Το αέναο πάρτι της Αργεντινής έχει και Τζινόμπιλι

18:10 10/9/2019 - Πηγή: Contra

Ο αγώνας Αργεντινή-Σερβία έφτασε στο τέλος του και οι σούπερ ήρωες του λατινοαμερικανικού μπάσκετ έκαναν ακόμα μια φορά το θαύμα τους. Ο Λούις Σκόλα, στα 39 του, έκανε πλάκα σε αντιπάλους-'παιδιά του' όπως ο Νίκολα Μιλουτίνοφ και ο Μίροσλαβ Ραντουλίτσα, σημειώνοντας 20 πόντους, μαζί με 5 ριμπάουντ, δυο ασίστ, ένα κλέψιμο και ένα μπλοκ. Ο Φακούντο Καμπάτσο απέδειξε ότι το ύψος στο μπάσκετ δεν έχει καμία απολύτως σημασία, χαρίζοντας στην ομάδα του μια συγκομιδή 18 πόντων, 6 ριμπάουντ, 12 ασίστ και 3 κλεψιμάτων. Το τελικό 97-87 ήρθε

με τη συνδρομή κι άλλων μικρών και μεγάλων σταρ, όπως ο Νίκο Λαπροβίτολα και ο Λούκα Βιλντόσα, σε μια ομάδα οπού πραγματικός σταρ είναι το σύνολο, το εθνόσημο, για το οποίο όλοι ανεξαιρέτως ματώνουν τη φανέλα.

Αυτό που άρχισε να συμβαίνει από το τέλος της αγωνιστικής δράσης και συνεχίζει να εκτυλίσσεται μέχρι και αυτή τη στιγμή στα social media, στα αποδυτήρια, στα σπίτια, στους δρόμους της Αργεντινής, στα μονοπάτια, στις ταράτσες, στις καμινάδες, εκεί που υπάρχει μουσική κι εκεί που υπήρχε μέχρι πρότινος σιωπή, είναι εξωπραγματικό. Αν μπορούσε κανείς να περιγράψει την έκσταση του να ζεις στην Αργεντινή, του να παίζεις μπάσκετ για την Αργεντινή ή του να παρακολουθείς την εθνική ομάδα ως ένας απλός φαν του άγρια όμορφου μπάσκετ, θα έπρεπε να καλέσει τον Carlos Santana και τους Metallica να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να περιγράψουν αυτό το πανηγύρι. Δες τι συνέβη στα αποδυτήρια της εθνικής ομάδας, ύστερα από έναν αγώνα του οποίου η ένταση ήταν το ισοδύναμο του album 'Master of Puppets'.

O Μάνου Τζινόμπιλι πάντα πίστευε (Και δεν σταμάτησε να σπαμάρει το Twitter)

Το ίδιο και οι Φαμπρίσιο Ομπέρτο, Αντρές Νοσιόνι:

Αλλά κυρίως, ο Καμπάτσο, αυτός ο μικροκαμωμένος σατανάς που μπορεί να κάνει δικό του αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο πιο κυνικά και ακαριαία κι από έναν γκάνγκστερ που σημαδεύει με το όπλο του, τα μέλη αντίπαλων συμμοριών.

H Αργεντινή προχωρά στον ημιτελικό, παίζοντας το πιο φρενήρες, θεαματικό μπάσκετ της διοργάνωσης, με ρυθμούς που δεν πέφτουν ποτέ, με off ball περιστροφές όλων των παικτών και με άμυνα-'δαγκάνα' από όλους τους παίκτες, ανεξαιρέτως. Είναι το μπάσκετ που μοιάζει με χέβι μέταλ-φλαμένκο (όχι, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, μόλις το επινόησα όμως) και προκαλεί έκσταση χαράς και ηδονής σε όποιον αγαπάει το καλό μπάσκετ. Προχωράμε και στηρίζουμε το μπάσκετ που είναι πιο σέξι κι από επεισόδιο του Californication.

Το ταξίδι συνεχίζεται, με την μπάλα να φεύγει από τα χέρια των Λατίνων με τα γαλανόλευκα, ακόμα και με τα μάτια κλειστά. Η συνέχεια προβλέπεται ιλιγγιώδης.