Παναθηναϊκός: Το αχρείαστο ρίσκο του Πογιάτος με τον Καρλίτος

09:32 5/9/2020 - Πηγή: Contra

Οι δύο πιο παραγωγικές σεζόν του Καρλίτος κατεγράφησαν όσο 'έβγαζε το ψωμί' του στην Πολωνία. Με τη Βίσλα Κρακοβίας αρχικά και με τη Λέγκια Βαρσοβίας κατόπιν ο 30χρονος συμμετείχε σε 53 τέρματα των δύο ομάδα. Σκοράροντας 40 φορές και μοιράζοντας 13 ασίστ. Σούπερ επιδόσεις, αν μη τι άλλο, για έναν γυρολόγο ποδοσφαιριστή που από το 2009 ως τη στιγμή που τον εμπιστεύτηκε ο Κίκο Ραμίρες (ο πρώην της Ξάνθης) πάλευε να λάβει την έγκριση ότι αξίζει μια θέση σε ομάδες ανώτερες κλίμακας και κυρίως της φήμης που (δεν) κουβαλούν η Οντινγέντ ή η Νοβέλντα και η Ελντένσε - όλες τους βαλενθιάνικες.

Την βρήκε (ή του δόθηκε) και την άρπαξε γερά, κερδίζοντας ακολούθως ένα συμβόλαιο ζωής στην Αλ Ουάχντα των Εμιράτων.

Στο Άμπου Ντάμπι δεν άντεξε περισσότερους από 5-6 μήνες, αλλά τα 450.000 ετησίως που πήρε από τον Παναθηναϊκό για να υπογράψει ως το καλοκαίρι του 2023 ρέφαραν τη 'ζημιά' από την πρόωρη λύση του συμβολαίου του. Ο Τσάβι Ρόκα (με τη σύμφωνη γνώμη του Γιώργου Δώνη τότε) δεν σκόπευε να ξοδέψει την ευκαιρία και, μολονότι ο έμπειρος Ισπανός θα είχε δικαίωμα συμμετοχής από τη νέα σεζόν, κανόνισε τη συμφωνία με συνοπτικές διαδικασίες. Ο τεχνικός διευθυντής του 'τριφυλλιού' λειτουργούσε υπό την πίεση ενός συμβολαίου που μετά την 30η Ιουνίου του 2020 θα έμπαινε στον τελευταίο χρόνο του: αυτό του Κίκο Μακέντα. Που δεδομένου του ήδη υπαρκτού ενδιαφέροντος από ομάδες του αραβικού κόσμου και των αυξημένων απαιτήσεων του για πρόωρη ανανέωση, σχεδόν διπλασιασμό των αποδοχών του, δύσκολα θα έμενε μετά το καλοκαίρι. Όπως και τόσο άλλοι, κάποιοι εκ τω οποίων ανήκουν ακόμη στο ρόστερ.

Η ανανέωση του Μακέντα γέννησε ένα πρόβλημα

Το πιθανότερο σενάριο τον ήθελε να πωλείται μ' ένα ποσό που οριακά θα ξεπερνούσε το 1 εκατομμύριο ευρώ. Σε αυτήν την περίπτωση ο Καρλίτος προοριζόταν να γίνει ο βασικός φορ των 'πρασίνων'. Κορυφή. Αντί όμως για παραχώρηση προέκυψε η ανανέωση της σύμβασης με τον Ιταλό αρχισκόρερ του 'τριφυλλιού', χάρη στην 'απλοχεριά' του Γιάννη Αλαφούζου, και ο Ντάνι Πογιάτος βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα ν' αποφασίσει ποιος από τους δύο θα ηγηθεί της γραμμής κρούσης. Η πρώτη σκέψη του είναι να χωρέσουν και οι δύο. Με τον έναν στ' αριστερά του άλλου. Τον Καρλίτος βλέπει εκεί ο Πογιάτος. Γι' αρχή τουλάχιστον. Του μίλησε, λέει, για να του εξηγήσει τον εναλλακτικό ρόλο του. Να τον κάνει να καταλάβει τι θέλει απ' αυτόν στο αναδιαμορφωμένο πλάνο του. Η οδηγία του; Να συγκλίνει προς τα μέσα και να συνεργάζεται με τον Μακέντα προκειμένου ν' απειλούν ταυτόχρονα, αφήνοντας ταυτόχρονα χώρο στον επιθετικογενή μπακ (όταν έρθει).

Η σχέση των δύο ποδοσφαιριστών είναι πολύ καλές. Μεταφέρεται από τις μαρτυρίες, αποτυπώνεται στο φακό. Μόνο που 'πόσο εφικτό είναι να μάθεις νέα κόλπα σ' ένα γέρικο σκυλί'; Δεν αφορά την ηλικία το ζήτημα. Έχει να κάνει με το γεγονός πως ο Ισπανός τεχνικός δεν δουλεύει πια μ' έναν έφηβο, άντε 20άρη, που πλάθεται και τεστάρεται στα πάντα. Ο Καρλίτος βρίσκεται στην κορύφωση της καριέρας του. Στα 30 του (τα έκλεισε στις 12 Ιουνίου) ο επιθετικός από το Αλικάντε διαθέτει τα στοιχεία να λειτουργήσει μονάχα ως στράικερ περιοχής, στη χειρότερη ως δημιουργός, και όχι ως αριστερός εξτρέμ. Σε συγκεκριμένες περιστάσεις έχει καλύψει αυτήν την ανάγκη, αλλά σπάνια συνέβη κι αυτό χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Παρά -φερ' ειπείν- την προσπάθεια του Μανόλο Χιμένεθ να τον καθιερώσει εκεί με το ζόρι.

Στράικερ τις 9 από τις 10 φορές

Λαμβάνοντας υπ' όψιν τα στοιχεία από την ιστοσελίδα football-lineups, είναι ξεκάθαρο πως ανεξάρτητα από τις κατά τη διετή θητεία του στο πολωνικό πρωτάθλημα ο Καρλίτος αγωνίστηκε για 59 φορές στη θέση του στράικερ και μόλις 6 φορές σ' αυτή του δημιουργικού μέσου/δεύτερου επιθετικού. Ποτέ στα άκρα, ποτέ στη γραμμή. Ποτέ, επαναλαμβάνουμε. Δηλαδή ο χώρος που κάλυπτε αφορούσε σε ποσοστό ανώτερο του 90% το χώρο που κινείται ένα παραδοσιακό 9άρι της σύγχρονης εποχής και έβγαινε από το 'κουτί', όταν η εκάστοτε ομάδα του ήταν στην επίθεση, μόνο και μόνο για να πάρει ατομικές πρωτοβουλίες. Τολμούμε να πούμε πως διαφορετικά δεν θα είχε τόσο συχνή επαφή με τ' αντίπαλα δίχτυα, παρόλο που ως 'AM' μοίραζε σωστά το παιχνίδι και εκτελούσε πότε-πότε, χάρη στα καλά πόδια και το άριστο σημάδι του.

Γι' αρχή ο κόουτς Πογιάτος μοιάζει εγκλωβισμένος στην ιδέα ότι οι δύο ποδοσφαιριστές υπάρχει ο τρόπος να χωρέσουν στο ίδιο σχήμα, όταν η σταθερή επιλογή του είναι το κυριαρχικό 4-3-3. Θέλοντας να βαφτίσει το ψάρι κρέας ο Ισπανός δείχνει την τάση ν' αφήσει την ομάδα του χωρίς δημιουργούς από τ' άκρα, ποδοσφαιριστές που γνωρίζουν τη θέση, κι έμαθαν να λειτουργούν ως τέτοιοι σε όποια πορεία έχουν διαγράψει. Όπως ο Σαβιέρ. Αν αναθεωρήσει και πάει σ' ένα 4-4-2 με Μακέντα και Καρλίτος μαζί στην επίθεση, θα χάσει αυτομάτως ένα πρόσωπο από τη μεσαία γραμμή και από τη δυναμική της πίεσης που επιχειρεί να επιβάλει στο παιχνίδι του αντιπάλου.

Σ' αυτήν τη συνθήκη θα ζητάει αναγκαστικά από τους δύο φορ του να κάνουν μια τέτοια δουλειά και μέσα από κλεψίματα να προκαλούν προϋποθέσεις αντεπίθεσης. Τέτοιοι επιθετικοί δεν είναι οι δύο που έχει στη διάθεση του, ούτε το αρχικό σχέδιό του αυτό. Διότι απ' όσο έχουμε καταλάβει δεν έχει οραματιστεί έναν Παναθηναϊκό που θ' αντιδρά, αλλά έναν Παναθηναϊκό που θα δρα. Σταθερά και με την μπάλα. Που θα φτιάχνει με υπομονή, που μέσα από το πλάνο και τις συνεργασίες θα ψάχνει την απειλή.

Όντας σε μια τέτοια θέση ευθύνης, ο Πογιάτος έχει την υποχρέωση ν' αποφασίσει ποιος θα κάνει τη δουλειά. Γιατί ούτε τον Μακέντα φανταζόμαστε ως αριστερό εξτρέμ. Θα είναι ανορθόδοξο και δυσλειτουργικό και όποιος στο ποδόσφαιρο του 2020 πηγαίνει κόντρα στην ποδοσφαιρική λογική, βάζει τρικλοποδιά στον εαυτό του.