Το μάθημα που με δυσκόλευε περισσότερο ως παιδί

22:58 18/10/2019 - Πηγή: Contra

Η σχολική χρονιά άρχισε και αρκετοί από τους μαθητές έχουν επιλέξει ήδη το επάγγελμά τους. Η μετατροπή των σχολικών μαθημάτων από μια καλή ευκαιρία να βρεθείς με τους φίλους σου σε εργαλείο που θα σε οδηγήσει σε επιτυχημένες πανελλήνιες εξετάσεις δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα.

Αν και το επάγγελμα του αθλητικού δημοσιογράφου είναι συνυφασμένο με την ενασχόληση με τα σπορ, τα μαθητικά χρόνια δεν κάνουν διακρίσεις. Χρειάζεται να είσαι ικανός σε πολλούς τομείς, σε πολλά μαθήματα.

Προτού γράψεις για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, τον Λευτέρη Πετρούνια και τον Λιονέλ Μέσι, πρέπει να λύσεις εξισώσεις β' βαθμού, να κάνεις διαλόγους με Μούσες, να κατανοήσεις το MS-DOS και να αποστηθίσεις τις τεχνοτροπίες των μυκηναϊκών αμφορέων. Ταυτόχρονα.

Για ένα ανήλικο παιδί, ο φόρτος αυτός μοιάζει με Γολγοθά. Η βοήθεια πέρα από τις σχολικές ώρες μοιάζει απαραίτητη. Βαδίζοντας προς τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, η λύση δεν μπορεί να είναι εκείνη που επέλεγαν τα παιδιά του... περασμένου αιώνα. Η εξατομίκευση δεν είναι προαιρετική, είναι αναγκαία για κάθε μαθητή, ο οποίος πρέπει να έχει τον καθηγητή που χρειάζεται. Το διαδίκτυο δίνει αυτήν την επιλογή, εν έτει 2019, μέσω του instateacher.gr, μια επιλογή που δεν είχαν 4 δημοσιογράφοι του Contra.gr, όταν ήταν εκείνοι μαθητές και τη χρειάστηκαν.

Κατάρα η Πληροφορική για τον Γιώργο Περπερίδη

Λίγο - πολύ, όλοι μας αναπολούμε κάποιες φορές τα σχολικά χρόνια. Αυτό που συνήθως δεν λέμε είναι ότι ευχαρίστως θα επιστρέφαμε εκεί, αρκεί να βγάζαμε από τη μέση κάποια μαθήματα. Για εμένα ένα από αυτά θα ήταν η πληροφορική. Γιατί απλά δεν καταλάβαινα τίποτα. Ο πρώτος υπολογιστής μου στην ηλικία των 12-13 ετών ήταν μια AMIGA 500 και η αποκλειστική χρήση της ήταν σαν παιχνιδομηχανή και τίποτα παραπάνω. Τότε δεν υπήρχε το Instateacher.gr, μια σύγχρονη πλατφόρμα όπου μπαίνεις, επιλέγεις τον καθηγητή που θες και λύνεις κάθε δυσκολία που έχεις σε οποιοδήποτε μάθημα. Τι λέγαμε; Α, ναι. Περπερίδης - τεχνολογία διπλό από ημίχρονο. Ακόμη και η δημοσιογραφία, που προέκυψε σε σχετικά μεγάλη ηλικία, με αποκλειστικό υπεύθυνο τον Παντελή Διαμαντόπουλο, με ζόρισε αρκετά ως project αφού είχε παρέλθει προ πολλού η χρήση γραφομηχανής και υποχρεώθηκα να εξοικειωθώ με την χρήση PC και διάφορων προγραμμάτων. Πλέον, που και που, τσιμπάω καμιά -τεχνολογική- ισοπαλία.

Αλησμόνητα τα Μαθηματικά για τον Γιάννη Ζωιτό

Γλώσσα-Γλώσσα-Μαθηματικά. Πόσο οικείο, νοσταλγικό, αλλά ταυτόχρονα εφιαλτικό να ξέρεις ότι μετά το πρώτο διάλειμμα της ημέρας στο σχολείο, θα πρέπει να έρθεις αντιμέτωπος με το βασανιστήριο της μιας διαρκούς αναπαραγωγής πράξεων και τύπων που -στο μυαλό σου- δεν βγάζουν νόημα. Καλύτερα το κινέζικο μαρτύριο με τη σταγόνα. Μοιραία, η κατάσταση χειροτέρεψε σε γυμνάσιο και λύκειο, με τη Γεωμετρία και την Άλγεβρα να με οδηγούν σε μονοπάτια δύσβατα, σε τούνελ δίχως φως στην άκρη του και βαθμούς ασύμβατους με τον υπόλοιπο μέσο όρο. Μονάχα με εξωτερική βοήθεια έλυνα τις ασκήσεις. Λάτρης της ιστορίας, της γραμματικής και των σπορ, μια ελκυστική μίξη πληροφοριών που γέμιζαν το κεφάλι μου, δεν πρέπει ν' απορείς γιατί η δημοσιογραφία έγινε από την Ε' Δημοτικού επαγγελματική επιδίωξη. Ως την υλοποίησή της.

Quo vadis αναρωτιέται ο Κώστας Μπράτσος

Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, η δημοσιογραφία στην εποχή μου, την εποχή των Κατευθύνσεων και όχι των Δεσμών, συνδέθηκε με τη Θεωρητική. Σωστά θα πείτε; Ελάτε σε ένα σάιτ κι αν οι γνώσεις που θα χρειαστείτε σε υπολογιστές (Τεχνολογική Κατεύθυνση) ή στην ανάλυση των στατιστικών ενός κειμένου (Θετική Κατεύθυνση) είναι λιγότερες από εκείνες που θα χρειαστείτε από τα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας για να γράψετε ένα άρθρο, τότε πάω πάσο. Το βέβαιο είναι ότι οι πανεπιστημιακές σχολές δημοσιογραφίας είναι συνδεδεμένες με τη Θεωρητική Κατεύθυνση και ως εκ τούτου, με το μάθημα των Λατινικών.

Όταν, λοιπόν, αποφάσισα να πάω με τα νερά τους, του κράτους, όπως ούρλιαζαν οι TXC στα ηχεία, η μετάβαση ήταν δύσκολη. Ως άλλος ποιητής Οβίδιος, in terra Pontica exulat και από την Τεχνολογική στη Β' Λυκείου βρέθηκα απροετοίμαστος στη Θεωρητική της Γ' Λυκείου. Π-α-ν-ω-λ-ε-θ-ρ-ί-α, όπως έλεγε ένας (τότε) προ 5ετίας συνάδελφος των πανελληνίων εξετάσεων. Το φροντιστήριο δεν ήταν αρκετό για να καλυφθούν τα κενά που υπήρχαν στα υπόλοιπα μαθήματα (μην μιλήσουμε για τα αρχαία...). Σίγουρα θα χρειαζόταν κάτι πιο ιδιαίτερο. Αντί να περιμένω 2 ώρες να κατέβει ένα τραγούδι 3 mb με το 56άρι modem μου, θα μπορούσα να αναζητήσω βοήθεια στο instateacher.gr (ΟΚ, αν υπήρχε τότε το σάιτ). Εστιασμένο μάθημα, μεγαλύτερη ντροπή για την αποφυγή του διαβάσματος λόγω παρουσίας καθηγητή στο σπίτι και τελικά όλοι οι δρόμοι θα οδηγούσαν στη Ρώμη.

Επικοινωνούσε με άλιεν την ώρα της Άλγεβρας ο Γιάννης Δημητρέλλος

Ας πούμε πως στο λύκειο τα μαθήματα για μένα έμοιαζαν σαν δυο αντίρροπες δυνάμεις. Από τη μια βρίσκονταν τα Αρχαία, τα Λατινικά και τα Κείμενα Κατεύθυνσης, ένα σύμπαν μαθημάτων που με κρατούσε διαρκώς 'στα κάγκελα', έτοιμο να σχολιάσω την κάθε πρόταση, το κάθε ιδιόμορφο συντακτικό ή γραμματικό σχήμα, να ιδρώσω τη φανέλα της Θεωρητικής μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι. Το 'γκολ' ήταν ένα κείμενο διορθωμένο, μεταφρασμένο, που ξεδίπλωνε ελεύθερα κάθε νόημα. Από το διάλειμμα και μετά, όταν άρχιζε η ώρα της Άλγεβρας, θυμάμαι κάποιον συμπαθή κύριο που ερχόταν στην τάξη και έγραφε 'F(X)' και διάφορα άλλα που έμοιαζαν με σήματα επικοινωνίας με εξωγήινους πολιτισμούς. Η σχέση μου με εξισώσεις, πολυώνυμα και άλλα Star Trek των θετικών επιστημών έμεινε σε ένα διαρκές διαζύγιο. "Πώς θα γίνω δημοσιογράφος, χωρίς να γράψω καλά Άλγεβρα και Φυσική", ήταν το ερώτημα των πανελληνίων, που απαντήθηκε με ένα δίπολο βαθμολογιών: 16άρια και 18άρια στα μαθήματα της Θεωρητικής, 'άσοδυο' σε Άλγεβρα και Φυσική. Κοινωνιολογία Αθηνών έγραψε το... φύλλο πορείας των προπτυχιακών σπουδών και Media and Communications στο Λέστερ, το μεταπτυχιακό. Το ταξίδι είχε σίγουρα, πολλές συγκινήσεις.