20 χρόνια για το Clio Renault Sport V6

13:34 16/12/2020 - Πηγή: 4 Τροχοί

Οι ρίζες του ρηξικέλευθου Clio V6 βρίσκονται στο motorsport – και συγκεκριμένα στον θεσμό Clio V6 Trophy, o οποίος ήρθε στο φως στη θέση του Renault Sport Spider Trophy προκειμένου να «ενισχυθεί» το λανσάρισμα του Clio MkII.

Το μοντέλο της πρώτης γενιάς, γνωστότερο ως Phase 1, ήταν κατά 98% ίδιο με το αντίστοιχο πρωτότυπο το οποίο η γαλλική εταιρεία

είχε παρουσιάσει δύο χρόνια νωρίτερα. Η καρδιά του Clio Renault Sport V6 δεν ήταν άλλη από τον κεντρικά τοποθετημένο V6 κινητήρα των 3,0 λίτρων του Groupe PSA με την φυσική ασφαλώς αναπνοή, τον οποίο χρησιμοποιούσε την εποχή εκείνη το Renault Laguna. Για την περίσταση, ωστόσο, το 6κύλινδo γαλλικό διαμάντι έφερε αρκετές αλλαγές, χάρη στα νέα έμβολα, την υψηλότερη σχέση συμπίεσης, την μεγαλύτερη εισαγωγή αέρα, αλλά και το όριο περιστροφής που πλέον έφτανε τις 7.100 σ.α.λ. Με σαφώς λιγότερες… ειδικές ρυθμίσεις σε σχέση με την καθαρόαιμη εκδοχή του, απέδιδε 230 ίππους στις 6.000 σ.α.λ. και μέγιστη ροπή 300 Nm στις 4.650 σ.α.λ. χαρίζοντας στο Clio V6 τη δυνατότητα να επιταχύνει από στάση έως τα πρώτα 100 χλμ./ώρα σε χρόνο 6,4 δλ. αλλά και να «φτάνει» σε τελική ταχύτητα τα 236 χλμ./ώρα. Αξιζει να σημειωθεί ότι ο κινητήρας συνεργάζονταν με χειροκίνητο κιβώτιο 6 σχέσεων, το οποίο βασίζονταν, παρά τις ουκ ολίγες επεμβάσεις στα σωθικά του, στο «5αρι» των απλών Clio. Χωρίς την παρουσία συστήματος ελέγχου της πρόσφυσης, η ισχύς περνούσε στο Clio V6 στους πίσω τροχούς με την αρωγή ενός μηχανικού μπλοκέ διαφορικού.

Παρά το γεγονός ότι το καπό, τα πίσω φώτα και η οροφή προέρχονταν από το Clio RS των 172 ίππων, το Clio V6 διέθετε τα… δικά του φτερά εμπρός και πίσω. Σε σχέση με τα ταπεινά Clio της εποχής ήταν 171 χλστ. πιο πλατύ, 66 χλστ. πιο χαμηλό αλλά και 38 χλστ. πιο μακρύ, χάρη στο διευρυμένο μεταξόνιο – την ίδια στιγμή μεγαλύτερα κατά 110 και 138 χλστ. ήταν τα εμπρός και πίσω μετατρόχια. Στον εμπρός άξονα το Clio V6 Phase 1 πατούσε σε τροχούς με διαστάσεις 205/50 R17 και 235/45 R17 εμπρός και πίσω, ενώ στα φρένα συναντούσε κανείς δίσκους 330 χλστ. εμπρός με 4πίστονες δαγκάνες της ΑP (για πρώτη φορά σε αυτοκίνητο παραγωγής) και δίσκους 300 χλστ. πίσω. Την ίδια στιγμή, με το εμπρός υποπλαίσιο να «πατά» σε εκείνο του Clio RS, η εμπρός ανάρτηση υιοθετούσε τη δοκιμασμένη λύση των γονάτων Μακφέρσον καθώς και μία αντιστρεπτική δοκό… δανεική από το Clio Trophy, ενώ πίσω οι Γάλλοι επέλεξαν μια «μοναδική» διάταξη με πολλαπλούς συνδέσμους.

Παρά τον σπορ χαρακτήρα του, το Clio V6 Phase 1 προσέφερε αρκετές ανέσεις για την εποχή του – όπως επενδύσεις από δέρμα και αλκαντάρα, κλιματισμό, ηχοσύσστημα με 6απλό παρακαλώ CD player, ακόμα και αποθηκευτικό χώρο κάτω από το εμπρός καπό με χωρητικότητα 67 λίτρων. Σύμφωνα με τη γαλλική εταιρεία, η παραγωγή του Clio V6 Phase I στις εγκαταστάσεις της Tom Walkinshaw Racing (TWR) στη Uddevalla της Σουηδίας ανήλθε συνολικά σε 1.631 μονάδες.     

Αναβάθμιση   

Το Clio V6 Phase II παρουσιάστηκε τον Αύγουστο του 2003, σε μία χρονική συγκυρία που συνέπεσε με την πρεμιέρα της ανανεωμένης εκδοχής του Clio MkII. Σε σχέση με την πρώτη του γενιά, το νέο Clio V6 διέθετε την επιλογή ενός νέου χρώματος (Liquid Yellow) και ανανεωμένη σχεδίαση εμπρός και πίσω, σε συνδυασμό με τροχούς 18 ιντσών και μεγαλύτερες εισαγωγές αέρα στο «προσωπείο» του. Εντούτοις, οι κυριότερες αλλαγές και επεμβάσεις κρύβονταν επιμελώς κάτω από τις μεταλλικές του επιφάνειες.

Χάρη στις βελτιώσεις στην κυλινδροκεφαλή και το σύστημα εισαγωγής, ο V6 κινητήρας των 2.946 κ.εκ. απέδιδε πλέον 255 ίππους στις 7.150 σ.α.λ. (αλλά την ίδια με το παρελθόν μέγιστη ροπή), τιμή που σε συνδυασμό με την κοντύτερη τελική σχέση μετάδοσης εξασφάλιζαν επιτάχυνση από στάση έως τα πρώτα 100 χλμ./ώρα σε χρόνο 5,8 δλ. και τελική ταχύτητα 246 χλμ./ώρα.

Θέλοντας να μετριάσουν την… ατίθαση συμπεριφορά του στο δρόμου, οι ιθύνοντες της Renault Sport προχώρησαν σε αρκετές επεμβάσεις τόσο στην ανάρτηση όσο και στο πλαίσιο. Έτσι, το μεταξόνιο αυξήθηκε κατά 33 χλστ., ενώ τη μέθοδο της… προσθετικής ακολούθησε και ο εμπρόσθιος άξονας (+23 χλστ.). Την ίδια στιγμή, η ανάρτηση με τους μακρύτερους πίσω συνδέσμους έγινε ακόμα πιο σφικτή σε ρύθμιση και στις τέσσερις άκρες του αμαξώματος, ενώ ακόμα πιο άκαμπτο ήταν το εμπρός υποπλαίσιο.

Σε αντίθεση με το Clio V6 Phase I, η κατασκευή της συναρπαστικής κατασκευής της δεύτερης γενιάς «μετακόμισε» από την αρχή στη μονάδα της Renault στη Διέπη της Γαλλίας – εκεί όπου το γαλλικό εργοστάσιο παρήγαγε στο σύνολο 1.309 αντίτυπα του Clio V6 Phase II, η διάθεση του οποίου ολοκληρώθηκε μέσα στο 2005.

]]>