να σε καταπιεί αφού εσύ δεν μπορείς να τη κατακτήσεις.

Προσπαθείς, αλήθεια προσπαθείς,

αλλά το μυαλό φεύγει και ξεφεύγει, και η ψυχή σου γεμίζει πόνο και θυμό, χωρίς να μπορείς να τα τιθασεύσεις. Χάσκει εκεί μπροστά σου λευκή και απέραντη, κι όμως να την νιώθεις τόσο μικρή για να χωρέσει όλα αυτά που έχει να πεις, να φωνάξεις, να βρίσεις.

Τα δάχτυλά σου, αυτά που μέχρι τώρα ήταν πειθήνια όργανά σου έκαναν την επανάστασή τους: τεμπέλιασαν

Keywords
Τυχαία Θέματα