Star Wars Battlefront II

11:34 20/11/2017 - Πηγή: Game Over

It’s a trap!

Κάπου μετά τις 20 ώρες παιχνιδιού, ήρθε ο ξαφνικός παραλληλισμός. Εκεί που το 2015 παίρναμε ένα καλογυαλισμένο αλλά απογοητευτικά κενό δείγμα του τι μπορεί να δούμε στο μέλλον, το Star Wars Battlefront 2 πραγματικά το πιστέψαμε. Τέλος τα Season Pass και τα DLC, οι μελλοντικές προσθήκες θα ήταν δωρεάν. Περιεχόμενο από όλες τις εποχές και ταινίες του σύμπαντος Star Wars, προσθήκη κανονικού Single

Player Campaign, περισσότεροι ήρωες, περισσότεροι χάρτες, περισσότερες επιλογές και, γενικά, μια πιο πλούσια και γενναιόδωρη εμπειρία, που φάνηκε να μαθαίνει από τα λάθη του παρελθόντος. Το Battlefront 2 ήταν το παιχνίδι που θα έφερνε την ισορροπία.

Σας θυμίζει κάτι; Ναι, το Battlefront 2 είναι ο Anakin Skywalker, και προδίδει πολύ φτηνά αυτούς που το πίστεψαν. Η ΕΑ μάς το χάλασε λοιπόν, αλλά ας ξεκινήσουμε με τους λόγους που θεωρούμε ότι αδικείται ένα, κατά τα άλλα, εξαιρετικό παιχνίδι. Τι κάνει το Battlefront 2 σωστά; Καταρχάς, αποδεικνύει ότι ένα Campaign, όποια κι αν είναι η υλοποίησή του, παραμένει απολύτως απαραίτητο έστω και ως συμπλήρωμα του πακέτου σε ένα αμιγώς multiplayer παιχνίδι. Και ξεκινάει με τους καλύτερους οιωνούς, τοποθετώντας τον παίκτη στις μπότες της Iden Versio, αρχηγό της Elite ομάδας ειδικών αποστολών Inferno Squad. Μια φρέσκια, τολμηρή οπτική από την πλευρά της Αυτοκρατορίας, που τοποθετείται χρονικά ακριβώς μεταξύ της πτώσης της, και μεταμόρφωσής της στη New Order. Η Iden και η ομάδα της βρίσκονται στο επίκεντρο κατακλυσμιαίων γεγονότων, καθώς κατά τη διάρκεια της αποστολής τους στο φεγγάρι του Endor, και παράλληλα με τα γεγονότα του Return of the Jedi, παρακολουθούν το Death Star να καταστρέφεται πάνω από το κεφάλι τους.

Με την καταστροφή του Death Star και το θάνατο του Αυτοκράτορα, οι εξελίξεις επιταχύνονται και γίνονται μάρτυρες της κατρακύλας της Αυτοκρατορίας σε ένα τρομοκρατημένο, ολοένα πιο σκοτεινό και βίαιο μόρφωμα. Έχει την αδιαμφισβήτητη αίσθηση και αισθητική μιας πραγματικής Star Wars ιστορίας, έχει την σκηνοθεσία, τη δομή και τα production values. Υπάρχει καλή γραφή και διάλογοι, σχεδιασμός και προσοχή στις λεπτομέρειες, μουσική στο γνωστό ύφος του John Williams, μια πιστότητα και «συνέχεια» αυτού που βλέπουμε στις ταινίες. Δυστυχώς, όμως, η ιστορία ξεμένει νωρίς από τσαγανό και τόλμη, αφήνει τα σεναριακά ρίσκα και συμβιβάζεται με...vanilla εξελίξεις, ενώ εξερευνεί μόνο επιφανειακά τις δυνατότητες αυτής της νέα προσέγγισης.

Υπάρχουν μάλιστα στιγμές που η πρωταγωνίστρια μοιάζει περισσότερο με κομπάρσο, που απλά ακολουθεί τα γεγονότα, δίπλα σε εμφανίσεις γνωστών και αγαπημένων φυσιογνωμιών από τις ταινίες, οι οποίες επιβάλλονται πλέον όταν υπάρχει ένα κοινό σαν αυτό του Star Wars. Ε, έχουμε να βγάλουμε και κάτι trailer ξέρετε... Είναι και η διάρκεια που δεν ξεπερνά τις πέντε ώρες, παρά την προσπάθεια να δείξει όσο περισσότερα σκηνικά και μάχες μπορεί. Δεν θα μετανιώσει όποιος παίξει το Campaign, αλλά δεν πρόκειται για κάτι που θα μείνει κιόλας. Η προσθήκη του είναι ένα βήμα στη σωστή κατεύθυνση, δεν είναι σε καμία περίπτωση φτωχό ή κακοφτιαγμένο, αλλά μπορούσαν - και ελπίζουμε στο μέλλον - να γίνουν πολλά περισσότερα πράγματα. Σίγουρα υπάρχει το ενδιαφέρον, το υλικό αλλά και οι πόροι για κάτι τέτοιο. Μιλώντας πάντως για υλικό και πόρους, η DICE δεν αστειεύεται στο Battlefront 2, είτε αναφερόμαστε στο Single player, είτε στο Multiplayer.

Συγκλονιστικά σκηνικά και μάχες, βγαλμένα όλα απευθείας από τις πιο μεγαλειώδεις στιγμές του σύμπαντος Star Wars. Πλοήγηση με ένα TIE Fighter ανάμεσα στα μετέωρα συντρίμμια του Death Star και διαστημικές αερομαχίες δίπλα σε κολοσσιαίων διαστάσεων διαστημικές βάσεις και επιβλητικούς Star Destroyers λίγο πάνω από την ατμόσφαιρα πλανητών. Μάχες έξω από το Βασιλικό Παλάτι της πόλης Theed στον Naboo, εξερεύνηση του φεγγαριού του Endor ενώ η μάχη του Return of the Jedi συνεχίζεται παράλληλα, ειδικές αποστολές στον πιστό στην Αυτοκρατορία πλανήτη Vardos και σε βάσεις κρυμμένες στα σύννεφα του Bespin και πάει λέγοντας. Μιλάμε για ανεπανάληπτη ποικιλία αλλά και σχεδιαστική ποιότητα στα περιβάλλοντα, χωρίς καν να έχουμε αναφέρει πλανήτες όπως οι Takodana, Tatooine, Sollust, Kamino, Kashyyk, Hoth και Jakku. Και φυσικά, τα παραπάνω αφορούν όλες τις εποχές Star Wars, από την πρώτη τριλογία, μέχρι τα prequels και την πιο πρόσφατη ταινία.

Όλο αυτό επεκτείνεται απαράλλαχτο με χαρακτηριστική άνεση και στο online σκέλος, και αυτό δείχνει την ποιότητα της δουλειάς της DICE. Galactic Assault, το κύριο multiplayer mode, με τεράστιες μάχες στον πλανήτη των Wookies, Kashyyk ή στον Hoth, ανταλλαγές πυρών στο Mos Isley και κυνήγι στις καντίνες. Heroes vs Villains στην ίδια αίθουσα που κάποτε μονομάχησαν ο Obi-Wan Kenobi και Qui-Gon Jinn με τον Darth Maul υπό την ανατριχιαστική χορωδία του Duel of the Fates (σε μια σκηνή που σχεδόν από μόνη της πήγε να σώσει μια κακή ταινία, να τα λέμε κι αυτά). Ή μήπως να αναφέρουμε το Starfighter Assault, οι αερομαχίες του οποίου ξεκάθαρα σηκώνουν από μόνες τους ξεχωριστό παιχνίδι; Θα καταλάβετε τι εννοούμε όταν θα παίρνετε μέρος σε λυσσασμένα dogfights λίγα μέτρα πάνω από τα πανύψηλα κύματα του βροχερού Kamino και ανάμεσα από τις πλατφόρμες που στέκονται στη μέση ενός απέραντου ωκεανού. Ακόμη και ο σχεδιασμός των χαρακτήρων αγγίζει ταβάνι, και όσο κλισέ κι αν ακούγεται, το να νιώθεις την ανάσα του Darth Vader στο σβέρκο σου καθώς σε κυνηγά μέσα στην πυκνή βλάστηση του Yavin 4, δεν παλιώνει εύκολα.

Είναι τυχαία όλα αυτά; Όχι φυσικά, καθώς η DICE έχει απευθείας πρόσβαση στα assets της LucasFilms και της Disney, αλλά και τις τοποθεσίες που έγιναν τα γυρίσματα. Σε σημεία δεν έχουμε να κάνουμε απλά με ένα οπτικοακουστικό αποτέλεσμα κοντινό με τις ταινίες, αλλά σχεδόν με τις ίδιες τις ταινίες. Πρόκειται δηλαδή για όνειρο που γίνεται πραγματικότητα για τους φίλους του σύμπαντος του George Lucas. Το gameplay με τη σειρά του, στα πρότυπα του προηγούμενου Battlefront, είναι στιβαρό, διασκεδαστικό και συχνά χαοτικό. Κλείνει περισσότερο προς την casual πλευρά της κατηγορίας, αλλά ωφελείται σε μεγάλο βαθμό από ορισμένες αλλαγές. Η μεγαλύτερη από αυτές είναι η επιστροφή των classes (Assault, Heavy, Officers, Specialists), αλλά και ο ανασχεδιασμός των Special Units και Ηρώων.

Πλέον, οι παίκτες δεν παίρνουν τον έλεγχο των ειδικών Troopers και Ήρώων μέσα από τυχαία pickups, αλλά χρησιμοποιώντας πόντους που μαζεύουν κατά τη διάρκεια των ματς. Το νέο αυτό σύστημα είναι πολύ πιο λειτουργικό και ευχάριστο σε σχέση με το προηγούμενο, αφού επιβραβεύει έτσι τους παίκτες που παίζουν καλά και βοηθούν την ομάδα. Οι χάρτες προωθούν τη δράση και έχουν σημεία «chokepoints» όπου συχνά επικεντρώνεται όλη η δράση, το shooting είναι στιβαρό είτε μιλάμε για κάμερα Πρώτου προσώπου ή Τρίτου Προσώπου (και οι δύο δουλεύουν άψογα), ο χειρισμός των Ηρώων είναι απολαυστικός και με ξεχωριστά abilities για τον καθένα. Γενικά, λειτουργεί πολύ καλά το gameplay, και το multiplayer κομμάτι είναι σαφώς βελτιωμένο και πιο βαθύ από τον προκάτοχό του και με μεγαλύτερη αντοχή στον χρόνο. Καθαρά σαν multiplayer παιχνίδι δεν κάνει κάτι καλύτερο από πολλά άλλα παιχνίδια στην αγορά, αλλά σε συνδυασμό με τη θεματολογία του, προσφέρει ένα ιδιαίτερο πακέτο, ειδικά για τους φίλους των ταινιών.

Ο τεχνικός τομέας είναι άψογος και απροβλημάτιστος, με το μόνο πρόβλημα που συναντήσαμε να είναι κάποια στιγμιαία παγώματα της οθόνης στο PlayStation 4. Η Frostbite με τη σειρά της ρίχνει σαγόνια στην οπτική απόδοση όσων αναφέραμε παραπάνω, ενώ και το ηχητικό design εντυπωσιάζει. Το Battlefront 2 είναι λοιπόν ένα παιχνίδι που ό,τι κάνει, το κάνει σε υπερθετικό βαθμό. Τα δυνατά του σημεία είναι πραγματικά συγκλονιστικά, και τα κακά είναι τουλάχιστον καταστροφικά. Καταλαβαίνετε ήδη που το πάμε... Το Battlefront 2 πάσχει από ένα πολύ συγκεκριμένο πρόβλημα, το οποίο παρασιτεί και δηλητηριάζει το σύνολο του παιχνιδιού. Ας το πούμε πιο αναλυτικά όμως. Η όλη δομή και ειδικά το σύστημα προόδου δεν βγάζει κανένα απολύτως νόημα, είναι ανούσια πολύπλοκο και βάζει τρικλοποδιές στον εαυτό του και τον παίκτη. Εκτός από το Level Up του κάθε class, ο βασικός τρόπος προόδου είναι οι Star Cards, οι οποίες δίνουν ξεχωριστές ιδιότητες και Abilities σε στρατιώτες, οχήματα και Ήρωες, και κυκλοφορούν σε διάφορα Rarities/ Levels.

Κάποιες Star Cards είναι...σχεδόν άχρηστες, και κάποιες σχεδόν αλλάζουν το παιχνίδι. Δηλαδή, υπάρχουν κάρτες που ρίχνουν τα cooldowns και ανεβάζουν την ζωή ενός παίκτη, δίνοντας αισθητό πλεονέκτημα στο πεδίο μάχης. Υπάρχει XP, υπάρχουν Credits, υπάρχουν Crafting Parts, υπάρχουν και Crystals, υπάρχουν Assault Cards, υπάρχουν Boost Cards, και όλα αυτά περνούν σχεδόν αποκλειστικά μέσω των, διάσημων πλέον, Crates. Τα Crates δεν συνοδεύουν ή συμπληρώνουν το σύστημα προόδου, τα Crates ΕΙΝΑΙ το σύστημα προόδου. Καθαρά σχεδιαστικά, όμως, δεν χωράνε σε αυτό το είδος παιχνιδιού, μπερδεύουν περισσότερο ένα ήδη μπερδεμένο σύστημα, μπαίνουν εμπόδιο στην διασκέδαση των παικτών και σε καμία περίπτωση, σε κανένα γαλαξία δεν γίνεται να αποτελούν συνειδητή σχεδιαστική επιλογή από έναν έμπειρο developer που κοιτά την καλύτερη επιλογή για τη δημιουργία του.

Αντιθέτως, βγάζουν μάτια ότι είναι κάτι που επιβλήθηκε, καθώς οι κάρτες και το RNG σύστημα δεν κολλάνε κυριολεκτικά πουθενά, αλλά είναι ένα σύστημα που εγγυάται ότι ο παίκτης θα δυσκολευτεί να πετύχει τον καλό εξοπλισμό, θα αναγκαστεί να παίζει για να ανοίξει άλλο ένα μπας και έρθει η σπάνια κάρτα που επιθυμεί. Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι ότι όλο το progression system περνά μέσα από τις τυχερές ζαριές των Crates, τα οποία αγοράζονται και με κανονικά χρήματα. Και μιλάμε για κανονικά χρήματα τα οποία αγοράζουν ένα ξεκάθαρο παικτικό πλεονέκτημα πλέον. Και προφανώς, υπάρχει λόγος που έγινε όλο αυτό. Εκεί που οι φαν είδαν τον απόλυτο παιδότοπο των ονείρων τους, η ΕΑ είδε την απόλυτη ευκαιρία. “Money, unlimited moneyyyy” τη φανταζόμαστε να φωνάζει ως άλλος Palpatine, που λιμπίζεται τους διψασμένους για ένα Star Wars παιχνίδι, οπαδούς.

Προσπάθησε να εκμεταλλευτεί ένα φανατικό κοινό με τεχνητή αύξηση διάρκειας και δημιουργίας μιας «πλατφόρμας», την οποία οι παίκτες θα εντάξουν στην καθημερινότητά τους. Κλείδωσε άτυπα τα καλύτερα κομμάτια του παιχνιδιού πίσω από ένα περίπλοκο σύστημα, που απαιτεί ώρες επί ωρών, εκτός και αν διατίθεσαι να πληρώσεις κάτι έξτρα. Ναι, οι τιμές έπεσαν τώρα, αλλά υπολογίστηκε ότι αρχικά χρειαζόταν 40 ώρες παιχνιδιού για να ξεκλειδωθεί ένα χαρακτήρας. Ας χρειαζόταν και 30 ώρες, πάλι μιλάμε για 30 ώρες gameplay όπου ο παίκτης δεν θα αγοράσει τίποτα άλλο, θα κρατήσει τα Credits για να αγοράσει μόνο αυτό. Θα νιώσει ότι στερείται, σε ένα παιχνίδι που έχει ήδη καλοπληρώσει. Και το ότι υπήρχε η δυνατότητα να πέσουν οι τιμές αυτές κατά 75% χωρίς να επηρεάζουν την ισορροπία του παιχνιδιού, σημαίνει ότι μιλάμε για μια τεράστια, τεχνητή φούσκα.

Δεν αντιλαμβανόμαστε πόσες ώρες θεωρεί η ΕΑ ότι πρέπει να «επενδύσουν» οι παίκτες για να φτάσουν στα καλά κομμάτια του παιχνιδιού. Συγγνώμη δηλαδή, πληρώσαμε 60 ευρώ για να μην παίξουμε με τον Luke Skywalker και τον Darth Vader σε Star Wars παιχνίδι; Μήπως στο Force Unleashed να έπρεπε να αγοράσουμε έξτρα πακέτα midichlorians για να μπορούμε να «ρίξουμε» ένα Star Destroyer χρησιμοποιώντας τη Δύναμη; Δεν θα αναλύσουμε εδώ όμως όλες τις πτυχές αυτού του προβλήματος της βιομηχανίας του gaming. Έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ καλό παιχνίδι που αναγκάζεται να ρίξει την ποιότητά του για να εξυπηρετήσει αυτές τις τακτικές.

Πρόκειται για μια εταιρία που έκανε μια συνειδητή επιλογή εις βάρος του παιχνιδιού της, δεν δίστασε να το θυσιάσει σε δημόσια θέα, να το υποβιβάσει σε απλό κοινωνό άλλων επιχειρηματικών πλάνων της, που θυμίζουν ψυχρά οικονομικά τετράμηνα και νούμερα σε παρουσιάσεις εταιρικών meetings. Αδικείται η ποιότητα της δουλειάς της DICE, και έγιναν γρήγορα κινήσεις για να σωθεί το πράμα όσο ακόμη είναι νωρίς, αλλά το γλυκό χάλασε. Εξαϋλώθηκε ο ρομαντισμός των νοσταλγών του παλιού Battlefront 2, αέρας κοπανιστός έγινε. Χάθηκε η αγνή διασκέδαση των παλαιότερων, πιο απλών εποχών, όπως χάθηκε και ο Anakin Skywalker στη Σκοτεινή Πλευρά.

Έπεσε λοιπόν τηλέφωνο από την Disney και έγινε αλλαγή πλεύσης; Προσπάθησαν να σώσουν ένα προϊόν στο οποίο έχουν επενδυθεί πολλά εκατομμύρια; Μετάνιωσαν πραγματικά; Θα πιστέψουμε ότι μια εταιρία κολοσσός αδυνατούσε να στήσει την οικονομία ενός μόνο παιχνιδιού από τα δεκάδες που κυκλοφορεί κάθε χρόνο εδώ και δεκαετίες; Λίγο μας αφορούν τα αίτια πλέον, αφού κατάφερε η ΕΑ να μην ασχολούμαστε με το παιχνίδι, αλλά με το προϊόν. Τι να αναλύσουμε τώρα εμείς, όταν το Battlefront 2 αποτελεί αφορμή να εξαπολυθεί έρευνα από Αρχές Τυχερών Παιγνίων; Όπως και να έχει, αυτό ήταν το όραμα της ΕΑ, αυτό αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν και να χρεώσουν 60 ευρώ, και αυτό το "όραμα" εμείς πρέπει να αξιολογήσουμε

Ναι, το grinding μειώθηκε και τα microtransactions κατέβηκαν με μια μεγάλη απόφαση της ΕΑ, και εμείς πανηγυρίζουμε. Προσωρινά τουλάχιστον, μέχρι να επιστρέψουν αλλαγμένα, προφανώς όταν οι συνθήκες θα είναι πιο ώριμες. Και μας θύμισε όλο αυτό μια άλλη ιστορία, σε ένα γαλαξία πολύ πολύ μακρινό, όπου οι μικροί Επαναστάτες καταφέρνουν να ρίχνουν τα Death Stars των σκοτεινών εχθρών που υποχωρούν στις σκιές, ανασυντάσσονται και εξελίσσονται. Οι νίκες τους είναι μόνο προσωρινές, φευγαλέες, απατηλές. Όπως σε εκείνο τον γαλαξία, έτσι και εδώ, ο αγώνας συνεχίζεται.

Το review βασίστηκε στην PS4 έκδοση του παιχνιδιού.

pcps4xbox one