Sonic Mania

10:07 13/9/2017 - Πηγή: Game Over

Επιστροφή στις δόξες.

Ντρεπόμαστε να το παραδεχθούμε, αλλά όταν είχε κυκλοφορήσει το episodic Sonic 4 μάλλον ο ενθουσιασμός μας για ένα Sonic game -που επιτέλους το gameplay του λειτουργούσε σωστά- μας είχε συνεπάρει λιγάκι παραπάνω απ' ό,τι έπρεπε και, έτσι, είχαμε δει το παιχνίδι με αρκετά πιο θετική ματιά από όσο ίσως του άξιζε. Όχι πως ήταν κακό, ήταν μια αξιοπρεπής προσπάθεια, απλά ήταν λίγο διαδικαστική και βεβιασμένη, πιο

πολύ σαν ένα tech demo για να τεστάρει τα νερά παρά, σαν μια πλήρης προσπάθεια κάποιων που αγαπούσαν το μπλε σκαντζόχοιρο.

Ήταν λογικό, λοιπόν, το πείραμα να εγκαταλειφθεί με το δεύτερο επεισόδιο και η Sega να επιστρέψει στο 3D σαχλαμάρισμα, με γελοίους χαρακτήρες, μήπως και πετύχει την εμπορική επιτυχία του Sonic Adventure. Κάπου, όμως, κάποιος φαίνεται πως ήθελε να συνεχίσει τους πειραματισμούς και έτσι ανάμεσα στο συρφετό, οι δημιουργοί κατάφεραν να κυκλοφορήσουν και παιχνίδια όπως τα Sonic Colors και Generations, τα οποία είχαν σημαντικό τμήμα σε 2D περιβάλλον και αντικειμενικά ήταν τα καλύτερα Sonic παιχνίδια που είχαν κυκλοφορήσει στη μετά Mega CD εποχή.

Σίγουρα δεν ήταν τέλεια και αυτή η εναλλαγή σε κάμερες δεν ήταν ό,τι καλύτερο, αλλά ήταν μια σοβαρή προσπάθεια από την Sega να ανακαλύψει ξανά τα στοιχεία που έκαναν τον Sonic τόσο αγαπητό στο παρελθόν. Εν μέσω λοιπόν αυτών των πειραματισμών, κάποιος πρέπει να έφαγε κάποιο μήλο στο κεφάλι και ξύπνησε με μια εξαιρετική ιδέα: Ας πάρουμε ορισμένους από τους πιο αναγνωρισμένους Sonic tech demo fans και ας δώσουμε σε αυτούς την ευκαιρία να δώσουν ένα παιχνίδι, φτιαγμένο "από fans για fans". Και εγένετο Sonic Mania, ένα από τα πιο εντυπωσιακά δείγματα του πόσο καλά μπορεί η gaming community να κατανοήσει πράγματα για μια σειρά που οι ίδιοι οι δημιουργοί έχουν πλέον ξεχάσει.

Το Sonic Mania, λοιπόν, αποτελεί ένα πολύ ιδιαίτερο παιχνίδι, το οποίο είναι ο ορισμός του fan service για οποιονδήποτε μεγάλωσε με τον Sonic στη Mega Drive/ Game Gear/ Master System/ Sega CD εποχή. Αποτελείται από 12 zones/ περιοχές, χωρισμένες η καθεμία σε δύο acts (με mini boss στο πρώτο act και main boss στο δεύτερο), οι οποίες είναι είτε remix/ remaster/ reimagining παλαιών zones από όλα τα παιχνίδια του Mega Drive (Sonic 1, 2, 3, Knuckles, CD) είτε νέες, φρέσκες περιοχές σε παρόμοιο ύφος αλλά με εντελώς νέο και πρωτότυπο υλικό συγκριτικά με το παρελθόν (μπορούμε να πούμε πως δύο από τις νέες περιοχές μπήκαν άνετα στο top10 μας για τη σειρά).

Εδώ είναι που θα δώσουμε και το μεγαλύτερο μπράβο στους δημιουργούς γιατί υπερέβαλαν εαυτόν στο level design. Είναι ξεκάθαρο πως κατανόησαν ότι η βασική μαγεία των 2D Sonic δεν κρυβόταν πίσω από τον Sonic να τρέχει σαν παλαβός, και ο παίκτης να βλέπει cutscenes με μηδαμινό έλεγχο, αλλά πίσω από τον εξαιρετικά πλούσιο σχεδιασμό κάθε πίστας. Στα παλιά, καλά Sonic ο παίκτης μπορούσε να ανακαλύψει δεκάδες έως και εκατοντάδες διαφορετικές διαδρομές και παραλλαγές για το πώς να φτάσει στον τερματισμό, να μάθει την πίστα απ' έξω και να πετάξει κυριολεκτικά μέσα από αυτή σε δευτερόλεπτα ή να την βγάλει ιδιαίτερα μεθοδικά μέσα από πλούσιο platforming και εξερεύνηση για μυστικά.

Ε, αυτό ακριβώς έχει γίνει και εδώ, με τις πίστες -νέες και παλιές (πάντα επανασχεδιασμένες)- να είναι γεμάτες ασφυκτικά με κρυμμένο υλικό, easter eggs που παραπέμπουν σε παλιά αλλά και σύγχρονα Sonic games και το κυριότερο, άπειρες διαφορετικές διαδρομές που μπορούν να αφήσουν τον παίκτη να ξεψαχνίζει μία πίστα για μέρες και ακόμα να ανακαλύπτει υλικό. Ναι, υπάρχουν ακόμα κάποια φθηνά deaths από υπερταχύτητα (αυτό το death από κινούμενα κουτιά στο Chemical Plant, από το Sonic 2, το θυμόμαστε καλά), αλλά σε γενικές γραμμές το παιχνίδι είναι φτιαγμένο για να το παίζεις ξανά και ξανά έτσι ώστε να βρεις τα μυστικά του αλλά και για να πετύχεις αυτό το μαγικό run από την αρχή μέχρι το τέλος, σαν... σκαντζοχοιρο-παρκούρ.

Σε άλλα στοιχεία του gameplay, θα πρέπει να προσθέσουμε ότι ο παίκτης μπορεί να διαλέξει έναν από τους Sonic, Tails, Knuckles ή Sonic μαζί με τον Tails (offline co-op ή με AI) και να παίξει το παιχνίδι με διαφορετικούς τρόπους, εκμεταλλευόμενος τις ειδικές δυνατότητες του κάθε χαρακτήρα. Ο Sonic έχει το Drop Dash, με το οποίο μπορεί να ξεκινήσει dash απ' ευθείας μόλις πέφτει από ένα άλμα, ο Tails μπορεί και πετάει με την ουρά του και ο Knuckles μπορεί να κάνει glide και να σκαρφαλώνει. Πολλές διαδρομές και μυστικά μπορούν να γίνουν προσβάσιμα μόνο με έναν από τους χαρακτήρες, οπότε το παιχνίδι ευνοεί και με αυτό τον τρόπο πολλαπλά playthroughs για διαφορετικές διαδρομές και gameplay.

Kαι να προσθέσουμε πως υπάρχει -όπως παλιά- ένα μυστικό 13 zone για το true ending του παιχνιδιού, το οποίο ξεκλειδώνει όμως μόνο αν βρείτε και τα 7 Chaos Emeralds μέσα από τα bonus stages του παιχνιδιού (που είναι -επίσης όπως παλιά- ιδιαιτέρως σαδιστικά). Τέλος, πρέπει να αναφέρουμε πως υπάρχει ένα challenge mode και ένα time trials mode για να κοντραριστείτε (δυστυχώς μόνο offline) με ένα φίλο σας, αλλά δίχως να έχουν κάτι κακό. Αυτά είναι εκεί απλώς για να χαρίσουν στο παιχνίδι λίγη παραπάνω διάρκεια και όχι ως κάτι πραγματικά πλούσιο και απαραίτητο.

Στα του τεχνικού τομέα, είναι δεδομένο ότι θα υπάρξει ένας αναστεναγμός όταν δείτε τα pixel graphics του τίτλου. Από τη μία, είναι σίγουρα στενάχωρο που η Sega για άλλη μια φορά περιόρισε πάρα πολύ το budget γραφικών για το παιχνίδι (και στο Sonic 4 τα ιδια περίπου είχε κάνει) και δεν έδωσε στους δημιουργούς τη δυνατότητα να αποδώσουν ένα επίπεδο παρόμοιο με αυτό του Generations (όπως έχει κάνει η Nintendo στα 2D Mario/ Yoshi/ Kirby και άλλα παιχνίδια της). Από την άλλη, αν αγαπάτε τα pixel graphics τότε το Sonic Mania είναι σίγουρα το ομορφότερο της "16bit περιόδου" της σειράς. Η υψηλή ανάλυση βοηθάει τα πράγματα να είναι πολύ πιο καθαρά και ταυτόχρονα ευνοεί πάρα πολύ τις παστέλ αποχρώσεις και σκιάσεις που πραγματικά εντυπωσιάζουν, ειδικά στα νέα zones.

Το animation εχθρών, χαρακτήρων και αντικειμένων είναι εξαιρετικό, το framerate δείχνει να πηγαίνει σταθερότατα και το γεγονός ότι το παιχνίδι είναι σχεδιασμένο σε widescreen mode δίνει στον παίκτη μια μεγαλύτερη εικόνα του τι έρχεται παρακάτω, στοιχείο που αποτελεί τεράστια βοήθεια και λιγοστεύει τα ατυχήματα. Εξίσου όμορφη δουλειά έχει γίνει και στον ηχητικό τομέα, όπου τα διασημότερα κομμάτια της σειράς έχουν γίνει remastered στο πρώτο act, έχουν δώσει έμπνευση σε κάτι διαφορετικό για το δεύτερο ενώ οι νέες μελωδίες για τις νέες περιοχές δένουν απόλυτα με τη λογική και την ατμόσφαιρα του τίτλου.

Αν, λοιπόν, είχατε κουραστεί να παίζετε με χαπάκια ναυτίας τα σύγχρονα 3D Sonic games, αν μεγαλώσατε μέσα στα 90ς, αν αγαπάτε τα 2D platformers, αν θέλετε επιτέλους να δείτε ένα εξαιρετικό fan service Sonic, στο οποίο θα ξυλοφορτώσετε τον Dr. Ivo Robotnik (και ούχι Eggman) με στυλ, φινέτσα, μεράκι και δίχως σαχλοκούδουνα στο περιφερειακό cast, το Sonic Mania είναι το παιχνίδι που περιμένατε 23+ χρόνια. Ευχή μας είναι να αποτελέσει το έναυσμα για την Sega να συνεχίσει τέτοια πειράματα, και την επόμενη φορά να το κάνει με ένα πλούσιο budget που θα φέρει το εξαίσιο gameplay της παλιάς εποχής στα γραφικά της νέας.

To review βασίστηκε στην PS4 έκδοση του τίτλου.

pcps4xbox oneswitch