Ο Άλεξ Φέργκιουσον τρόμαξε για πρώτη φορά στη ζωή του

16:16 16/5/2021 - Πηγή: Contra

Το "Never Give In" είναι το νέο αθλητικό ντοκιμαντέρ που αναμένεται να κάνει θραύση παγκοσμίως, αφού αφορά έναν από τους κορυφαίους προπονητές όλων των εποχών, τον Άλεξ Φέργκιουσον. Θα προβληθεί στους κινηματογράφους του Ηνωμένου Βασιλείου στις 27 Μαΐου και θα είναι διαθέσιμο στο Amazon Prime Video στις 29 Μαΐου.

Με αφορμή

το ντοκιμαντέρ, τόσο ο ίδιος ο σερ Άλεξ όσο και ο σκηνοθέτης, αλλά και γιος του, Τζέισον Φέργκιουσον, παραχώρησαν μία μεγάλη συνέντευξη στον "Guardian", όπου μίλησαν για πολλά από όσα περιλαμβάνονται στην καταγραφή της πορείας του Σκοτσέζου τεχνικού. Ακόμα και για εκείνη την τρομακτική 5η Μαΐου 2018, όταν ο Φέργκιουσον υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία και έφτασε ένα βήμα απ' το θάνατο.

"Ήταν μία μεγάλη ανησυχία για μένα. Συνέβη έπειτα από μία εγχείρηση, όπου έχασα τη φωνή μου. Ήταν το πιο τρομακτικό μέρος. Ήξερα ότι ήμουν ζωντανός, αλλά άρχισα να σκέφτομαι: 'Μου λένε την αλήθεια;' Η εγχείρηση ήταν επιτυχημένη, αλλά νιώθεις μοναξιά. Μπορεί να γίνει τρομακτικό. Όταν έχασα τη φωνή μου, σκέφτηκα: 'Δεν μου είπαν ποτέ ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο'".

Η μεγαλύτερη ανησυχία του 79χρονου Φέργκιουσον ήταν η μνήμη του. Γι' αυτό και το ντοκιμαντέρ αρχίζει με ένα κουίζ! "Ένα κουίζ; Θα τεστάρεις τη μνήμη μου;", διερωτάται ο Φέργκιουσον προς το γιο του. Στη συνέχεια, απάντησε σωστά σε ερωτήσεις για το δρόμο που γεννήθηκε, την ημερομηνία του γάμου του, αλλά και για το ποιος πέτυχε το πρώτο τέρμα του ως τεχνικός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. "Ο Τζον Σίβεμπακ", απάντησε περήφανα για τον Δανό μπακ, που σκόραρε κόντρα στην ΚΠΡ στις 22 Νοεμβρίου 1986.

"Ως προπονητής, εξαρτάσαι απ' τη μνήμη. Βλέπεις παιχνίδια σήμερα όπου οι προπονητές σημειώνουν κατά τη διάρκεια του αγώνα. Ποτέ δεν το έκανα. Πάντα εξαρτιώμουν απ' τη μνήμη μου και όταν πήγαινα στα αποδυτήρια ήταν πολύ δυνατή για μένα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ένας προπονητής κρατά σημειώσεις σε ένα παιχνίδι. Να κατεβάζεις το κεφάλι για να γράψεις και να χάσεις ένα γκολ;"

"Η λογοθεραπευτής ερχόταν κάθε μέρα και ήταν σπουδαία. Με έβαζε να γράφω όλα τα ονόματα της οικογένειάς μου και των παικτών μου. Μετά άρχισε τα ζώα, τα ψάρια, τα πουλιά, για να δει αν θυμάμαι τις ονομασίες τους. Σταδιακά η φωνή μου επανήλθε. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα ήταν ότι η μνήμη μου ήταν ΟΚ. Με έβαλε να γράφω γράμματα. Έγραψα στην Κάθι που, σε εκείνο το σημείο, έγραφα ορνιθοσκαλίσματα".

Τα γράμματα που έγραψε στη σύζυγό του, στα παιδιά του και στα εγγόνια του ήταν κυρίως αποχαιρετισμοί, αφού κι ο ίδιος αισθάνθηκε ότι η ζωή του βρισκόταν πραγματικά σε κίνδυνο. Ακόμα και η αποκατάσταση ήταν μακρά, με τους γιατρούς να μην του επιτρέπουν ούτε ένα ποτήρι από τα αγαπημένα κρασιά του.

Στη συνέχεια, το ντοκιμαντέρ ασχολείται με την πορεία του ως ποδοσφαιριστής, η οποία έφτασε στο απόγειό της όταν βρέθηκε στη Ρέιντζερς, την ομάδα που τώρα προπονεί (και οδηγεί σε θριάμβους), ένας ιστορικός αντίπαλός του, ο Στίβεν Τζέραρντ: "Τα πήγε περίφημα. Τόσο εντός όσο κι εκτός γηπέδου. Μία συνέντευξη Τύπου μπορεί να σου κοστίσει τη δουλειά. Όμως οι συνεντεύξεις Τύπου του Στίβεν είναι φανταστικές. Είναι ήρεμος, συγκροτημένος, δίνει τις σωστές απαντήσεις. Είναι κορυφαίος, επειδή είναι τέχνη".

Η ιστορία φτάνει κάποια στιγμή στην Αμπερντίν, όπου ως προπονητής έσπασε το δίπολο των Σέλτικ και Ρέιντζερς, μέχρι που ανέλαβε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

"Κάναμε τεράστια άλματα στα τμήματα υποδομής. Ο Ματ Μπάσμπι είχε αναδιοργανώσει το σύλλογο με φανταστικούς νεαρούς ποδοσφαιριστές. Ήθελα να κάνω το ίδιο. Ο κόσμος έχει άποψη για τη Γιουνάιτεντ με παίκτες όπως ο Κριστιάνο Ρονάλντο και ο Ρόι Κιν. Αλλά το πνεύμα του συλλόγου στην εποχή μου ήταν οι νεαροί παίκτες, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ, ο Ράιαν Γκιγκς, ο Πολ Σκόουλς, οι αδερφοί Νέβιλ. Ήξερα ότι ήμασταν στο σωστό δρόμο, απλά χρειαζόμουν στήριξη απ' τη διοίκηση. Και χρόνο. Αλλά ήταν πολύ σημαντικό που μία ομάδα φιλάθλων ερχόταν κάθε μέρα στην προπόνηση. Ένας ήταν πρώην ταχυδρόμος, ο Νόρμαν Γουίλιαμσον. Ήταν φανατικός και μου έλεγε: 'Θα πάτε καλά παιδί μου. Κάνεις το σωστό'. Ήταν σπουδαίο να τον έχεις να σε στηρίζει. Αυτός κι οι φίλοι του ήταν φανταστικοί".

Τα πρώτα χρόνια δεν ήταν ρόδινα και για 3 σεζόν οι "κόκκινοι διάβολοι" δεν ήταν καταφέρει τίποτα, με συνέπεια ο Φέργκιουσον να δεχθεί έντονη κριτική και να βρεθεί προ της απόλυσης. Μέχρι μια εντυπωσιακή πρόκριση στο κύπελλο, που ως γνωστόν άλλαξε τη μοίρα της ομάδας.

"Τον Δεκέμβριο του 1989 δεν κέρδισα παιχνίδι. Χάσαμε κάθε παιχνίδι ή φέραμε ισοπαλία. Έρχεται η κλήρωση του 3ου γύρου του Κυπέλλου Αγγλίας. Εκτός έδρας, Νότιγχαμ. Θεέ μου! Ίσως η καλύτερη ομάδα κυπέλλου στη χώρα, υπό τον Μπράιαν Κλαφ. Πήγαμε εκεί και οι σημερινοί φίλαθλοι θα δυσκολεύονταν να ονοματίσουν τους παίκτες, επειδή είχαμε πολλούς τραυματισμούς. Αλλά ξέρεις ποιος κέρδισε το παιχνίδι; Οι φίλαθλοι. Η στήριξή τους ήταν απίστευτη. Κατά τη διάρκεια του αγώνα μας προέτρεπαν να νικήσουμε και νικήσαμε. Άλλαξαν τα πάντα".

"Όταν χάνεις έναν αριθμό παιχνιδιών και οι φίλαθλοι σηκώνουν πανό '3 χρόνια δικαιολογίες και ακόμα είμαστε χάλια. Αντίο Φέργκι', εξετάζεις πού πηγαίνουν τα πράγματα. Ήμουν βέβαιος ότι οι προπονήσεις ήταν εντάξει. Θεωρούσα ότι η σχέση μου με τους παίκτες ήταν εντάξει. Ο Μπόμπι Τσάρλτον ερχόταν και μου έλεγε 'μη σε νοιάζει, θα είσαι ΟΚ'. Υπήρχε ένα σύστημα στήριξης, αλλά στον Τύπο ορισμένοι δημοσιογράφοι ήταν σκληροί. Υπήρχε ένας που δούλευε στη Sunday People. Όταν πήραμε το κύπελλο το 1990, είπε: 'Απέδειξες ότι μπορείς να κερδίσεις ένα κύπελλο. Γύρνα στη Σκωτία'. Δεν θα πρέπει να κοιτάς τα ΜΜΕ. Μερικά από αυτά λένε ότι είμαι σπουδαία ιδιοφυΐα. Αγνόησέ τα".

Μεταξύ άλλων, ο Φέργκιουσον σχολίασε το χαρακτήρα που είχε η ομάδα του και κυρίως τα πνευματικά χαρίσματα. Υπό αυτό το πρίσμα, αναφέρθηκε και στον Κριστιάνο Ρονάλντο: "Στη Γιουνάιτεντ, οι καλύτεροι παίκτες ήταν πνευματικά σκληροί. Ο Ρονάλντο ήταν σκληρός, σαν παλιά παπούτσια. Ήταν φανερό ότι θα γινόταν μεγάλος παίκτης, επειδή το είχε στο κεφάλι του. Παίξαμε ρόλο κι εμείς, επειδή ο Έρικ Χάρισον, ο προπονητής στις ακαδημίες, δυσκόλευε τους νεαρούς. Έλεγε 'αν δεν έχεις πνευματική ισχύ, δεν θα τα καταφέρεις στην πρώτη ομάδα'".

Τέλος, δεν θα μπορούσε να μην ερωτηθεί για τον τελικό Champions League του 1998-1999, που έμεινε στην ιστορία για την ανατροπή κόντρα στην Μπάγερν, με τα γκολ των Τέντι Σέριγχαμ και Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ στις καθυστερήσεις. Η ερώτηση ήταν όσο ξεκάθαρη κι απάντηση και αφορούσε αν πίστευε στα τελευταία λεπτά πως η ομάδα του μπορούσε να κατακτήσει το τρόπαιο: "Σε καμία περίπτωση. Σκεφτόμουν αυτό που είχα πει στους παίκτες μου: 'Είχατε μια σπουδαία χρονιά'. Αλλά μετά κερδίσαμε!"