Panzer Paladin - Mini Review

13:00 6/8/2020 - Πηγή: Game Over

Ξεπερνώντας τη λεπτή γραμμή μεταξύ νοσταλγίας και παρωχημένης τεχνοτροπίας.

Η αναβίωση των οκτάμπιτων και δεκαεξάμπιτων εποχών είναι αναμφίβολα μία αγαπημένη θεματική της indie σκηνής, επιχειρώντας συχνά να στοχεύσει στον παράγοντα της νοσταλγίας. Είναι όμως και μία θεματική που ορισμένες φορές ίσως να μην γίνεται αντιληπτό πόσο δύσκολο είναι να μεταφερθεί σωστά. Και αυτό, γιατί δεν αρκεί να δημιουργήσεις τα επίπεδα και τους χαρακτήρες με τρόπο που να παραπέμπει στις οκτάμπιτες ή δεκαεξάμπιτες εποχές. Είναι λεπτή η γραμμή που θα είναι σε θέση να ωθήσει έναν παλιό gamer σε ένα ταξίδι

στο παρελθόν μέσα από μία καινούρια εμπειρία ή θα τον κάνει να αναρωτηθεί για ποιον λόγο τη σημερινή εποχή να ασχοληθεί ξανά με κάτι που δείχνει προσκολλημένο σε μία παρωχημένη τεχνολογία.

Για παράδειγμα, το The Messenger αποδίδει ένα ιδιαίτερο έξυπνο πάντρεμα των δύο φιλοσοφιών (οκτάμπιτης και δεκαεξάμπιτης), περιτυλιγμένες με χιούμορ και μάλιστα με ορισμένες φρέσκιες ιδέες στο platforming, ενώ το Shovel Knight παραδίδει ένα πλούσιο πακέτο –ιδίως στην πλήρη μορφή του Treasure Trove- που δείχνει έντονα τις επιρροές του, αποτελώντας μία εξαιρετική ωδή στην οκτάμπιτη εποχή με πραγματικά απολαυστικό gameplay και προσεγμένη ισορροπία στην πρόκληση. Υπάρχουν φυσικά διάφορα άλλα παραδείγματα αξιόλογων indie δημιουργιών που παραπέμπουν στις παλιότερες εποχές των βιντεοπαιχνιδιών.

Το Panzer Paladin από την άλλη... απλά δείχνει αγκιστρωμένο σε εκείνη την εποχή, δίχως τη δυνατότητα να καταφέρει να ξεχωρίσει με κάποιον ουσιαστικό τρόπο. Η κεντρική του ιδέα του είναι κάπως έξυπνη αλλά γενικά δείχνει έντονα πως δεν αξιοποιείται επαρκώς. Η δράση λαμβάνει χώρα σε επίπεδα που είναι διασκορπισμένα σε διάφορες χώρες, σε κάθε μία εκ των οποίων το τελικό boss αποτελεί κάποιο γνωστό τέρας από τη μυθολογία της (η Μέδουσα για την Ελλάδα, η Baba Yaga για τη Ρωσία κ.λπ.).

Για να ανταπεξέλθουμε σε αυτές τις μάχες χειριζόμαστε το Paladin, ένα ισχυρό mech, έχοντας επίσης το ελεύθερο να εκτοξεύσουμε ανά πάσα στιγμή την πιλότο του, ονόματι Flame και να τη χειριζόμαστε. Η δυνατότητα να εναλλάσσουμε τον έλεγχο των δύο χαρακτήρων φαντάζει ενδιαφέρουσα σε πρώτη ανάγνωση αλλά τελικά παραμένει μία χαμένη ευκαιρία. Ως Paladin μπορούμε να κραδαίνουμε μία πληθώρα από melee (και μόνο) όπλα (παραπάνω από εκατό), από σπαθιά έως υπέρογκα μπαστούνια του χόκεϊ, που τα βρίσκουμε συνεχώς σε κρυμμένες γωνίες ή από εχθρούς που εξοντώνουμε.

Η αντοχή των όπλων είναι περιορισμένη, οδηγώντας στο σπάσιμό τους αρκετά γρήγορα, κάτι που οδηγεί σε μία σχετική στρατηγική τους χρήση, η οποία εμπλουτίζεται από τις ειδικές ικανότητες κάθε ενός εξ αυτών. Πριν σπάσει οποιοδήποτε όπλο από μόνο του, έχουμε τη δυνατότητα να το καταστρέψουμε, προκειμένου να απελευθερώσουμε την ειδική του λειτουργία, όπως αναζωογόνηση της ενέργειας, μεγαλύτερη αντοχή σε χτυπήματα, ειδική επιθετική κίνηση κ.λπ.

Ως η μικροκαμωμένη Flame μπορούμε να εισχωρούμε σε στενά περάσματα που δεν χωράει το Paladin, αλλά και να χρησιμοποιούμε ένα φουτουριστικό μαστίγιο ώστε να γαντζωνόμαστε σε σημεία του περιβάλλοντος προκειμένου να φτάνουμε απομακρυσμένες πλατφόρμες. Είναι μία ιδέα που, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, δυστυχώς δεν αξιοποιείται ιδιαίτερα. Τα platforming σημεία, όπου επιβάλλεται να χρησιμοποιήσουμε την Flame, παραμένουν από την αρχή έως το τέλος ιδιαίτερα και τυπικά, επαναλαμβάνοντας διαρκώς τις ίδιες απλοϊκές και σύντομες κινήσεις προτού επανέρθουμε στο mech.

Γενικότερα, η δομή του Panzer Paladin επικεντρώνεται περισσότερο στη μάχη του, η οποία πέραν της ποικιλίας των όπλων δεν περιέχει κάποια έκπληξη στην ποικιλομορφία και τις ρουτίνες των εχθρών, δημιουργώντας τελικά αναμνήσεις από το υπεραπλουστευμένο Kung-Fu Masters του 1984. Παρά την έμφαση στην απλοϊκή μάχη, και πάλι οι περισσότερες φορές που πιθανότατα θα χάσετε θα είναι κυρίως λόγω κάποιας πτώσης στο κενό, όπου τα απομακρυσμένα checkpoints θα σας αναγκάσουν να επαναλάβετε ένα σεβαστό σημείο του επιπέδου. Τουλάχιστον έχει δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στα boss fights, με διάφορες ρουτίνες επιθέσεων, σχετικά καλό σχεδιασμό και γενικά δίκαιη πρόκληση, αν και σίγουρα δίχως να προσφέρουν κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί.

Σε γενικές γραμμές, το Panzer Paladin αποτυγχάνει να προσφέρει μία πραγματικά αξιομνημόνευτη εμπειρία σε οποιοδήποτε επίπεδο. Εάν έβγαινε την εποχή των οκτάμπτιτων μηχανημάτων, ίσως να έκανε κάποια αίσθηση, όμως ύστερα από 30 χρόνια και δεκάδες αξιολογότατες αναβιώσεις της τεχνοτροπίας από indie δημιουργούς, δεν είναι σε θέση ούτε να ξεχωρίσει ούτε να κερδίσει πόντους απλά και μόνο στοχεύοντας στη νοσταλγία.

Το Panzer Paladin κυκλοφορεί για PC και Switch από τις 21 Ιουλίου. Το review βασίστηκε στην έκδοσή για PC, με review που λάβαμε από τον developer.

pcswitch Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!Click to open image!