Scott Pilgrim vs The World: The Game Complete Edition – Review

10:36 15/1/2021 - Πηγή: Game Over

Όλα για τη Ramona!

Περίπου 10 χρόνια πίσω, λίγο πριν ο κόσμος έρθει αντιμέτωπος με τον Scott Pilgrim και το κινηματογραφικό φιλοθεάμoν κοινό έρθει αντιμέτωπο με την πρώτη μεταφορά του ιστορικού πια comic του Bryan Lee O’Malley στη μεγάλη οθόνη, κυκλοφόρησε, στις κονσόλες της τότε τρέχουσας γενιάς (Xbox 360, PS3), το Scott Pilgrim vs the World: The Game,

ένα old school, 2D side-scrolling beat-em up, 8-bit αισθητικής, που δύσκολα θα φανταζόταν κανείς ποια σχέση θα μπορούσε να έχει ως movie tie-in της αντίστοιχης ρομαντικής κομεντί, με πρωταγωνιστή τον Michael Cera, που δήλωνε και αξίωνε να γίνει.

Σήμερα, στην είσοδο της παρεπόμενης γενιάς από αυτή που κυκλοφόρησε αρχικά ο τίτλος, το Scott Pilgrim vs the World : The Game παίρνει πράσινο φως για την επανακυκλοφορία του υπό το προσωνύμιο “Complete Edition” στις κονσόλες PS4, Xbox One και Nintendo Switch καθώς και σε Microsoft Windows και Google Stadia.

Έχει, όμως, περιθώριο να σταθεί στα σημερινά δεδομένα ένας τόσο “παλιακός” τίτλος, εκμεταλλευόμενος κλασικά διαχρονικά gaming στοιχεία ή τα 11 χρόνια που μας χωρίζουν από την κυκλοφορία του τελικά πάνω του τα επώδυνα σημάδια κούρασης και γήρανσης;

Συνδεδεμένο χαλαρά και επιδερμικά με την ιστορία των graphic novels, το παιχνίδι ακολουθεί τον ομώνυμο πρωταγωνιστή του, τον Scott Pilgrim, στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει τους 7 “πρώην” της (wanna-be) κοπέλας του, της Ramona, περνώντας από ισάριθμα levels.

Πέραν του Scott, όμως, διαθέσιμοι είναι και άλλοι γνωστοί χαρακτήρες του franchise, όπως η Ramona, η Kim Pine, ο Stephen Stills καθώς και οι έξτρα χαρακτήρες της Complete edition, Knives Chau, NegaScott και Wallace Wells, οι οποίοι προσφέρονται εκτός του solo mode και για συνεργατικό (Local και Online) ως και τεσσάρων ατόμων παιχνίδι.

Story στον τίτλο πρακτικά δεν υπάρχει, εκτός από το πολύ τυπικό του πράγματος και σίγουρα σε καμία περίπτωση δεν επιτυγχάνεται πουθενά καμία σύνδεση σε ύφος και ποιότητα με την εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει σε comic και ταινία αμφότερα.

Ωστόσο, ο τίτλος φαίνεται εξαρχής ότι δεν στοχεύει σε κάτι τέτοιο, με το σύνολο των σχεδιαστικών επιλογών που ακολουθήθηκαν να αποζητά μια χαρακτηριστική old school απλότητα άλλων εποχών. Από τον 8-bit τεχνικό τομέα μέχρι τους coin-machine μηχανισμούς gameplay που το συνοδεύουν (όπως το κλασσικό hub του κόσμου σε στυλ SNEs Super Mario), το Scott Piglrim vs The World δεν κρύβει σε κανένα σημείο του την επιρροή που αντλεί από το arcade πνεύμα κλασικών side scrolling τίτλων όπως τα Streets of Rage και Cadillacs and Dinosaurs, και περήφανα φορά τον νοσταλγικό μανδύα των retro αυτών εποχών.

Κατά αυτόν τον τρόπο κινείται και ο βασικός gameplay μηχανισμός του τίτλου, με τους ήρωές μας να βρίσκουν το δρόμο τους στα (κάπως μακροσκελή) επίπεδα του τίτλου, ξυλοφορτώνοντας κυριολεκτικά όποιον βρεθεί στο διάβα τους. Στη διάθεσή τους για το σκοπό αυτό βρίσκονται τρία διαφορετικά κουμπιά επιθέσεων (light, heavy και special), καθώς και ένα άμυνας, ενώ οι συνδυασμοί τους με κουμπιά από τον σταυρό κατεύθυνσης παρέχουν μικρές παραλλαγές αυτών.

Δεν συναντάται κάποιο ιδιαίτερο σύστημα μάχης, με συνδυασμούς επιθέσεων να απουσιάζουν και τον όλο μηχανισμό να στήνεται γύρω από ένα παρατεταμένο button mashing.

Παράλληλα, διαθέσιμη είναι και η χρήση διαφόρων αντικειμένων κατά των αντιπάλων, με ευρεία ποικιλία και σε σημεία χιουμοριστική (highlight στιγμή να δέρνουμε δύο ντερέκια με μια γάτα). Οι εχθροί, αν και φτωχοί σε ποικιλία, έρχονται πολυάριθμοι και με διαφορετικά move sets αν κατηγορία, προσφέροντας μια ευχάριστη εναλλαγή στον τρόπο αντιμετώπισης τους, αν και πάντα η κατάληξη είναι το αέναο σταθερό κοπάνημα των πλήκτρων.

Σε γενικές γραμμές το παιχνίδι της Ubisoft είναι αρκετά δύσκολο, ακόμα και τα mobs είναι ικανά να στοιχίσουν αρκετούς πόντους ζωής, και κατά αυτόν τον τρόπο εισάγεται στο παιχνίδι και το στοιχείο διαχείρισης των διαθέσιμων ζωών μας. Θεωρητικά, κάθε παίκτης έχει στη διάθεση του τρεις ζωές (με 100 heart points η κάθε μια).

Ωστόσο, καθώς βάσει δυσκολίας οι πόντοι αυτοί αποδεικνύονται πολύ λίγοι, οι gun points -πόντοι που μαζεύουμε καθ’ όλη τη διάρκεια της μάχης και χρησιμοποιούμε για την ενεργοποίηση της special attack μας- μπορούν επίσης να “εξαργυρωθούν” σε heart points, χαρίζοντας μερικές, απαραίτητες σε σημεία, ανάσες στον παίκτη.

Όπως προαναφέρθηκε, τα levels είναι ιδιαίτερα μακροσκελή και η δυνατότητα για save ή check points δεν υπάρχει, όποτε, πολλές φορές η λογική της διατήρησης και της οικονομίας των gun points για health back-up παίζει καθοριστικό ρόλο. Ακόμα και έτσι όμως, σε σημεία το παιχνίδι έχει τόσο υψηλή πρόκληση που χρειάστηκε το grind και η επανάληψη επιπέδων για να αναβαθμίσουμε τον χαρακτήρα μας και να τον φέρουμε στα απαιτούμενα standards.

Η αναβάθμιση αυτή καθίσταται εφικτή με την χρήση in-game χρημάτων. Εκτός των gun points, στο “ κόλπο” μπαίνουν και τα νομίσματα που συλλέγουμε από την κατατρόπωση εχθρών και τα οποία μπορούμε να ξοδέψουμε προς αγορά boosts και health packs. Εκτός από τα consumables που μπορούν να αγοραστούν, το in-game currency ξεκλειδώνει ακόμα και νέες κινήσεις για τον εκάστοτε χαρακτήρα.

Πρόκειται για ένα “RPG-like” στοιχείο, το οποίο περισσότερο νόημα μοιάζει να έχει σε co-op καταστάσεις, με την ετεροβαρή ανάπτυξη των skills των ηρώων του team να χαρίζει μια αίσθηση role-playing και στρατηγικής, αν και μόνο σε επιδερμικό επίπεδο.

Εν γένει, ο τίτλος, ακολουθώντας την arcade νοοτροπία, στήνεται με έμφαση στην συνεργατική πλευρά του. Το παιχνίδι δεν είναι μόνο αδικαιολόγητα δυσκολότερο, όταν παίζουμε solo από όταν παίζουμε συνεργατικά, αλλά εντελώς διαφορετικό σε ροή, περιεχόμενο και χαρακτήρα.

Ενδεικτικό παράδειγμα του παραπάνω είναι η έξυπνη πινελιά που υπάρχει μόνο στο co-op mode. Όταν ένα άτομο από την ομάδα πεθαίνει, μετατρέπεται σε φάντασμα και κυνηγάει τους συμπαίκτες του, “κλέβοντάς” τους heart points για την ανάστασή του. Σαφώς, δεν πρέπει να παραγνωρίζονται τα τέσσερα extra mini-games ανταγωνισμού, τα οποία είναι ηλίου φαεινότερο ότι έχουν φτιαχτεί περισσότερο με γνώμονα τον χαβαλέ στα πλαίσια παρέας παρά ως έξτρα περιεχόμενο για το solo campaign του τίτλου.

Γενικότερα το Scott Pilgrim vs The World είναι γεμάτο από τέτοιου είδους μικρές, ευφυείς, χιουμοριστικές ιδέες, τοποθετημένες διακριτικά σε διάφορα σημεία του κόσμου του, με σκοπό να ανανεώνουν το ενδιαφέρον του παίκτη και λόγω της ανακάλυψής τους και βάση του περιεχομένου τους.

Για παράδειγμα, μέσα στα επίπεδα που θα παίξετε καθ’ όλη τη διάρκειά του, θα συναντήσετε κρυμμένες πύλες που θα σας οδηγήσουν σε ένα υπό-level, στο οποίο ιπτάμενοι “γουρουνάκια-κουμπαράδες” θα περνούν γρήγορα από την οθόνη, δίνοντάς σας την ευκαιρία να μαζέψετε coins, από όσο προλάβετε να τους χτυπήσετε.

Είναι ευπρόσδεκτες προσθήκες, οι οποίες δυστυχώς όμως δεν αρκούν να φρεσκάρουν το μονότονο και επαναλαμβανόμενο gameplay. Για τους fans του είδους είναι all-go, για τους υπόλοιπους το θέμα ζορίζει, ενώ οι προσθήκες της Complete Edition, όπως οι δύο extra χαρακτήρες και το αναδιαμορφωμένο ηλεκτρονικό soundtrack, σίγουρα δεν καταφέρνουν να κάνουν αισθητή διαφορά.

Επανεξετάζοντας όσα προαναφέρθηκαν, δεν είναι σαφές ποιο είναι το βασικό πρόβλημα του Scott Pilgrim vs the World. Η γενικότερη αδυναμία του να προσφέρει το κάτι παραπάνω από μια απλή retro νοσταλγική αναδρομή σε ένα, niche πλέον, είδος παιχνιδιού ή τα διάφορα επιμέρους ενοχλητικά του θεματάκια σε gameplay και περιεχόμενο.

Όπου και να βρίσκεται πάντως η αλήθεια, η ουσία είναι ότι το πόνημα της Ubisoft Montreal δεν καταφέρνει να τραβήξει βλέμματα έξω από το συγκεκριμένο κοινό που ακολουθεί τη γενικότερη σκηνή , αποτυγχάνει να δώσει το κάτι παραπάνω που θα το ξεχωρίσει από τη σωρό, και παρά τις κάποιες ποιοτικές ώρες διασκέδασης που χαρίζει στο σύνολό του, δεν καταφέρνει να επαληθεύσει τους λόγους ύπαρξης μιας μεταφοράς του στο σήμερα.

To Scott Pilgrim vs The World: The Game Complete Edition κυκλοφορεί από τις 14/1/21 για PS4, Xbox One, PC, Switch και Stadia. Το review βασίστηκε στην έκδοσή του για το Xbox One με review code που λάβαμε από τη Ubisoft.

The post Scott Pilgrim vs The World: The Game Complete Edition – Review appeared first on GameOver.