Ουδείς άτρωτος

21:48 24/3/2020 - Πηγή: 4 Τροχοί

Ποιος θα μας το έλεγε τότε, το 1990-‘91 στο Camel Trophy ότι θα έφευγε ο Μιχάλης Τσουκιάς το 2020 από την ίωση-φονιά και δε θα… τον «τοποθετούσαμε» κάπου σε μια λάσπη. Στο έδαφος που του άρεσε.

Η λασπωμένη κατηφόρα ανάμεσα σε δέντρα και γενικώς οι συνθήκες trial, ήταν η δική του autoroute. Η δική του Τέλεια διαδρομή. Μάλωνε-διαφωνούσε για το βαθμό δυσκολίας με τον Τάσο, τον Ιαβέρη. Δάσκαλος-αρχηγός οδήγησης στο Camel Trophy, με βοηθό το μαθητή του, τον Στρατισίνο. Στην αρχή… Ξεκινήσαμε αθώα, με το promotion της κ. Δάφνης

Στασινοπούλου. Η μητέρα της πιτσιρίκας τότε Ιωάννας, της μετέπειτα κυρίας Τσουκιά, συζύγου του Μιχάλη και μητέρας των δυο παιδιών τους. Δίπλα της, η Δόξα Μάτση (Σ.Χ.: συγγενής μου στο γάμο μου με την Τώνια) και η Δήμητρα Λάμπρου. Μαζί μας, ο Γιώργος Στασινόπουλος, σύζυγος της Δάφνης, χωρίς την Cortina GT που χαζεύαμε στο Π. Φάληρο το 1970. Μαζί μας και ο Τάκης της Δόξας, ο Shell Aviation με τη λευκή 156 ο οποίος επίσης έφυγε νωρίς.

Οι παραπάνω, όλοι τότε στην εποχή της αθωότητας, με τον κ. Πέρη Τσακίρη της Camel (Αρχηγός!) και τους συνεργάτες του, να δένουν υποδειγματικά μαζί μας. Δημιουργικό kλίμα σε περιβάλλον με στοιχεία αλληλοσεβασμού που σπάνια βρίσκεις. Ίδιου τύπου, σε στυλ και φιλοσοφία με τη δική μας παρέα και οι πρώτοι νικητές. Ο Νίκος Πάστρας και ο Γιώργος Δελατόλας. Ο «Ντελά» μας. «Τάσο καλά οδηγούν;» ρωτούσε η Δάφνη με αγωνία τον αρχηγό. Μια χαρά. Παιχνίδι είναι, συμπλήρωνα. Είπαμε, τότε όλα αθώα. Ουδείς γνώριζε την αλήθεια αναφορικά με δυσκολίες στην οδήγηση και όχι μόνο. Είχε γίνει όμως καλή δουλειά από όλους. Οι Έλληνες δε μάσησαν και επιβίωσαν σε προκριματικό και τελικό. Το μήνυμα όμως ήταν σαφές. Και το promotion είχε τρόπο και αντανακλαστκά. Ανάγκη να αλλάξουμε ταχύτητα. Να προσθέσουμε δύναμη αλλά και κουλτούρα στη μηχανή. Δεν έφτανε η δυναμική των Land Rover, ο επαγγελματισμός των κυριών και των εξαιρετικών στελεχών της Ελληνικής Camel, ούτε το μεγαλείο του Ιαβέρη για το παραπάνω. 

Με την Trekking...

Η συνεργασία με την εταιρεία του Μιχάλη Τσουκιά και των συνεργατών του ήταν η καλύτερη κίνηση σε σχέση με την πορεία της ελληνικής ομάδας. Ήρεμη δύναμη αυτός ο ιδιαίτερα δημιουργικός άνθρωπος, σπουδασμένος Αρχιτέκτονας, είχε ένα σπάνιο τρόπο. Να εκτελεί ό,τι σχεδίασε, δίνοντας το παράδειγμα και εμπνέοντας. Η απάντηση του γνήσιου life-style στην αρπαχτή. Ο όμορφος τρόπος προς κάθε κατεύθυνση και με όφελος για όλους. Ο Μιχάλης Τσουκιάς ήταν ο αρσενικός, ο γνήσιος, ο εντελώς… παρ' το αλλιώς σε σχέση με ό,τι διάβαζαν τότε οι νέοι άνθρωποι στα έντυπα εκδότη που σήμερα βρίσκεται εκτός κυκλοφορίας. Απευθυνόταν και στο κοινό του «Κλικ» λοιπόν και το «ξυπνούσε» όντας συνεπής με τις αρχές του, που δεν παρέκκλιναν από τον συνδεδεμένο με αξίες τρόπο του. Με δίδαξε ο κληρούχας - όντας του ‘55 κι αυτός. Με έμαθε να κατεβάζω ταχύτητα με συμπλέκτη και να είμαι ανθρώπινος και φιλικός, περιορίζοντας τον αέρα μου σε σχέση με επιδόσεις στο δικό μας χώρο.

Μισούσε την έπαρση και τη σκότωνε στον εκφραστή της, βάζοντάς του δύσκολα task που τον προσγείωναν και τον ανάγκαζαν να συνεργαστεί και να προσφέρει ομαδικά. Θα ακουστεί υπερβολή, απλά, όντας στο τέλειο περιβάλλον, του δόθηκε η ευκαιρία ώστε να εξελίξει τη φιλοσοφία του. Είπαμε, δημιουργικός, λάτρης του τυπικά ακατόρθωτου. Έβλεπε ίσιωμα την ανηφόρα και σε έπειθε ότι έτσι είναι. Με ένα χαρακτηριστικό… περίπου χαμόγελο. Επικοινωνιακός όταν σε εμπιστευόταν και όταν είχε κάτι να πει, διδάσκοντας την τέχνη του. Τυχερός, συνεργάστηκε με σημαντικούς, τυχεροί κι εμείς έχοντας την ευκαιρία να μοιραστούμε αγωνίες με όσους συμμετείχαν και διακρίθηκαν στο Camel Trophy, μια πολύ ειδική άσκηση που χάρη στον Τσουκιά εξελίχθηκε και σε σημαντική, από τη στιγμή που καταλάβαινες τι τρέχει γύρω σου. Θα τον θυμάμαι με τη στολή του και τη γοητευτική του φιγούρα, πάντα στοχευμένα σκεπτικό, σε σημείο να τον θεωρείς αφηρημένο. Καμία σχέση όμως. Όπως άλλωστε απέδειξε η διαδρομή του, μέσα από τη σχολή που δημιούργησε. Ιωάννα, να είσαι γερή, έχεις το σεβασμό μας και σίγουρα τη δύναμη ώστε να ξεπεράσεις την απώλειά του μέσα από την αγωγή σου. Για τα παιδιά σας, για εσένα και για εκείνον. Μας χαμογελάει άλλωστε, έτσι έχοντας ξεχάσει να ξυριστεί. Αείμνηστος. Για τα παιδιά του, τα εγγόνια του, τους φίλους του από το Camel Trophy και όχι μόνο._ Σ.Χ. 

 

ΥΓ.: «Έλα μωρέ Στράτη, όλα σου φταίνε. Εσένα και του Γιώργου».