Ο ΠΑΟΚ δεν ξέρει τι να κάνει με τη δεύτερη θέση

09:34 2/7/2020 - Πηγή: Contra

Για να μπορέσει κάποιος να εξασφαλίσει ότι μία ομάδα αντιμετωπίζει λειτουργικό πρόβλημα, αυτό που πρέπει να κάνει είναι να κοιτάξει το αμυντικό έργο. Στην αγωνιστική διάσταση και τις λεπτομέρειες, η διαφορά του ΠΑΟΚ με την ΑΕΚ στο πρώτο (και ίσως τελευταίο) μάνο α μάνο για τη 2η θέση της Super League 1 είναι οι κεντρικοί αμυντικοί. Στο κείμενο του Κώστα Μπράτσου για τον Άντερσον

Εσίτι και τον Ντμιτρό Τσιγκρίνσκι φανερώνεται, μεταξύ άλλων, ότι μία ολόκληρη χρονιά ο πρώτος δεν έχει βάλει στους αυτοματισμούς του το πώς πρέπει να κινείται για να είναι ωφέλιμος για την ομάδα του. Στην περίπτωση ενός κεντρικού αμυντικού (και ο Νιγηριανός έπαιξε αρκετά ως τέτοιος χθες, οπισθοχωρώντας ανάμεσα στα στόπερ), βεβαίως, το ρίσκο είναι αυτονόητο: χρειάζεται υπομονή, αλλά πρέπει να ξέρει, ένα τεχνικό επιτελείο, πόση. Για έναν κεντρικό αμυντικό δεν υπάρχει αυτό που αποκαλείται περίοδος προσαρμογής, αλλά καλός παρτενέρ. Τότε είναι ασφαλές να ειπωθεί ότι θα μπορεί να ξεκινήσει να λειτουργεί προς όφελος της ομάδας του.

Το λειτουργικό ζήτημα του ΠΑΟΚ, όσο κι αν ακούγεται σαρκαστικό, είναι ότι η 2η θέση δεν του λέει κάτι. Για την ΑΕΚ έχει περισσότερη σημασία. Η 2η θέση κι ένας τελικός κυπέλλου θα μπορούσε να προσδίδει περισσότερη αίγλη στους παίκτες του Αμπέλ Φερέιρα. Ένας τελικός χωρίζει μία ομάδα της οποίας το πρόβλημα βρίσκεται στη μετουσίωση της θέλησης και μία ομάδα που ομολογουμένως με τη δεύτερη αλλαγή προπονητή μέσα στη χρονιά βρήκε την αίσθηση της επιθυμίας, τη ζωτικότητα και τους στόχους, ώστε να οδηγείται στο να θέλει περισσότερα από κάθε παιχνίδι, ανεξαρτήτως των συνθηκών. Σε παράλληλες πραγματικότητες, η φυγή του Όγκνιεν Βράνιες θα αποτελούσε τροχοπέδη στα σχέδια, αφού θα μπορούσε να φέρει άγονο προβληματισμό. Δεν έγινε, επειδή τουλάχιστον αυτήν τη στιγμή η Ένωση έχει έναν προπονητή που μπορεί ο ίδιος να απορροφά τους λεκέδες, καθοδηγώντας τους παίκτες του να ισχυροποιούν την πεποίθησή τους για το κατορθωτό του πλάνου, δίχως να ασχολούνται με το δυναμικό. Αυτός ο δρόμος οδήγησε στην πρόκριση στον τελικό του κυπέλλου, μία πορεία που στη Θεσσαλονίκη παρακάμφθηκε από εξωαγωνιστικά ζητήματα και από το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ έμεινε αρκετά πίσω από τον Ολυμπιακό στη βαθμολογία ούτως ή άλλως. Ο ημιτελικός του Κυπέλλου Ελλάδας ήταν το τελευταίο οχυρό.

Ψυχρά αν το δει κάποιος, η ΑΕΚ ξέρει τι να κάνει με τα προκριματικά του Champions League. Δεν σημαίνει αυτό ότι θα περάσει στους ομίλους της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, αλλά ήδη έχει περάσει. Ο ΠΑΟΚ δεν το έχει κατορθώσει ακόμη. Η σούμα αυτών των καταστάσεων ήταν η γενική διαφορά στην Τούμπα. Φάνηκε στο στατιστικό, που ουδείς μπορεί να φέρει αντίρρηση ότι αποκρυστάλλωσε την εικόνα του παιχνιδιού, του 1-8 σε τελικές προσπάθειες στο ημίχρονο. Σε ματς για τη 2η θέση, οι μηδέν τελικές στην εστία δείχνουν πρακτικά ότι η ομάδα που (δεν) τις κάνει είτε δεν μπορεί είτε δεν θέλει τη 2η θέση. Στο τέλος, δε, η μία καταγεγραμμένη ευκαιρία δεν περιποιεί τιμή σε ομάδα που θα έπρεπε τουλάχιστον να βρίσκεται σε καθεστώς μερικής... απελπισίας και να ψάχνει άλλους δρόμους για να δημιουργήσει, πλην, δηλαδή, της σχεδόν βαρετής μεταφοράς της μπάλας στα πλάγια.

Ο Φερέιρα ψάχνεται ακόμη, σε αντίθεση με τον Μάσιμο Καρέρα, για τον οποίο αυτήν τη στιγμή τα κουκιά είναι μετρημένα. Ο Πορτογάλος συνεχίζει την επωδό των κοντινών αλλαγών, αλλά έχει 'χάσει' αυτήν τη στιγμή τον Δημήτρη Λημνιό και δεν ξεκίνησε βασικό τον διακριθέντα του ματς με τον Άρη, Ντιέγκο Μπίσεσβαρ. Ο Καρέρα έχει εμπιστευθεί τον Στράτο Σβάρνα, 'κερδίζοντάς' τον ως παρτενέρ του Τσιγκρίνσκι στο κέντρο της άμυνας. Ο φανατισμένος Βράνιες ίσως είναι καλύτερη έκδοση, αλλά πρόκειται για τον ποδοσφαιριστή που σταμάτησε να διεκδικεί, στο Φάληρο, φάση λόγω κακής συνεννόησης με τον τερματοφύλακα. Το τρενάκι του τρόμου στο λούνα παρκ. Ο Σβάρνας θα παίξει ό,τι μπορεί, όπως μπορεί. Η διασφάλιση της ικανότητας και η σταθερότητα κάνουν τη διαφορά.

Ο ΠΑΟΚ έχει δρόμο να διαβεί για την επόμενη σεζόν. Με 5 ματς να απομένουν για τη λήξη των playoffs, δεν ήταν δα ένα σενάριο υπεράνω πάσης φαντασίας το να παίξει δημιουργικό ποδόσφαιρο, κάτι που, ακόμα κι αν δεν απέδωσε βαθμολογικά, συνέβη και μάλιστα κατά κόρον την κανονική περίοδο του πρωταθλήματος. Είναι, άλλωστε, ο απερχόμενος πρωταθλητής. Είναι αυτό που έκανε πέρυσι ο Ολυμπιακός, παρά τη συνειδητοποίηση ότι ήταν αδύνατον να διεκδικήσει το τρόπαιο του πρωταθλήματος από την ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου. Ο 'δικέφαλος' δεν 'απαντάει' φέτος σε αυτό, οπότε δεν φαίνεται ότι θα έχει την κεκτημένη ταχύτητα που απαιτείται για να ξεκινήσει δυναμικά το νέο πρωτάθλημα. Η φλόγα που άναψε με τη χρησιμοποίηση του Χρήστου Τζόλη, δεν συνεχίστηκε υπό την έννοια του κεφιού, της διάθεσης μίας ομάδας που είχε εξαιρετική ευκαιρία να είναι ανέμελη και να ζει όμορφες στιγμές στον αγωνιστικό χώρο.

Όμως, η συμμετοχή του Τζόλη, που στα 3 τελευταία παιχνίδια έχει πάρει τη φανέλα του βασικού, ήταν και την Τετάρτη ένας λόγος για σφιγμένες γροθιές. Όχι, βεβαίως, επειδή έπαιξε, αλλά διότι αυτό ταίριαξε και με το τρόπαιο του πρωταθλητή, που πήρε η Κ17 έπειτα από 4 χρόνια στα πέναλτι, στον τελικό με τον Ολυμπιακό. Σιγά σιγά, ο ΠΑΟΚ κοιτάζει προς τα κάτω, ηλικιακά, περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Δεδομένα, το εγχείρημα 'ακαδημία' δουλεύει. Το αν είναι, βεβαίως, κύηση ή ανεμογκάστρι, θα το δείξει ο χρόνος.