GP Άμπου Ντάμπι – Στο μικροσκόπιο: Τέλος εποχής

21:08 13/12/2020 - Πηγή: 4 Τροχοί

Νίκη-δήλωση

Φτάνοντας στον τελευταίο αγώνα της σεζόν, σε μία πίστα στην οποία έχει κυριαρχήσει κατά την υβριδική εποχή η Mercedes, λίγοι θα περίμεναν την Κυριακή το απόγευμα ο Max Verstappenνα έχει κερδίσει με διαφορά 16 δευτερολέπτων έναντι του δεύτερου Valtteri Bottas, με έναν Lewis Hamilton σαφώς επηρεασμένο από την ταλαιπωρία του με τον covid-19.

Κι όμως, τα κατάφερε. Η RB16 δέχτηκε

σημαντικές βελτιώσεις μέσα στη σεζόν, και έφτασε στη Yas Marina ως ένα σταθερό, γρήγορο, ικανό με κάθε ελαστικό μονοθέσιο. Ο κινητήρας της Honda, που αδιαμφισβήτητα βελτιώθηκε και φέτος, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις κατατακτήριες, ενώ η ισορροπία του αυτοκινήτου, σε συνδυασμό με την αδυναμία των W11 να ακολουθήσουν σε αντίστοιχο ρυθμό, έφεραν ένα αποτέλεσμα-δήλωση για την ομάδα και τον Ολλανδό οδηγό.

Αν και τα μονοθέσια του 2021 δεν θα διαφέρουν σε πολλά με τα φετινά (έχοντας μειωμένα αεροδυναμικά, αλλαγές στο πάτωμα του μονοθέσιου, κ.ά.), εντούτοις η Red Bull έδειξε ότι έχει βρει κάτι με το πακέτο, το 60% του οποίου θα μεταφέρει και στην RB17, όπως δήλωσε ο επικεφαλής της ομάδας, Christian Horner.

Σε ένα πρωτάθλημα με ανταγωνιστική Red Bull και Verstappen σε καλή κατάσταση, το έργο των Mercedes-Hamilton γίνεται ακόμα πιο δύσκολο.

Ένα ταιριαστό «αντίο»

Στη Formula 1, υπάρχει η τάση οι εποχές να χωρίζονται με βάση τους κανονισμούς στους κινητήρες, ή την κυριαρχία κάποιας ομάδας ή κάποιου οδηγού. 

Κι όμως, σε τούτο το σπορ, εξίσου σημαντική είναι κι η θητεία ενός οδηγού με μία ομάδα, ακόμα κι αν ποτέ δεν φτάσανε στην κορυφή, ποτέ δεν γεύτηκαν τις επιτυχίες άλλων συνδυασμών.

Τέτοιες περιπτώσεις είναι εκείνες των Sainz-McLaren, Ricciardo-Renault, Perez-Racing Point και Vettel-Ferrari.

Για τους τρεις εξ αυτών, το φινάλε στο Άμπου Ντάμπι έκλεισε όμορφα, για κάποιους σίγουρα πιο επιτυχημένα.

Στην περίπτωση του Carlos Sainz, o Ισπανός ολοκλήρωσε τη διετία του στη McLaren με τον καλύτερο τρόπο. Φεύγοντας από το Nurburgring, ήταν 11ος στη βαθμολογία, με τη McLaren να έχει χάσει έδαφος στη βαθμολογία των κατασκευαστών. Τελειώνοντας το GP στο Άμπου Ντάμπι, είχε ανέβει πια 6ος, ανεβάζοντας μαζί και την ομάδα συνολικά, φτάνοντάς την στην 3η θέση για πρώτη φορά μετά το 2012. Το δίδυμο Sainz-Norris μπορεί να κριθεί απολύτως επιτυχημένο στο midfield. Ο Βρετανός ανδρώθηκε, ωρίμασε, έμαθε από τον κατά τι πιο έμπειρο teammate του, ενώ κι ο Sainz αναζωογόνησε την καριέρα του, έτοιμος να μεταβεί στο Μαρανέλο για το νέο, μεγάλο βήμα του. 

Έπειτα, ο Daniel Ricciardο αποχαιρέτησε τη Renault μετά από δύο χρόνια σαφώς κατώτερα των προσδοκιών. Ο Αυστραλός πήγε στο Enstone με στόχο την επιστροφή στα... σαλόνια, τις νίκες και τους παγκόσμιους τίτλους. Τελικά, δύο βάθρα ήταν ο απολογισμός του στα κίτρινα των Γάλλων, αλλά δεν πτοήθηκε. Έφυγε γράφοντας τον ταχύτερο γύρο στον τελευταίο γύρο του αγώνα, ευχαρίστησε άπαντες, χαμογελαστός όπως πάντα, και ήδη σκέφτεται τι να πάρει στις βαλίτσες του για το γειτονικό Woking.

Και τώρα, ο Sebastian Vettel. Αν υπάρχει μία συνεργασία που πρέπει να κριθεί πλήρως αποτυχημένη, είναι αυτή της Ferrari με τον Γερμανό 4κις πρωταθλητή. Το παρόν κείμενο δεν προσφέρεται για περαιτέρω ανάλυση. Μονάχα δύο λόγια για το φινάλε: η Ferrari άφησε να φύγει ο μεγαλύτερος fan της, αλλά κι ο χειρότερος οδηγός για αυτήν την θέση, ταυτόχρονα. Ο Vettel λάτρεψε τα χρόνια του στο Μαρανέλο, αυτό είναι δεδομένο. Δεν έχει μιλήσει πραγματικά άσχημα για την ομάδα, παρά μόνο για τους υψηλά ιστάμενους σε αυτήν, και είναι εμφανής η πικρία με την οποία αποχωρεί μετά από 6 σεζόν με μόλις 14 νίκες και δύο ευκαιρίες για τον τίτλο. Αλλά, δεν είναι πια ο οδηγός που ήταν, ο οδηγός που έφτασε στην Ιταλία, ούτε ο οδηγός που μπορεί πλέον να έχει στους κόλπους της η Scuderia. Αδιαφμισβήτητο το ταλέντο του, και η εμπειρία του υπερπολύτιμη, αλλά ήρθε η ώρα τόσο για τον ίδιο, όσο και για την ομάδα, να χωρίσουν τους δρόμους τους, σε μία ήδη τοξική και προβληματική σχέση. Τουλάχιστον, έφυγε τραγουδώντας, κι εν μέσω αγκαλιών και χαμόγελων από όσους τον έζησαν από το 2015 ως σήμερα.

Κι ένα όχι τόσο ταιριαστό…

Αντιθέτως, ο Sergio Perez φεύγει από τη Racing Point (και μπορεί κι από τη Formula 1) με μία εγκατάλειψη που στοίχισε πολύ και στον ίδιο, και στην ομάδα του.

Νωρίς στον αγώνα, στον 9ο μόλις γύρο, η μονάδα ισχύος της Mercedes (καινούρια για τον τελευταίο αγώνα της σεζόν) τον πρόδωσε ξανά, αφήνοντας μόνο τον Lance Stroll να παλέψει για την RP και την 3η θέση στους κατασκευαστές - θέση που τελικά έχασε.

Το ταξίδι του 'Checo' με τη Force India και μετέπειτα Racing Point βρίθει συναισθημάτων, επιτυχιών, αποτυχιών, εντάσεων και συγκίνησης. Πήγε στο Silverstone το 2014 για να ξεκινήσει την καριέρα του από το μηδέν, έχοντας περάσει μία κάκιστη χρονιά το 2013 στη McLaren, και για τα επόμενα 7 χρόνια έγραψε ιστορία μαζί τους. Εννέα βάθρα, μία νίκη, best of the rest στους κατασκευαστές το 2016 και το 2017. 

Το φινάλε δεν ήταν αρμόζον στα χρόνια τους μαζί και σε όσα πέτυχαν.

Ο Μεξικανός δήλωσε σχετικά:

«Είμαι πολύ λυπημένος που ο τελευταίος μου αγώνας με την ομάδα τελείωσε τόσο νωρίς και με το ίδιο πρόβλημα με τον κινητήρα που είχαμε και στο Μπαχρέιν. Ήθελα πραγματικά να αποχωρήσω με έναν καλό αγώνα, προς τιμήν όλων στην ομάδα. Ελπίζω ο κόσμος να θυμάται τη νίκη στο Σακχίρ αντί για αυτό το Σαββατοκύριακο!

«Κοιτάζοντας τη ‘μεγαλύτερη’ εικόνα, είναι κρίμα που εγκατάλειψε, γιατί χρειαζόμασταν και τα δύο μονοθέσιο στους βαθμούς για να κατακτήσουμε την τρίτη θέση στους κατασκευαστές. Τα συγχαρητήριά μου στη McLaren, αλλά πιστεύω πως εμείς και πάλι θα πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για τη χρονιά που κάναμε.

«Αυτή η σεζόν ήταν πολύ ιδιαίτερη, αλλά τώρα είμαι έτοιμος για ένα διάλειμμα, και ανυπομονώ για το μέλλον.»

Αυτό ήταν το 2020. Ένα πρωτάθλημα εν μέσω κορωνοϊού, που από την αβεβαιότητα της άνοιξης πέρασε στην πρεμιέρα του καλοκαιριού και τους φρενήρεις ρυθμούς με 17 Grand Prix σε 23 Σαββατοκύριακα. 

Ραντεβού ξανά στις 21 Μαρτίου, στο Albert Park της Μελβούρνης._Δ.Μ.

]]>