Η καλύτερη 12άδα της 20ετίας!

19:47 23/9/2020 - Πηγή: Contra

Διαμαντίδης, η ζωντανή ορχήστρα... Δημήτρης Διαμαντίδης (Ελλάδα) Παναθηναϊκός (2004-2016), 278 αγώνες, 2.495 πόντοι, 1255 ασίστ Τίτλοι 3 (2007, 2009, 20011) Ατομικές διακρίσεις MVP της Ευρωλίγκας (2011),MVP φάιναλ-φορ (2007, 2011), Κορυφαίος αμυντικός 6 φορές (2005,06,07,08,09,11), 5 φορές μέλος της καλύτερης πεντάδας (2007, 11, 12, 13), Καλύτερος πασέρ 2 φορές (2011, 2014), καλύτερος στα κλεψίματα (2012)

Ο παίκτης-ορχήστρα για τον Παναθηναϊκό. Όταν οι "πράσινοι" τον απέκτησαν από τον Ηρακλή, το καλοκαίρι του 2004, μπορεί να μην υποψιάζονταν τι ακριβώς θα επακολουθούσε, σίγουρα όμως είχαν κάνει διάνα στην επιλογή. Ο 3D ήταν πράγματι ένας τρισδιάστατος παίκτης, που έγινε ηγέτης των "πρασίνων". Μαζί τους κέρδισε τρία τρόπαια (MVP του φάιναλ-φορ το 2007 και το 2011), σάρωσε στην Ευρωλίγκα και είναι πλέον ένας από τους θρύλους της διοργάνωσης: 1ος στα κλεψίματα (434, μ.ο 2.1) 3ος καλύτερος πασέρ όλων των εποχών (1255, μ.ο 6.3).

Ο Δ.Δ μπορούσε ταυτόχρονα να είμαι πρωταγωνιστής αλλά και ο μεγαλύτερος "χαμάλης" της ομάδας του, παίζοντας σκυλίσια άμυνα, κυνηγώντας μανιασμένα τον αντίπαλό του, πηγαίνοντας στα ριμπάουντ, κάνοντας κλεψίματα, κοψίματα ό,τι απαιτούσε η κάθε φάση που διάβαζε πιο γρήγορα από τον καθένα. Χρόνο με τον χρόνο έγινε και ένας έξοχος σουτέρ τριών πόντων, γι αυτό και πολλές φορές έπαιρνε το τελευταίο σουτ, αφού όλοι ήταν σίγουροι πως θα ευστοχούσε...

Αν ρωτήσετε τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς σίγουρα θα σας απαντήσει ότι αν έχτιζε από την αρχή την καλύτερη ομάδα που θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί θα ξεκινούσε από τον παίκτη που το 2011, στο τέλος του φάιναλ-φορ της Βαρκελώνης, άνοιξε την αγκαλιά του για να τον ευχαριστήσει και να πανηγυρίσουν μαζί το έκτο ευρω-τρόπαιο του Παναθηναϊκού. Η εμβληματική αυτή φωτογραφία δείχνει την εκτίμηση του κορυφαίου προπονητή σε ένα από τους κορυφαίους πόιντ-γκαρντ που είδαμε ποτέ στα ευρωπαϊκά γήπεδα.

Kill Bill the king Βασίλης Σπανούλης (Ελλάδα) Παναθηναϊκός (2005-10), Ολυμπιακός (2010-20), 324 αγώνες, 4.239 πόντοι, 1.516 ασίστ Τίτλοι
3 (2009, Παναθηναϊκός), 2012, 13 (Ολυμπιακός) Ατομικές διακρίσεις 3 φορές MVP σε φάιναλ-φορ (2009, 2012, 2013), 1 φορά MVP Ευρωλίγκας (2013), 3 φορές μέλος της καλύτερης πεντάδας (2012, 13, 15), καλύτερος πασέρ (2013), Πρώτος σκόρερ και καλύτερος πασέρ καιπρώτος σε κερδισμένα φάουλ όλων των εποχών

Ο "βασιλιάς" της Ευρωλίγκας συνεχίζει ακάθεκτος. Στα 38 του έχει την ορμή του εφήβου και κυρίως το πάθος για κάθε μπάλα την οποία θα διεκδικήσει στο γήπεδο. Συμπλήρωσε ήδη 15 χρόνια στην κορυφαία διοργάνωση (έλειψε μόνο τη σεζόν που πήγε στο ΝΒΑ) στην οποία σάρωσε τα πάντα. Είναι πρώτος σκόρερ και πασέρ σκοράροντας και δημιουργώντας με ιδανικό τρόπο. Ηθικός αυτουργός της έκρηξης του Ολυμπιακού, ηγήθηκε των "ερυθρολεύκων" στην τρομερή τους εξαετία (2011-17) όταν πήραν δυο Ευρωλίγκες και έπαιξαν σε άλλους δυο τελικούς! Φυσικά και με τον Παναθηναϊκό, στα τέσσερα χρόνια που αγωνίστηκε είχε προλάβει να δείξει την κλάση του (κορυφαίος στο φάιναλ-φορ του Βερολίνου).

Η ζωή του Βασίλη είναι συνυφασμένη με το μπάσκετ. Ακόμη και οι δυο σοβαροί τραυματισμοί που τον έχουν ταλαιπωρήσει τα τελευταία χρόνια δεν τον αποθάρρυναν. Έστω κι αν το σπίτι του έχει γεμίσει από παιδιά (έξι,πλέον) το μυαλό του είναι κολλημένο στην πορτοκαλί μπάλα. Ένας πραγματικός ηγέτης, μέσα και έξω από το γήπεδο, στον οποίον χρωστάνε και το ... ευ ζην όλοι οι σέντερ που ανέδειξε τα τελευταία χρόνια η ομάδα του!

Θα περάσουν πολλά χρόνια για να ξαναδούμε ένα παίκτη όπως ο Λαρισαίος γκαρντ .Και πιο δύσκολα θα τον ξεχάσει η ΤΣΣΚΑ για τα ... χουνέρια που της έχει κάνει, ειδικά στους ημιτελικούς. Η στοχοπροσήλωση του στο παιχνίδι είναι παροιμιώδης. Κι ακόμη δεν μας έχει πει την τελευταία του λέξη...

Απλά ένας Τεό (ς) Θοδωρής Παπαλουκάς (Ελλάδα) Ολυμπιακός (2001-02,2008-11) ΤΣΣΚΑ Μόσχας (2002-08, 2012-13), Μακάμπι (2011-12), 252 αγώνες, 1.724 πόντοι, 977 ασίστ Τίτλοι 2 (2006, 2008, ΤΣΣΚΑ Μόσχας) Ατομικές διακρίσεις
MVP του φάιναλ-φορ (2006), MVP της Ευρωλίγκας (2007), Μέλος της καλύτερης πεντάδας (2006), 2 φορές κορυφαίος πασέρ (2007, 09)

Ο Ολυμπιακός είχε δαπανήσει μια ολόκληρη περιουσία (400 εκατομμύρια δραχμές, κάπου 1.2 εκατομμύρια ευρώ) για να τον αποκτήσει από τον Πανιώνιο το καλοκαίρι του 2001. Δώδεκα μήνες μετά ... τον άφηνε να φύγει και από το πουθενά ο Θοδωρής Παπαλουκάς βρέθηκε στη Μόσχα. Υπό τις οδηγίες του Ντούσαν Ίβκοβιτς (και αργότερα του Έτορε Μεσίνα) ο "Τεό" έγινε ένας από τους κορυφαίους πλέι-μέικερ της Ευρώπης, ενδεχομένως ο καλύτερος στην πενταετία 2005-10, όταν έκανε και τα τρομερά παιχνίδια του με την Εθνική Ελλάδος.

Ήταν συγκλονιστικός στο φάιναλ-φορ του 2006, αν και η κορυφαία εμφάνισή του σε τελικό έγινε το 2007 όταν η ΤΣΣΚΑ έχασε από τον Παναθηναϊκό. Άλλωστε εκείνη τη χρονιά αναδείχθηκε και κορυφαίος παίκτης της διοργάνωσης. Επιστρέφοντας στον Ολυμπιακό πήγε σε δυο ακόμη φάιναλ-φορ (2009-10), έπαιξε στον τελικό του 10, αλλά τότε η Μπαρτσελόνα δεν παιζόταν.

Το ιδιοφυές παιχνίδι του παίκτη του παίκτη που λάτρεψε η Μόσχα έχει μείνει στην ιστορία, από κάθε άποψη. Ο τρόπος με τον οποίο διάβαζε το παιχνίδι ήταν μοναδικός. Μπορεί να μη ξεκινούσε στην πεντάδα είχε όμως μια μοναδική αντίληψη στο να παρακολουθεί για λίγο το ματς από τον πάγκο και να έχει ... απόλυτη γνώση για το τι έπρεπε να κάνει στο γήπεδο. Μια μορφή του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που προφανώς δεν μπορούσε να λείψει από την κορυφαία δωδεκάδα...

Ο τέλειος Σάρας Σαρούνας Γιασικεβίτσιους (Λιθουανία) Μπαρτσελόνα (2000-03, 2012-13), Μακάμπι (2003-05), Παναθηναϊκός (2007-10), Φενέρ (2010-11), Λιέτουβος Ρίτας (2010-11), Ζαλγκίρις Κάουνας (2013-14), 226 αγώνες, 2343 πόντοι, 755 ασίστ Τίτλοι: 4 (2003 Μπαρτσελόνα, 2004, 05 Μακάμπι, 2009 Ολυμπιακός) Ατομικές διακρίσεις MVP του φάιναλ-φορ (2005), Μέλος της καλύτερης πεντάδας 2 φορές (2004, 2005), Πιο εύστοχος παίκτης στις βολές (2004, 08)

Πολλοί απ' όσους θαυμάζουν τον Σάρας Γιασικεβίτσιους σαν προπονητή (και όχι άδικα) ίσως να μην τον έχουν δει να παίζει μπάσκετ. Ήταν ακόμη καλύτερος. Άλλωστε την προπονητική την ασκεί λίγα χρόνια σε σχέση με την θητεία του στα γήπεδα που ξεκίνησε το 1994 όταν πήγε μικρό παιδάκι στο κολέγιο του Μέριλαντ. Ο Σάρας που άλλαξε ... εφτά ομάδες στην καριέρα του (εκτός απ' αυτές που γράφουμε στον πίνακα έχει αγωνιστεί και στην Ολύμπια Λιουμπλιάνας, με το Μέριλαντ γίνονται οκτώ) έχει και ένα ιστορικό κατόρθωμα: τέσσερα τρόπαια με ισάριθμες διαφορετικές ομάδες. Ένα με την Μπαρτσελόνα το 2003, όταν μαζί με τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα την οδήγησαν επιτέλους στην κατάκτηση του τροπαίου, δυο σερί με την τρομερή Μακάμπι της τριετίας 2004-06 και ένα με τον Παναθηναϊκό το 2009.

Όπου κι αν πήγε ο Σάρας τα κατάφερνε. Όχι γιατί είχε το άγγιγμα του Μίδα, αλλά επειδή ήταν ένας καταπληκτικός πλέι-μέικερ, ένα κομπιούτερ που ήξερε ανά πάσα στιγμή τι έπρεπε να κάνει στο γήπεδο. Λίγοι παίκτες μπορούσαν να κάνουν ό,τι ο Γιασικεβίτσιους πάνω στο παρκέ. Δεν είναι τυχαίο ότι ουσιαστικά τελείωσε την καριέρα του με 50-40-90. Το τρίπτυχο των ποσοστών δηλαδή που κατά τους Αμερικανούς πιστοποιούν τους μεγάλους παίκτες.

Ο τεράστιος Λιθουανός είχε 50.9% δίποντα, 39.4% τρίποντα και 92.3% βολές. Από την γραμμή ήταν εκνευριστικά εύστοχος, όπως εξωφρενικά ιδιοφυείς ήταν και οι πάσες του ...

Λα Μπόμπα για πάντα Χουάν Κάρλος Ναβάρο (Ισπανία) Μπαρτσελόνα (1996-2018) 341 αγώνες, 4.152 πόντοι, 834 ασίστ Τίτλοι: 2 (2003, 2010) Διακρίσεις MVP του φάιναλ-φορ (2010), MVP της Ευρωλίγκας (2009), Μέλος της καλύτερης πεντάδας 5 φορές (2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011)

Λίγοι παίκτες ξεκίνησαν και τελείωσαν την καριέρα τους σε μια ομάδα. Στη δική μας λίστα των 12 καλύτερων, υπάρχει μόνο ένας. Λίγοι άφησαν το στίγμα τους με μια κίνηση που έμεινε στην ιστορία. Λίγοι ήταν τόσο καλοί για ... 18 χρόνια (20 αν υπολογίσουμε και τα πριν από το 2000) που έπαιξε μπάσκετ σε υψηλό επίπεδο. Λίγοι, άλλωστε, ήταν σαν τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο.

Ο εμβληματικός αρχηγός της Μπαρτσελόνα, θα νομίζει κανείς ότι είναι ... 50-60 ετών. Κι όμως φέτος έκλεισε τα 40. Απλά έπαιξε τόσα πολλά χρόνια, που σχεδόν τον βαρεθήκαμε να τον βλέπουμε. Αν τον δεις από κοντά και δεν τον ξέρεις δύσκολα μπορείς να φανταστείς ότι αυτός ο μικρόσωμος άνθρωπος όχι μόνο έπαιξε μπάσκετ υψηλού επιπέδου αλλά προκαλούσε ημικρανίες σε όσους προσπαθούσαν να τον μαρκάρουν, είτε κοντοί, είτε οι ψηλοί.

Δυο φορές πρωταθλητής Ευρώπης με την Μπαρτσελόνα, ο Ναβάρο μπορούσε να βάλει καλάθι με όποιον τρόπο ήθελε. Και με τρίποντο (λα μπόμπα) και με φλότερ (μπομπίτες) που έκανε με χαρακτηριστική άνεση, καθιερώνοντας την κίνηση στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Σπουδαίος σκόρερ κι ας μην τον συμπαθούσαν εδώ στην Ελλάδα επειδή τα έδινε όλα, κάθε φορά, για τη νίκη της ομάδας του. Μέχρι να ... του πάρει τα πρωτεία ο Σπανούλης ήταν μακράν ο κορυφαίος σκόρερ της διοργάνωσης. Στις 14 από τις 17 σεζόν που αγωνίστηκε στην σύγχρονη Ευρωλίγκα είχε μέσο όρο διψήφιο αριθμό πόντων. Ήταν και ο πρώτος που πέρασε το φράγμα των 4.000 πόντων. Καταπληκτικός...

Άρχοντας από τη Γαλλία Νάντο Ντε Κολό (Γαλλία) Βαλένθια (2010-11), ΤΣΣΚΑ Μόσχας (2014-19), Φενέρ (2019-20), 192 αγώνες, 3.069 πόντοι, 699 ασίστ Τίτλοι: 2 (2016, 2019, ΤΣΣΚΑ Μόσχας) Ατομικές διακρίσεις MVP του φάιναλ-φορ (2016), MVP της Ευρωλίγκας (2016), Πρώτος σκόρερ (2016), Μέλος της πρώτης πεντάδας 3 φορές (2016, 2017, 2018)

Από τους κορυφαίους της σύγχρονης εποχής, ειδικά τα τελευταία χρόνια ήταν πολύ επιδραστικός στο παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ Μόσχας όταν οι Ρώσοι μπόρεσαν να κυριαρχήσουν και να πάρουν τις δυο Ευρωλίγκες σε διάστημα τριών ετών. Το ταλέντο του είχε φανεί, ήδη, από την θητεία του στη Βαλένθια όταν κατέκτησε και το Ero

Ερχόμενος από το ΝΒΑ και τους Τορόντο Ράπτορς ο Γάλλος γκαρντ που μπορεί να παίξει και στο "3" έγινε ένας από τους πιο ακριβοπληρωμένους παίκτες της διοργάνωσης. Για τον Δημήτρη Ιτούδη ήταν ένα εργαλείο ... που του έλειπε για να φτάσει η ομάδα του στην κορυφή.

Ο Ντε Κολό είτε με τον Τεόντοσιτς δίπλα του, είτε μόνος του, έκανε όργια. Η μοναδική επαφή με το καλάθι είναι το πιο μεγάλο όπλο που τον έχει βάλει μέσα στους κορυφαίους της 20ετίας. Αν δεν ήταν δεν θα τον επέλεγε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, άσχετα αν η περσινή Φενέρ δοκιμάστηκε από τα αποτελέσματα και τη συνοχή της. Θα έχει πάντως πολύ ενδιαφέρον να δούμε πως θα εξελιχθεί η καριέρα του σε μια διαφορετική Φενέρ και προπονητή τον Ιγκόρ Κοσκόσοφ...