Γρανάδα-ΠΑΟΚ: Η απελευθέρωση του Αμπέλ Φερέιρα

01:00 30/10/2020 - Πηγή: Contra

Την 1η Νοεμβρίου θα συμπληρώνονταν 16 μήνες από την ημέρα πρόσληψης του Αμπέλ Φερέιρα στην τεχνική ηγεσία του ΠΑΟΚ. Την πρωτομηνιά του Ιούλη του '19 ανακοινωνόταν πως "ο Πορτογάλος προπονητής συμφώνησε για την υπογραφή συμβολαίου τριετούς διάρκειας", μπαίνοντας αυτομάτως σε μια απαιτητική διαδικασία σύγκρισης με τον υπερεπιτυχημένο Ραζβάν Λουτσέσκου. Δεν την άντεξε και φεύγει. Επί των ημερών στην Τούμπα ο 'Δικέφαλος' έδωσε 57 παιχνίδια. Το πρώτο ήταν εκείνο το 2-2 με τον Άγιαξ, στα προκριματικά του Champions League,

πριν από 15 μήνες. Το τελευταίο του το 0-0 της Πέμπτης στην έδρα της ισπανικής Γρανάδα, αποτέλεσμα που τουλάχιστον κρατά την ελληνική ομάδα σε τροχιά πρόκρισης από τον όμιλο του Europa League. Κάθε τέλος γίνεται μια νέα αρχή. Για όλους.

Πριν από του δρόμου τα μισά ο 41χρονος τεχνικός αφήνει το πρότζεκτ στα χέρια του Πάμπλο Γκαρσία, διότι η πρόταση της βραζιλιάνικης Παλμέιρας ήταν πολύ βολική για ν' αγνοηθεί. Τόσο από τον ίδιο όσο και από τη διοίκηση του κλαμπ, που όσα δεν έχει κερδίσει από πωλήσεις ποδοσφαιριστών τα καρπώνεται από την παραχώρηση των προπονητών του. Ο Φερέιρα αρνήθηκε να επιβεβαιώσει τη συμφωνία με την ομάδα του Σάο Πάουλο, λέγοντας μετά τη λήξη πως "το αύριο είναι μια άλλη ημέρα", αλλά ουδείς αμφισβητεί πια πως το μέλλον του είναι πολύ μακριά από τη Θεσσαλονίκη. Στην άλλη άκρη του κόσμου. Αποτυπώθηκε, πάντως, εμμέσως πλην σαφέστατα στο απολογιστικό "με κάνει περήφανο που η ομάδα έχει μια ταυτότητα, ξέρει τι θέλει να κάνει". Μήνυμα στον επόμενο. Ταυτόχρονα όμως απεγκλωβισμός και απελευθέρωση μαζί. Για τον ίδιο πάνω απ' όλα, που ένιωθε αφόρητη πίεση. Για τον οργανισμό που είχε μπει σε μια διαδικασία εσωστρέφειας. Για τους ποδοσφαιριστές.

Ήταν συνολικό το όφελος. Σαν να είχαν ανάγκη άπαντες αυτήν την εξέλιξη στη στάσιμη σχέση τους. Μια σχέση δίχως σίγουρο μέλλον. Δεδομένα ένα εκτός έδρας ματς με ισπανική ομάδα που λογίζεται ως συνολικά ανώτερη (όχι γιατί είναι απλά 3η στην Primera) ευνοεί την πάγια τακτική με τους τρεις στόπερ (Βαρέλα, Ίνγκασον, Κρέσπο) και το συνεπές παιχνίδι πίσω από την μπάλα που απλώνεται σταδιακά ή με ταχύτητα στο χώρο. Αλήθεια είναι όμως πως αυτή τη φορά λειτούργησε πιο αποδοτικά από κάθε προηγούμενη των τελευταίων 40 ημερών. Ο Κρέσπο, στ' αριστερά της τριάδας, είναι σαφώς πιο έμπειρος από τον Μιχαηλίδη, ενώ ο Αουγκούστο Σοάρες παίζει με μεγαλύτερη ένταση από τον Εσίτι και είναι δυνατόν να καλύψει, όταν απαιτείται, τις τακτικές προωθήσεις του Σβαμπ (που ως 'βαρύ σκαρί' δεν είναι εύκολο να γυρίζει γρήγορα πίσω). Του έλειψε προφανέστατα η σωστή τελική προσπάθεια.

Πριν πέσει η αυλαία, ο Φερέιρα ήθελε ξεκάθαρα να δείξει/πείσει ότι το πλάνο του είναι το πιο ταιριαστό και δεν το πείραξε. Παρέταξε την ομάδα του όπως επιθυμούσε να τη βλέπει παραταγμένη στο χορτάρι, επιμένοντας στο 'αυτός είμαι και δεν βάζω νερό στο κρασί μου'. Άλλαξε μονάχα κάποια πρόσωπα, αλλά το ίδιο σχέδιο υπηρέτησε ξανά. Η όχι εύστοχη κεφαλιά του Βαρέλα, το δοκάρι του Σβαμπ, το πέναλτι που θα μπορούσε να κερδίσει ο ο ίδιος ο Αυστριακός χαφ στις καθυστερήσεις του αγώνα, αλλά κυρίως η γενικότερη συμπεριφορά του ΠΑΟΚ σ’ ένα συγκεκριμένων απαιτήσεων ματς επαλήθευσε τον Πορτογάλο - σε μεγάλο βαθμό. Ήταν βατό σ' αυτό το γήπεδο, απέναντι σ' ένα σύνολο που δεν χρειάζεται πολλές πάσες για ν' απειλήσει, αλλά προτιμά να περιμένει επίσης. Ο ΠΑΟΚ δεν κινδύνευσε και πήρε ένα θετικό αποτέλεσμα στην έδρα της πρωτοπόρου του ομίλου, ενώ ο Φερέιρα φεύγει με τη γλυκιά ικανοποίηση ότι αφήνει πίσω κάτι. Μικρό ή μεγάλο, σίγουρα όχι 'καμένο', θα το οριοθετήσει η διαχείριση του υπάρχοντος υλικού από τον Γκαρσία και των δύο βαθμών που συλλέχθηκαν μετά τις πρώτες δύο αγωνιστικές του ομίλου.